ถึงบทร้ายก็ต้องร้าย

1096 Words

ณ.บ้านพักที่น้ำตก "เจ้า ไปเจอะไรมา ทำไมนั่งเม่อ อยู่แบนั้นอ่ะ"บัวแก้มถามขึ้น "เห้อ น่าจะเจอเข้ากับ ก้างชิ้นโต"เจ้าพูดขึ้น "รักคนเจ้าชู้ก็เป็นแบบนี้ละนะ"มะปรางพูดขึ้น "จันตา ไปเล่นนำคลายเครียดกัน"มะปรางเดินเข้าไปหาจันตาพูดขึ้น "อ๋อไปคะ"จันตาหันมาพูดและเดินนำ มะปรางออกไป "หื้อ น้ำเย็นจัง"บัวแก้วพูดขึ้น "เดี๋ยวไปเอาผ้าเช็ดตัวก่อนนะ อย่าพากันไปใหน"เจ้าพูดขึ้น "อือ เอาของกินมาด้วยนะ"บัวแก้วพูดขึ้น "หิวได้ตลอดเลยนะ ยัยบัว"เจ้าพูดและหรี่ตามองมาที่บัวแก้ว "จันตา "มะปรางเรียกขึ้น "คะพี่มะปราง"จันตาพูดขึ้น "ไหวใหม" "เรื่องอะไรคะ"จันตาพยายามทำเสียงให้ปรกติที่สุด "ไม่ต้องเข้มแข็งตลอดเวลาก็ได้" มะปรางพูดขึ้น "พี่มะปราง ฮึกๆๆ"จันตาร้องให้ออกมาหลังจากที่กลั้นมานาน "ไม่เป็นไรนะคะเด็กดีของพี่ ถ้าเหนื่อยก็พัก ถ้ามันหนักมากกนัก ก็ถอยนะคะคนดี"มะปรางพูดขึ้น "หนูรักเขาคะ หนูจะถอยได้ยังไงคะ" "ใ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD