พ่ายรักเล่ห์กลลวง

เค้กวันเกิด

เมื่อเลิกเรียนแล้ว พาฝันกลับมาที่บ้าน วันนี้เธอไม่ได้ไปขายขนมที่ตลาดนัดเพราะว่าเลิกเรียนเย็นเกินไป จึงทำขนมไม่ทันที่จะเอาไปขาย เธอค้นหาวิธีทำเบเกอรีในกูเกิลแล้วจดสูตรที่สนใจไว้ เพราะในวันหยุดเธอจะลองทำเบเกอรีดูบ้าง

หญิงสาวมีของที่จะใช้ทำครบทุกอย่าง เธอสั่งมาเตรียมพร้อมไว้ครบครัน เหลือแค่ลงมือทำตามสูตรก็เท่านั้น

พอถึงวันหยุด เธอก็เปิดเตาทำเค้ก เธอมีความฝันอยากจะเปิดร้านคาเฟ่ ขนมในร้านเธออยากลงมือทำเอง เธอชอบเวลาที่ไปเดินดูแล้วเห็นเค้กที่แต่งหน้าสวย ๆ เห็นแล้วอยากกิน

พาฝันเทแป้งชั่งน้ำหนักแล้วเอามาร่อนใส่กะละมัง เธอพอมีพื้นฐานจากขนมไทยอยู่บ้างเลยไม่ค่อยเงอะงะสักเท่าไร ถ้าฝึกฝนต่อไปก็คงทำได้ พาฝันนำแป้งเค้กเข้าเตาอบ จากนั้นจึงมาตีครีม รอจนเค้กอบเสร็จและทิ้งไว้ให้เย็นแล้วนำครีมที่เตรียมไว้มาปาด เธอใช้เวลานานพอสมควรกว่าจะปาดจนเรียบกริบ แต่พอถึงขั้นตอนแต่งหน้า เธอก็หลุดขำออกมาเสียงดังลั่น

“ทำไมยากแบบนี้เนี่ย” หญิงสาวมองเค้กของตัวเองแล้วเอ่ยออกมา เธอบีบครีมเละเทะไม่เป็นรูปทรงเอาเสียเลย ถึงอย่างนั้นก็หยิบเอาโทรศัพท์มาถ่ายรูปแล้วกดส่งไลน์ไปให้แม่ดู สักครู่แม่ของเธอก็โทร.กลับมา

(ฝันทำเองเหรอ)

“ใช่ค่ะแม่ หนูบีบครีมไม่เป็นก็เลยเละเลย^^” น้ำเสียงของหญิงสาวร่าเริง ถึงแม้มันจะไม่สวย แต่เธอก็ดีใจที่ได้ลงมือทำ

(ค่อย ๆ ฝึกไปนะลูก เดี๋ยวก็สวยเอง) เสียงของพ่อดังขึ้นมา

“ค่ะพ่อ หนูไม่ท้อแน่นอนค่ะ” เธอมีความมุ่งมั่น เพราะเธออยากลองทำมาก ถึงได้เก็บเงินเอาไว้แล้วซื้ออุปกรณ์มาทำ

(แล้วได้ลองชิมหรือยัง เป็นยังไงบ้าง อร่อยไหม) แม่เอ่ยถาม

“ยังเลยค่ะแม่ เดี๋ยวหนูลองตอนนี้เลย” พาฝันเอามีดมาตัดเค้ก เนื้อเค้กข้างในก็ดูดี สุกทั่วถึงกัน หญิงสาวตักชิมไป 1 คำ

“อร่อยค่ะแม่ เนื้อเค้กนุ่มด้วย ครีมก็ไม่หวานด้วยค่ะ”

(พูดซะพ่อกับแม่อยากชิมเลย) น้ำเสียงของแม่ก็มีความสุขตามไปด้วย แค่ได้ยินเสียงสดใสของคนเป็นลูก แม่ก็ชื่นใจแล้ว

“เดี๋ยวปิดเทอมหน้าหนูจะทำให้พ่อกับแม่ชิมนะคะ”

พาฝันคุยกับพ่อแม่ต่อสักพักก็วางสาย แล้วตัดแบ่งเค้กส่วนที่ดีเอาไปให้ป้าเจ้าของห้องเช่ากับพี่สาวห้องข้างลองชิม หลังจากนั้นก็กลับมาทำขนมไทยแล้วเอาออกมาตั้งขายที่ตลาดนัดเหมือนอย่างเคย

หลายวันต่อมา

มหาวิทยาลัย

“พวกแก ใกล้ถึงวันเกิดฉันแล้ว ลืมกันหรือเปล่า” นาราเอ่ยขึ้นมาขณะที่กำลังรออาจารย์เข้ามาสอนในคาบเช้า

“ไม่ลืม” พาฝันตอบกลับ เธอไม่ลืมวันเกิดของนาราและคิดเอาไว้แล้วว่าจะทำคัปเค้กมาเป็นของขวัญวันเกิดให้นาราด้วย

