แววตาของใบปอขุ่นเคืองอยู่ในที แต่เธอก็ต้องฝืนยิ้มเอาไว้และยังยืนอยู่ที่เดิม โนอาร์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเพราะเขาจะต้องออกไปข้างนอก ชายหนุ่มมองเด็กสาวแล้วเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถาม
“ทำไมไม่กลับไป”
“ปอเป็นห่วงนาราจริง ๆ นะคะ ปออยากรู้ว่าเพื่อนเป็นยังไงบ้าง”
โนอาร์ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เขาเพิ่งบอกไปว่าไม่มีอะไรคืบหน้า แล้วจะให้เขาตอบอะไรอีก โนอาร์เลยไม่สนใจ เขาเดินออกจากห้องทำงานไปที่รถแล้วขับออกไปทันที
“ช่วงนี้คุณโนอาร์เครียดน่ะครับ” มิก บอดีการ์ดคนสนิทเห็นว่าเจ้านายเมินใส่จนหญิงสาวหน้าถอดสี เขาก็เลยเอ่ยออกมาเพื่อให้เธอรู้สึกดีขึ้น
“ปอเข้าใจค่ะ” เธอแกล้งตีหน้าเศร้าแล้วฝืนยิ้มให้กับบอดีการ์ดหนุ่ม เธอถอนหายใจแล้วเดินออกมาจากคฤหาสน์หลังงาม
“คุณใบปอกลับยังไงครับ ผมไปส่งไหม” เขาว่างพอดีเลยอาสาจะไปส่ง เห็นท่าทางของเธอแล้วเขาก็สงสาร
“ปอกลับแท็กซี่ค่ะ”
“เดี๋ยวผมไปส่งให้เองครับ” เขาเคยไปส่งเธอม
