เพื่อนใหม่
1101 Words
ฝั่งภาคิน
"มาที่นี้ได้ไง"ภาคินถามขึ้น
"อันบอกไปแล้ว อีหน้าใหนที่พี่มาหา หรือคบอยู่ อันจะตามไปราวีมันทุกคน"
"อย่าบังคับให้ฉันต้องร้ายนะอัน"
"ทำไม รักมันมากหรอ หึ ก็ดี อันจะฆ่ามันด้วยมือของอันเอง"
"ก็ลองดู วันนี้กูจะเตือนมึงเป็นครั้งสุดท้าย อย่ามายุ่งกับจันตาอีก
"ทำไม จะยุ่งแล้วมันจะทำไม"อันถามขึ้น
"มึงอยากรู้ มึงก็ลองทำอีกสิ "ภาคินพูดและแสยะยิ้มมุมปาก
"กูเป็นเมียมึงนะ"
"กูเคยบอกไปแล้วว่า กูไม่เคยเห็นมึงเป็นเมีย"ภาคินหันมาพูดด้วยสายตาดุๆ
"กูจะไม่ยอมให้มึงทิ้งกูง่ายๆหรอก"อันอันพูดขึ้น
"ก็ลองดู แล้วมึงจะรู้ ว่ากูทำอะไรได้บ้าง"ภาคินพูดจบก็เดินหนีออกมาทันที
"กรี๊ดดดๆ ภาคิน กลับมา กลับมา กรี๊ดดดด"เสียงอันอันกรี๊ดตามหลังภาคินมา
ณ.ห้องของจันตา
"เจ็บมากใหม"ภาคินเดินเข้ามาถึงก็ถามจันตาขึ้น
"ไม่คะ นิดเดียวเอง"จันตาพูดและยิ้มให้ภาคินเบาๆ
"จะมีอีกกี่คนคะ"บุหลันถามขึ้น
"อะไรอีกกี่คน"ภาคินถามต่อ
"ก็บรรดาเมียๆของพี่ไง จะมีมาหาเรื่องจันตาอีกกี่คน"ขนมจีนถามขึ้น
"เบาๆคับที่รัก ไอ้ภาคินมันสำนึกผิดไม่ทัน"อชิระพูดขึ้น
"เดี๋ยวกูบัดเตะไอ้ห่านี้ แมร่ง"ภาคินหันไปหาอชิระแล้วพูดขึ้น
"หึ ตอบคะ อีกกี่คน "ต้นรักเสียงแข็งถามขึ้น
"ค คะ คือ พี่ก็ไม่รู้อะ ก็น่าจะเยอะอยู่"ภาคินพูดและยิ้มเจือนๆ
"หึ ให้มันได้แบบนี้ หาเรื่องใส่ตัวชัดๆจันตา"ขนมจีนพูดขึ้น
"ไม่หรอกคะ มีสีสันดี"จันตาพูดขึ้น
"อือ มีสีสัน สีแดงๆๆอะดิ ที่มันไหลออกมาจากมุมปากนะ"บุหลันพูดขึ้น
"โห้ พี่บุหลันคะ ถ้าไม่เจอเรื่องแบบนี้ จันตาจะแกร่งได้ไงละคะ"จันตาพูดขึ้น
"พี่ขอโทษนะคับ ต่อไปนี้พี่จะตามดูแลจันตาเอง"ภาคินพูดขึ้น
"ทำให้ได้อย่างที่พูด แล้วอีอันอัน อะไรนั้นก็ไปจัดการ หรือจะให้ฉันจัดการเอง"ขนมจีนพูดต่อ
"แล้วอันอัน รู้ได้ไงว่าจันตาอยู่ที่นี้ว่ะ"แดนที่นั่งเงียบมานานถามขึ้น
"เอ่อ กูลืมไปเลย รู้ได้ไงว่ะ"อชิระพูดขึ้น
"หรือมึงมาที่ห้องนี้หรอ"โรมหันไปถามภาคิน
"เอ่อ จันตาวานให้พี่ภาคินซื้อเครื่องครัวเข้ามานะคะ แต่มันไม่ครบ เลยกะว่าจะออกไปวันหลัง"จันตาพูดต่อ
"แน่ใจนะ"แดนถามขึ้น
"แน่ใจคะพี่แดน ไม่มีอะไรจริงๆคะ"จันตาพยายามแก้ต่าง
"พรุ่งนี้เปิดเรียนแล้ว เดี๋ยวพี่มารับ"โรมพูดขึ้น
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูมารับเอง"ภาคินพูดขึ้น
"มันจะดีหรอ"แดนพูดขึ้น
"เอ่อ เหอะน่า กูมารับเอง"ภาคินพูดและเดินไปหาน้ำดื่มในครัวทันที
วันรุ่งขึ้น ที่ รร.มัธยม
"หู้ยแกรถใครมาอะ อย่างหรู"เสียงคนซุบซิบกัน
"นั้นดิแก ท่าทางจะรวยมาก"เสียงคนซุบซิบกัน
