Enthralling Lust

Kabanata 1

Daisy POV

Dahan-dahan kong minulat ang mga mata. Sinalubong ang kulay asul na mga mata nang kung sino. Nang unti-unti ng naging malinaw ang aking paningin, nagulat ako nang makita ang pamilyar na mukha.

"Ikaw?!" Bulalas ko.

"You're pregnant sabi ng doktor."

"Ano?!" Bulalas kong muli kasabay nang pagkabog ng aking puso.

Salubong ang dalawang makakapal na kilay ng naturang lalaki. Para bang naalibadbaran ito sa boses ko. "I already call your mom. Anytime darating na rin iyon dito."

"Omg, at ginawa mo 'yon!" Bulalas ko ulit na hindi makapaniwala. Napahilot ako sa sariling sentido. "Buntis ako? Paano ako mabubuntis ni wala pa nga akong boyfriend?" palatak ko.

"Then, it's for you to find out. Since your awake. I have to go." Mabilis ang kilos na tinalikuran ako nito at naglakad palayo sa akin.

"Sandali lang!" tawag ko rito. Napalingon ito sa akin at huminto.

"Pero pagbabayaran mo pa rin ang ginawa mong pagbangga sa kotse ko," saad nito.

Hindi ko napigilan ang sarili at umikot ang mga mata sa munting inis na nararamdaman para rito. Akala ko pa naman maaawa na ito sa aking sitwasyon.

"Fine, pero salamat sa pagdala mo sa akin dito," matapat kong sagot dito.

"No problem," sagot nito at tuluyan na nga itong lumabas ng kwarto.

Kunot-noo na nasundan ko na lamang ng tingin ang naturang lalaki. Hindi ko akalaing heto pa ang nagdala sa akin sa hospital. Napahilot ako sa sariling sentido. Buntis daw ako. Pero paano nangyari? Sigurado akong nagkakamali lang ang doktor.

Tamang-tama at pumasok ang doktor sa kwarto ko. "Doc, baka naman po nagkakamali lang kayo. Wala po akong boyfriend at bakit naman po ako mabubuntis?" Takang-tanong ko rito.

"Hindi po pagkakamali, Ms. Parojinog ang ilang test na isinagawa ko, tunay na buntis po kayo."

Tigagal ako sa narinig mula sa doktor na tumingin sa akin. Paanong nangyari ni wala pang lalaking nakagalaw sa akin? Pilit kong inaalala ang ilang mga kaganapan na nangyari sa akin sa mga ilang araw pero wala talaga akong matandaan.

"Pero imposible po," ani ko pa.

"Daisy!" Narinig ang pamilyar na boses ng aking ina. Luhaan ito. Lumapit ito sa akin at niyakap ako ng buong-higpit.

"Salamat sa Panginoon at okay ka lang. Alam mo bang halos mabaliw ako nang may tumawag sa akin na nasa hospital ka raw?"

"Mommy.... I'm okay, huwag kang mag-alala sa akin. Doc, pwede mo ba kaming bigyan ng privacy ng mommy ko?" pakiusap ko sa doktor. Agad naman itong tumalima.

Isa pa, ayokong malaman ni mommy na buntis ako. Baka mas lalo lang itong mamroblema.

"Kumusta na si daddy, my?" tanong ko rito.

"Gano'n pa rin," malungkot nitong sagot. Niyakap ko ito, para kahit man lang sa ganoong paraan maibsan ang bigat sa dibdib nito.

"May paraan na akong naiisip, my. May awa ang Panginoon. Anytime pwede na naman daw akong lumabas dito. Please, my. Balikan mo na muna si daddy. Okay lang talaga ako rito."

"Sigurado ka bang talaga? By the way, heto pagkain para sa'yo anak. How about the bills, here?"

"Ako na po ang bahala, my."

Kailangan kong maging matatag sa harapan ng aking ina. Ayokong nakikita nitong nahihirapan ako. Lahat gagawin ko para sa aking mga magulang.

"Paano, aalis na ako. Tulog ang daddy mo nang iwan ko sa hospital."

"Ingat ka, my. Pakiusap, huwag mo na lang sabihin sa kanya ang nangyari sa akin. Kita mo naman 'di ba, okay lang ako?"

"Oo, anak. Sige na, aalis na ako."

Niyakap akong muli ng aking ina saka ito tuluyang umalis. Nasundan ko na lamang ito ng tingin. Eksakto namang pumasok ang isang nurse.

"Nurse, pwede ko bang malaman ang ilang mga babayaran ko?" tanong ko rito.

"Bayad na po ni Mr. Montenegro, ma'am."

"Montenegro?!" Bulalas ko.

"Yes po, iyong nagdala sa'yo rito ma'am. Si Mr. Nathaniel Montenegro po 'yon," ani ng nurse.

"What?! Si Mr. Nathaniel Montenegro pala ang lalaking iyon?!" Hindi makapaniwalang bulalas ko rito.

Palibhasa'y, busy ang mundo ko sa mundo ng ballet, at nakasentro ang atensyon ko sa aking pamilya, kaya wala na akong oras pa para alamin kung sinu-sino ang mga taong sikat sa lipunan na kinalalagyan ko. Hindi ko nga alam kung paano ako nasangkot sa isang alegasyon.

"Yes, ma'am."

"Ginawa niya iyon?"

"Opo, ma'am. Masanay na po kayo, ganyan talaga si Mr. Montenegro. Dati nga no'ng isang buwan, iyong matandang babae ang dinala niya rito."

Nang marinig ko ang sinabi nito, nakaramdam ako ng kakaibang panghihinayang. Hindi ko rin maintindihan kung bakit. Siguro dahil akala ko ako lang ang babaeng ginawan nito ng gano'n. Ang assuming ko talaga kahit kailan.

"Nurse, pwede na ba akong makalabas?"

"Hindi pa po pwede, ma'am. Kailangan niyo pa pong magpahinga rito. Isa pa, mahigpit pong ipinagbilin ni Mr. Montenegro na alagaan daw po namin kayo ng mabuti."

"S—sinabi niya iyon?"

"Yes, ma'am. May malasakit po talaga si Mr. Montenegro lalo na po sa isang buntis na katulad ninyo."

"I see," sagot ko na lamang. Napansin kong may inilapag na tray ang nurse na may lamang mga prutas at pagkain.

"Kainin niyo raw po ito. Bilin po 'yan ni Mr. Montenegro."

"Sa tingin mo nurse, mabait ba ang Nathaniel na 'yon?"

"Hindi ko po masasabi ma'am, e. May iba kasi umaastang mabait sa mata lang ng tao. Para masabihan lang na mabait sila at purihin natin ang kanilang mabuting gawa. Kasi ang alam ko, hindi naman mabait iyang si Mr. Montenegro. May chismis nga po na palagi raw po iyong naninigaw ng mga ilang empleyado niya."

Nang marinig ko iyon, nawalan ako ng interes sa Nathaniel Montenegro na iyon. Kailangan ko nga pala iyong makausap para magpatulong sa nangyaring gulo patungkol sa allegasyon na kinakalat ng fans kuno ng girlfriend nitong si Ms. Hailey Brown.

"Ma'am, hindi po ba ikaw si Ms. Daisy Parojinog? Ikaw ba iyong nababalitang mang-aagaw ng boyfriend na ibinabalita sa chicka news?" tanong nito sa akin sabay kamot nito sa sariling batok.

"Chismis lang 'yan. Nang dahil sa maling chismis na 'yan kaya natigil ako sa career ko sa ballet class ko. Ayoko ring madamay ang ilang mga students ko kaya tinigil ko muna."

"Ang dami pong galit sa inyo," saad pa nito sa akin.

"Wala akong pakialam sa kanila. Naka-focus ang atensyon ko sa sarili kong problema. Ewan ko ba kung bakit nagkaganito. Nakita mo naman, hindi ba? Sa tingin mo ba mang-aagaw ako ng lalaki? Ni hindi ko nga kilala ang Nathaniel Montenegro na 'yon. Kung hindi dahil sa'yo malamang wala pa rin akong alam na si Nathaniel na ang lalaking nagdala rito sa akin."

"Kaya nga po, e. Kami rin lahat nagtaka sa kinikilos ni Mr. Montenegro, pati na rin sa kilos niyo. Halata kasing hindi niyo kilala ang isa't isa."

"Kaya nga," palatak ko.

_________

Nathaniel's POV

"Sir, about the rumors between you and Ms. Parojinog ano pong dapat na gawin dito?" Kunot-noo na nag-angat ako ng tingin sa aking sekretarya.

"What do you mean?" Salubong ang dalawang makakapal kong kilay sa narinig.

"Sir, baka po masira ang reputasyon ni Ms. Hailey kapag nagpatuloy pa ito."

"At ano namang pakialam ko kay Ms. Brown?" Inis kong sagot dito. "Go back to your work, huwag mong problemahin ang hindi mo problema, damn it!" Singhal ko rito.

"Y—yes, sir."

Bigla kong naalala ang babae sa hospital kanina. Hindi ba't Parojinog ang apelyido no'n? Siya ba ang tinutukoy ng ilang mga fans ni Hailey? Ipinilig ko ang sariling ulo. The hell I care! Marami akong problema rito sa kompanya tapos isasali pa ako sa mga ilang mga walang kwentang bagay? That's bullsh!t.

Hailey is one of my fling, hindi ako babaero. Pinagbigyan ko lang ang mga babaeng gusto akong ma-ikama. Bilang lalaki may pangangailangan din ako. Binata ako, at bakit hindi ko sila pagbibigyan? Isa pa, nilinaw ko na kung ano'ng relasyon meron ako sa mga ito.

Acting like a clingy woman is not my type. Kaya inalis ko na sa buhay ko ang ilang mga demanding. Maliwanag ang usapan tapos bigla na lamang mag-demand? No way!

Narinig kong may kumatok sa pinto ng aking opisina. "Come in."

"Babe, kanina pa ako tumatawag sa'yo?" Malanding turan ni Rowena.

"I'm busy, Rowena."

"Hmmm, gusto lang naman kitang.....painitin."

Nag-angat ako ng tingin at pinasadahan ang magandang hubog na katawan nito. Rowena Lim is a super model sa kilalang lugar kung saan naroon ang mga sikat na modelo, Paris.

"Really, then suck me down there, babe," pilyong ani ko rito. Nang sabihin ko iyon, agad naman itong tumalima kasabay ng pagkagat ng pangibabang-labi nito.

"Your wish is my command, babe."

I smile wickedly. That's my girl.

Lumapit ito sa akin. Mabilis ang kilos na itinuro ko ang ilalim ng aking mesa. "Here," ani ko rito.

Pumwesto agad ito roon. Isinandal ko ang aking likod sa aking swivel chair. Pumikit ako at dinama ang mapangahas nitong mga kamay na ngayo'y dahan-dahang hinahagod ang aking p@gkalalaki.

"Ahhhhh.......hmmmmmm..."

Narinig ko ang pagbukas ng aking zipper hanggang sa maramdaman ko ang mainit nitong kamay at dila sa aking matigas na p@gkalalaki.

Hinawakan ko ang buhok nito at sinagad ko pa ang bunganga nito sa aking p@gkalalaki. Halos mabilaukan ito sa ginawa ko. "Good girl. Nice one, babe," ani ko pa rito