หลังจากที่ต่อและมายกลับไปเนมาร์ก็เดินเข้าห้องนอนไปทันที ใบหน้าคมคายโน้มลงจูบศีรษะทุยเบาๆ พลางใช้มือหยิบหมอนหนุนตั้งพิงกับหัวเตียง แล้วค่อยๆวางคนในอ้อมแขนลงบนเตียงนุ่มให้นั่งพิงกับหมอนใบนั้น
"นั่งรอแบบนี้ก่อนนะอย่าเพิ่งนอน เธอต้องกินข้าวกินยาก่อน เดี๋ยวฉันไปหยิบมาป้อนให้"
"....." เด็กสาวเบือนหน้าหนี ไม่ได้ให้คำตอบหรือแสดงท่าทีใดๆกับชายหนุ่ม
"ได้ยินที่ฉันพูดไหม ถ้าหูไม่ตึงช่วยพยักหน้าหน่อย"
"....."
"ให้ตายเถอะ" เนมาร์ตบหน้าผากตัวเองเบาๆอย่างคิดไม่ตก แล้วหมุนตัวเดินออกจากห้องไปในครัวเพื่อตักข้าวต้มที่มายแฟนสาวของเพื่อนรักทำไว้ให้ใส่ชาม
ระหว่างที่ชายหนุ่มเดินออกไปก๋วยเตี๋ยวก็ค่อยๆขยับตัวเข้าไปด้านในที่ของตัวเอง ไม่วายเอื้อมมือไปหยิบผ้านวมที่พับวางอยู่ปลายเท้าขึ้นมาคลี่ออกตามด้วยห่มลงบนเรือนร่าง ขณะล้มตัวนอนลงหันหน้าเข้ากับฝาผนัง
เธอยกมือขึ้นจับใบหน้าหวานที่มีแต่รอยช้ำแผลของตัวเองแล้วหล