"มาส่งใครอะ"เสียงคนซุบซิบกัน
"น้องหรือแฟนกันนะ อิจฉาจัง"เสียงคนซุบซิบกัน
คุณครูเดินมารับ
"สวัสดีคะ น้องจันตาใหมคะ"ครูถามขึ้น
"อ๋อใช่คะ"
"ครูชื่อผกานะคะ เป็นครูประจำชั้นของน้องจันตาคะ"
"อ๋อ ฝากด้วยนะคับ "ภาคินพูดขึ้น
"คุณโรมันกับคุณดาริกา ฝากฝั่งไว้แล้วคะ จะไม่ให้มีปัญหาอะไรนะคะ"ครูผกาพูดขึ้น
"ขอบคุณมากคับ เดี๋ยวตอนเย็นพี่มารับนะคับ"ภาคินพูดกับครูจบก็หันมาบอกจันตาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
"คะ "จันตารับคำและเดินออกไปพร้อมครู
"ใครว่ะแก สวยอะ พึ่งย้ายมาหรอ"เสียงคนซุบซิบกัน
"นั้นดิ ทำไมครูผกา ถึงต้องเดินมารับด้วยตัวเอง"เสียงคนซุบซิบกัน
"อือ จริง ครูผกาโหดขึ้นชื่อของโรงเรียนนี้เลยนะ ทำไมได้เดินมารับ"เสียงคนซุบซิบกัน
"โห้ เชี้ย ย้ายมาอยู่ห้องใหนว่ะ แมร่งโคตรน่ารัก"เสียงคนซุบซิบกัน
"แมร่งสวยส๊าดดอ่ะ"เสียงคนซุบซิบกัน
ณ.ห้องเรียน
"เพื่อนๆคะ วันนี้ครูมีเพื่อนใหม่มาแนะนำให้รู้จักคะ"ครูผกาพูดขึ้น
"สวัสดีคะ เราชื่อจันตาคะ"จันตาแนะนำตัว
"หนูจันตาเป็นหลานสาวเจ้าของโรงเรียนนี้ จะทำอะไร ก็คิดดีๆนะ"ครูผกาพูดขึ้น
"หนูจันตาไปนั่งข้างๆบัวไป"ครูผกาบอกจันตา จันตาจึงเดินไปนั่งข้างๆ บัว หญิงสาวที่อ้วนจ้ำหม่ำน่ารัก เหมือนตุ๊กตาหน้าขวดซีอิ้วขาว
"สวัสดี เราชื่อจันตานะ"
"เราชื่อ บัวแก้ว เรียกบัวเฉยๆก็ได้"
"อือ บัว พักเที่ยงเราไปกินข้าวด้วยกันนะ"จันตาพูดและยิ้มให้บัวแก้วเบาๆ
"อือ ขอบใจนะ"ทั้งสองคนคุ่ยกับเรื่องเรียน ปรึกษากันเรื่องเรียน จนเหมือนเป็นเพื่อนสนิทกันเลยก็ว่าได้
พักเที่ยง ณ.โรงอาหาร
"บัว บัวไม่มีเพื่อนหรอ"จันตาถามขึ้น
"ใครมันอ่ะ ใครจะอยากเป็นเพื่อนกับหมูอ้วนแบบเรา กินก็เยอะ ไปใหนก็มีแต่คนไม่ชอบ"บัวพูดขึ้น
"เรานี้ไง สัญญาเลย บัวจะเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวของเรา"จันตาพูดขึ้น
"แกไม่อายคนหรอ จันตา"บัวแก้วถามขึ้น
"อายทำไม เพื่อนที่ดีคือเพื่อนที่ ไม่ทรยศหักหลังเรา "จันตาพูดขึ้น
"ฉันไม่มีวันทรยศแกหรอก แต่ฉันอ้วนไง น่าเกลียดออก กินก็เยอะ"บัวแก้วพูดขึ้น
"แล้วไง แกกินได้เต็มที่เลย ตอนเย็นไปกินชาบูต่อยังได้ ฉันเลี้ยงเอง"จันตาพูดขึ้น
"จริงหรอ"บัวแก้วถามขึ้น
"จริงดิ "จันตาพูดและยิ้มให้บัวแก้ว
"กินเลยไม่อิ่มบอก เดี๋ยวไปซื้อมาให้อีก"จันตาพูดขึ้น
"ไม่ๆๆฉันซื้อเอง"บัวแก้วพูดขึ้น
"อย่าคิดมาก คิดซะว่า ฉันเลี้ยงต้อนรับที่มีแกเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน โอเคนะ"จันตาพูดจบก็เดินไปสั่งอาหารอีก
- Writer
