"นาย" ทิมเอี้ยวหน้าไปเอ่ยเรียกเนมาร์ที่นั่งอยู่บนเบาะด้านหลังภายในรถลีมูซีนคันหรูที่เคลื่อนอยู่บนถนนด้วยความเร็ว โดยมีลูกน้องอีกคนเป็นคนขับ
"อะไร?" ใบหน้าคมคายขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อถูกขัดจังหวะในขณะที่เขากำลังก้มดูเด็กสาวนอนหลับอยู่บนเตียงผ่านกล้องวงจรปิดบนจอไอแพด
"เมื่อคืนนายยังไม่ตอบผมเลยว่าทำอะไรก๋วยเตี๋ยวทำไมน้องถึงป่วย" ตอนที่เขาเอาแผ่นเจลขึ้นไปให้เนมาร์ในห้องนอน เห็นเด็กสาวนอนหลับอยู่ข้างๆโดยมีผ้าขนหนูผืนเล็กวางทับอยู่บนหน้าผาก เขาจึงเอ่ยถามแต่ผู้เป็นนายก็ไม่ตอบเขาเลยไม่อยากเซ้าซี้เลยรอมาถามวันนี้แทน
"กูทำอะไรต้องรายงานมึงทุกอย่างเลย? คิดว่าสนิทกับกูแล้วจะก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวกูได้ว่างั้น" เขาละสายตาออกจากจอไอแพดไปเหลือบมองลูกน้องคนสนิทด้วยใบหน้าเรียบเฉย ก่อนจะตวัดสายตากลับลงมาบนจอดังเดิม
"เปล่าครับ ผมแค่เป็นห่วงน้องเฉยๆ" พอไม่ได้คำตอบทิมก็เอี้ยวหน้ากลับมามองถนนดังเดิม เขาไม
