“You okay?”
Malambing na tanong ni Damon matapos ang matamis na halik na pinagsaluhan namin. Ilang beses akong lumunok para pigilan ang emosyong kanina ko pa pinipigilan noong kausap ko pa lang s’ya sa phone.
“I’m o-okay…” sambit ko na halos hindi ko na natapos dahil sa agarang paghikbi. Nakita ko pa ang gulat sa mga mata n’ya bago tuluyang napuno ng mga luha ang mga mata ko at yumakap ng mahigpit sa kanya. He hugged me even tighter while gently caressing my back. Lalo akong naiyak dahil masyado ko yatang na-missed ang mga yakap at halik n’ya!
Damn it, Kira! You were acting so tough and cool when you sent him! Sumama ka pa sa airport last month tapos ay isang buwan pa lang kayong hindi nagkita ay iiyak-iyak ka na!
Halos murahin ko na ang sarili ko dahil sa sunod-sunod na paghikbi haban
