พ่ายรักเล่ห์กลลวง

ไร้เรี่ยวแรง

คืนวันเสาร์

สามสาวเดินเข้ามาในผับด้วยความตื่นตาตื่นใจ เสียงดนตรีเป็นจังหวะเร้าใจจนมีแต่คนลุกขึ้นเต้น แสงไฟก็สาดไปทั่วสะท้อนสีสันหลากหลาย พวกเธอเดินแทรกหนุ่มสาวที่ยืนกันแน่นจนมาถึงโต๊ะที่ใบปอจองไว้

“ค็อกเทลก่อนนะ จะได้ไม่เมามาก” นาราเอ่ยขึ้นมา พาฝันไม่ดื่มเหล้า ให้ลองแค่ค็อกเทลก่อนดีกว่า นาราก็ดื่มกับพี่ชายบ้างแต่เธอก็ไม่ได้คอแข็ง เพราะนาน ๆ จะดื่มสักที

“แกสั่งให้ฉันแล้วกัน เพราะฉันสั่งไม่เป็น” พาฝันให้นาราสั่งให้ เธอไม่รู้จักชื่อเครื่องดื่มและไม่รู้ระดับความแรงของแอลกอฮอล์ จึงกลัวว่าตนเองจะสั่งผิด

“สั่งเหล้าไปเลย ชงบาง ๆ ก็ได้นี่” ใบปอเอ่ยขึ้นมา

“นั่นสิ ชงบาง ๆ ให้ฝันก็แล้วกัน” นาราตอบกลับ

“โอเค แล้วของแกชงเข้ม ๆ ได้หรือไง” ใบปอถามนารากลับด้วยสีหน้าทะเล้น เห็นว่านาราย้ำแค่ของพาฝัน

“ไม่ได้ เดี๋ยวฉันหลับที่นี่ ฮ่า ๆ” นาราหัวเราะ เพื่อนทั้งสองก็หัวเราะตามด้วยความเอ็นดู

ใบปอเรียกพนักงานมารับออร์เดอร์ เธอสั่งอาหารมาหลายอย่าง เลี้ยงฉลองกันแบบเต็มที่ให้สมกับงานที่เธอได้มา

“ชนนนน” เสียงของสาว ๆ ยานด้วยความเมามาย ดื่มกันอยู่นานจนพาฝันและนาราเมามากจนทรงตัวกันแทบไม่ได้

ใบปอคอแข็งกว่าเพราะเธอต้องออกมาดื่มกับพวกผู้ชายที่มีอำนาจพอที่จะพาเธอเข้าวงการได้ ผู้ชายพวกนั้นก็มักจะชวนมาดื่ม หญิงสาวมองนาราที่เมาจนคออ่อน

“พอแล้วมั้งแก แกเมามากแล้ว” ใบปอเอ่ยห้ามเพื่อนที่จะชงเหล้าดื่มอีก เธอก็เริ่มเมาขึ้นมาเพราะดื่มเข้าไปเยอะกว่าปกติ

“อีกแก้วนึง เพื่อเป็นการยินดีกับแก” นารายิ้มหวาน ตาปรือด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์

“แก้วสุดท้ายแล้วนะ !” พาฝันเอ่ยด้วยน้ำเสียงแข็งกว่าปกติ ความเมาทำให้เธอเปลี่ยนไป

ใบปอชงเหล้าให้ตนเอง เธอชงเข้มกว่าแก้วที่ผ่านมาแล้วยกแก้วชนกับเพื่อน ๆ พอหมดแก้วนี้แล้ว เธอก็เช็กบิลทันที

“แกขับไหวหรือเปล่า” ใบปอเอ่ยถามนารา

“สบายมาก” นาราตอบกลับ แต่ดูจากท่ายืนที่ไม่มั่นคงก็รู้ว่าเธอขับไม่ไหวแน่นอน

“เอากุญแจมา เดี๋ยวฉันขับเอง แกไปนั่งหลังเลย” ใบปอแย่งกุญแจรถมาจากนารา เพราะสภาพเจ้าของรถเมามากจนเดินไม่ไหว พาฝันต้องช่วยประคองมาที่รถ

“ปอ... แกขับไหวเหรอ” พาฝันเอ่ยถาม เพราะพวกเธอทั้งสามคนดื่มหนักไม่ต่างกัน

“สบายมาก แกนอนไปเถอะ” ใบปอตอบ เธอขับรถออกมาจากผับ ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่มากกว่าปกติทำให้เธอต้องสะบัดหน้าหลายครั้งเพราะดวงตาเริ่มพร่ามัว กระทั่งกำลังขับข้ามสี่แยก เสียงแตรรถสิบล้อดังลั่น ก่อนที่รถคันนั้นจะพุ่งเข้าชนรถสามสาวอย่างแรงจนรถหมุนแล้วพลิกคว่ำ

แรงอัดกระแทกของรถสิบล้อที่พุ่งเข้ามาชนช่วงท้ายรถโดนนาราเต็ม ๆ หญิงสาวไม่รู้สึกตัว ร่างกายเต็มไปด้วยเลือดแดงฉาน กู้ภัยวัดชีพจร มันอ่อนลงจนน่ากังวล

พาฝันนั่งหน้าข้างคนขับทำให้ศีรษะฝั่งซ้ายกระแทกเข้ากับกระจกข้างอย่างแรง เธอรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวด แต่ยังพอมีแรงหันไปมองเพื่อนที่นั่งอยู่ด้านหลังด้วยความเป็นห่วง

“นารา” พาฝันพยายามเรียกเพื่อน แต่เสียงของเธอดังออกมาเพียงเล็กน้อย แล้วเสียงก็เบาลงเรื่อย ๆ จนไม่มีเสียงเปล่งออกมา แววตาของหญิงสาวสั่นระริก มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ พาฝันพยายามเอ่ยออกมาหลายครั้ง แต่ก็ไม่มีเสียงอยู่ดี มือเล็กที่เต็มไปด้วยเลือดสั่นเทา เธอจับคอตัวเองแล้วปล่อยน้ำตาให้ไหลไม่ขาดสาย

“ฮือ” ใบปอร้องไห้โฮ เธอแทบจะตั้งสติไม่ได้เมื่อหันไปมองเพื่อนที่นอนอยู่ด้านหลังร่างกายเต็มไปด้วยเลือด มือบางขยุ้มเส้นผมของตัวเองพลางคิดว่าจะทำอย่างไรกับเรื่องที่เกิดขึ้นดี

แอลกอฮอล์ทำให้สายตาของเธอพร่าเบลอ สติก็ไม่เต็มร้อย เห็นไฟจราจรจากแดงเป็นเขียว ถึงได้เกิดอุบัติเหตุแบบนี้

ทั้งสามคนถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด ทางกู้ภัยดูโทรศัพท์ของนาราจึงเห็นว่าเบอร์พี่ชายเป็นเบอร์แรก เขาโทร.ส่งข่าวให้พี่ชายของเธอรับรู้

โนอาร์กำลังจะเดินทางกลับไปที่บ้าน เขาเพิ่งส่งสินค้าให้ลูกค้าเสร็จ ผ่านแยกหนึ่งเห็นไฟไซเรนเปิดสว่าง มีคนยืนห้อมล้อมกันอยู่ เขามองด้วยแววตาเรียบนิ่งเพราะเห็นอุบัติเหตุอยู่บ่อย ๆ

“รถเก๋งถูกชนยับ” บอดีการ์ดที่นั่งหน้าคู่กับคนขับรถเอ่ยขึ้นมา เพราะมองไปก็เห็นว่ารถเก๋งถูกชนท้ายรถพังยับเยิน

“รถสภาพนี้ คนไม่น่ารอด” คนขับรถเอ่ยขึ้นเมื่อชะลอรถดูอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น

โนอาร์หันไปมองตามที่คนขับรถพูดกับบอดีการ์ด จู่ ๆ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมาพอดี เบอร์ของน้องสาวที่ขอไปเที่ยวกับเพื่อนเพื่อฉลองที่เพื่อนได้งานทำปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

“ว่าไงนารา จะให้พี่ไปรับเหรอ” โนอาร์เอ่ยออกมาเมื่อรับสาย

(สวัสดีครับ ผมโทร.จากหน่วยกู้ภัยนะครับ)

โนอาร์ได้ยินดังนั้น หัวใจก็พลันเต้นแรง

“มีอะไรครับ” ชายหนุ่มเอ่ยถามกลับไปด้วยความกังวล

(ผมโทร.มาส่งข่าวว่าเจ้าของเครื่องประสบอุบัติเหตุบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้อยู่ห้องฉุกเฉินโรงพยาบาล N ครับ)

โนอาร์ตกใจจนตาเบิกโพลงและพูดอะไรไม่ออก บอดีการ์ดหันมาแล้วเห็นสีหน้าของเจ้านายไม่ดี เขาเลยก้มศีรษะแล้วดึงโทรศัพท์ออกจากมือของโนอาร์ไปคุยเอง ทำให้บอดีการ์ดรู้ว่าอุบัติเหตุตรงแยกที่ผ่านมาเกิดขึ้นกับนาราและเพื่อนอีกสองคน

โนอาร์ตัวสั่นเทา ทั้งชีวิตของเขามีแค่น้องสาวเท่านั้น พ่อแม่ตายจากไปต่อหน้าต่อตา หากต้องเสียนาราไปอีกคน เขาจะมีชีวิตอยู่อย่างไร คนขับรถรีบเปลี่ยนทิศทาง เร่งความเร็วไม่กี่นาทีก็มาถึงโรงพยาบาล

“นารา นารา” โนอาร์วิ่งไปที่ห้องฉุกเฉินเพื่อจะเปิดประตูเข้าไปข้างในด้วยความเป็นห่วงน้องสาว แต่พยาบาลที่อยู่หน้าห้องรีบคว้าตัวเขาไว้

“ญาติคนเจ็บนั่งรอตรงนี้นะคะ” พยาบาลพาไปนั่งที่เก้าอี้

“น้องผมเป็นยังไงบ้าง” โนอาร์เขย่าแขนพยาบาลสาว

“น้องของคุณคือใครคะ”

“นาราไง นาราเป็นยังไงบ้าง” มาเฟียหนุ่มตะคอกเสียงดัง เขารู้ตัวว่าตอนนี้อารมณ์ของเขากำลังย่ำแย่มาก และอยากรู้แค่ว่านาราปลอดภัยดี

“ใจเย็น ๆ ครับนาย” บอดีการ์ดเอ่ยกับนายของตนเอง แล้วหันไปขอโทษพยาบาล

พยาบาลเข้าใจความรู้สึกของญาติคนเจ็บที่มีความเป็นห่วงและอาจจะกำลังช็อกกับเรื่องที่เกิดขึ้น เธอไปดูข้อมูลก็รู้ว่านาราเพิ่งถูกส่งตัวเข้ามาเมื่อสักพัก

“รอคุณหมอออกมาจากห้องก่อนนะคะ” พยาบาลเดินกลับมาบอก เพราะตอนนี้แพทย์กำลังรักษาคนเจ็บและยังไม่ได้บอกอาการ

“ครับ” บอดีการ์ดตอบเพราะตอนนี้โนอาร์กำลังเครียดจนไม่อยากพูดกับใคร

มาเฟียหนุ่มลูบใบหน้าตนเองแรง ๆ คำว่าสาหัสที่กู้ภัยบอกทำให้เขากลัว กลัวว่านาราจะทนความเจ็บไม่ไหว

“นาราต้องไม่เป็นอะไรนะ” ชายหนุ่มมองไปที่หน้าห้องแล้วพูดพึมพำ ขอให้นาราไม่เป็นอะไรมาก อย่าให้เป็นอย่างที่เขากลัว

“พี่อยู่ไม่ได้นะนารา” โนอาร์น้ำตาไหล เขานึกภาพไม่ออกว่าถ้านาราจากไปอีกคน เขาจะอยู่ได้อย่างไร ในเมื่อน้องสาวเป็นดั่งแก้วตาดวงใจของเขา

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

แพทย์เดินออกมาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง พยาบาลจึงเรียกให้โนอาร์มาฟังเรื่องอาการจากแพทย์

“คุณนาราได้รับการกระแทกอย่างแรง เธออาการโคม่า”

“โคม่า” โนอาร์เอ่ยเสียงแผ่ว หัวใจของเขาเต้นรัว อาการโคม่าเลยเหรอ

“น้องสาวของผมจะรอดใช่ไหมครับ” น้ำเสียงกดต่ำของโนอาร์ทำให้แพทย์พูดอะไรไม่ออก

“นาราจะรอดใช่ไหม !” โนอาร์ตะคอกใส่ สีหน้าของโนอาร์เหี้ยมจนน่ากลัว แพทย์ถึงกับสะดุ้งตกใจ

“ตอนนี้หมอยังให้คำตอบไม่ได้ครับ”

“ให้คำตอบไม่ได้!!” โนอาร์เอ่ยออกมา น้ำตาคลอเต็มดวงตาคม คำตอบของแพทย์ทำให้เขาช็อกไปอีกครั้งเพราะคิดว่าน้องสาวมีโอกาสรอดน้อยมากอย่างแน่นอน