“ฉันก็ไม่ลืม” ใบปอคลี่ยิ้ม

“งั้น วันเสาร์นี้ไปที่บ้านฉันนะ ปีนี้พี่ชายฉันจะจัดงานวันเกิดให้” ปกติแล้วพี่ชายของนาราไม่ได้จัดงานเลี้ยงให้เพราะเขาติดงาน จึงมักจะพาไปกินอาหารมื้อพิเศษแทน แต่วันเกิดปีนี้พี่ชายของเธอว่าง เขาก็เลยจะจัดงานเลี้ยงเล็ก ๆ ให้น้องสาวที่บ้านเสียเลย

“ได้สิ” ใบปอตอบกลับทันที เธอว่างอยู่แล้ว อีกอย่าง อยากเห็นหน้าพี่ชายเพื่อนว่าจะหล่อขนาดไหน เพราะตั้งแต่รู้จักกับนารา เธอก็ยังไม่เคยเจอพี่ชายเพื่อนเลย

“แกล่ะ ต้องไปขายขนมไหม” ใบปอหันมาถามพาฝัน เพราะวันหยุดเสาร์อาทิตย์พาฝันจะไปขายขนมที่ตลาดนัด

“ฉันไปได้ ไม่ขายสักวันก็ได้” พาฝันตอบกลับ นาน ๆ ทีจะหยุดขายสักครั้งก็ไม่เป็นไร และนาราก็เพิ่งจะจัดงานวันเกิดปีนี้เป็นปีแรก เธอก็อยากไปกินเลี้ยงกับเพื่อนบ้าง

“เย่ เดี๋ยวฉันให้แม่บ้านทำอาหารอร่อย ๆ ไว้เยอะ ๆ เลย” นาราตื่นเต้นมาก สีหน้าของเธอทอประกายความสุขออกมาจนเพื่อน ๆ ยิ้มเอ็นดู

วันเสาร์ (งานเลี้ยงวันเกิดของนารา)

พาฝันมาที่บ้านของนาราด้วยรถแท็กซี่เพราะห่วงคัปเค้กที่ทำมาให้เจ้าของวันเกิด หากนั่งรถเมล์มากลัวจะเละไม่เป็นท่า ดวงตากลมโตมองคฤหาสน์หลังใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าแล้วตะลึงงัน ถึงจะรู้ว่าเพื่อนสาวฐานะร่ำรวย แต่ไม่คิดว่าจะรวยมากขนาดนี้ ผิดกับบ้านของเธอลิบลับ แถมยังมีการ์ดยืนอยู่ที่รั้วคอยเปิดประตูให้อย่างกับในละครหลังข่าวที่เธอเคยดู มีแม่บ้านมาพาเธอเดินเข้าไปหาคุณหนูของบ้านหลังนี้

“สุขสันต์วันเกิดนะนารา” พาฝันยื่นคัปเค้กที่อยู่ในกล่องใหญ่ให้

“ขอบคุณนะฝัน” นารารับกล่องเค้กไปดู ครีมสีขาวและแต่งหน้าเค้กด้วยสตรอว์เบอรี

“แกซื้อมาจากไหนเหรอ น่ากินจังเลย”

“ฉันทำเองกับมือเลยต่างหากล่ะ” พาฝันอมยิ้ม วันนี้เธอตั้งใจแต่งหน้าเค้กให้นาราจนสำเร็จอย่างที่ตั้งใจ

“ฮะ แกทำเองเหรอเนี่ย” แววตาของนาราส่องประกายความแปลกใจที่เพื่อนสาวเป็นคนทำเค้กให้เองกับมือ

“ใช่แล้วละ ฉันอยากทำเบเกอรีก็เลยเก็บเงินซื้อเตาอบมาลองทำ เมื่ออาทิตย์ก่อนฉันก็เริ่มฝึกทำ แล้วก็มาลองทำเค้กให้แกนี่แหละ”

“แกเก่งจังเลย ขอบคุณมาก ๆ เลยนะ” สีหน้าของนาราเจือความซึ้งใจที่ได้เค้กจากพาฝันเป็นของขวัญวันเกิด เพราะรู้ว่าเพื่อนตั้งใจทำให้สุดฝีมือ

“สุขสันต์วันเกิดนะนารา” ใบปอเดินเข้ามาพร้อมกับยื่นกล่องของขวัญวันเกิดมาให้

“ขอบคุณนะปอ อะไรเหรอ” นาราเขย่ากล่องแล้วเอ่ยถาม

“ไม่บอก ไว้ค่อยไปลองแกะดูเอง” ใบปอทำหน้าทะเล้นใส่ นาราหัวเราะ

“งั้นฉันเอากล่องของขวัญขึ้นไปเก็บก่อนนะ จะได้ไปตามพี่โนอาร์ลงมาด้วย พี่ฉันบ้างาน วันนี้ไม่ออกไปทำงานข้างนอกก็ยังจะนั่งทำในบ้านแทน” นาราบ่นเพราะความห่วงงานของพี่ชาย เธอพาเพื่อน ๆ เข้ามาที่ห้องอาหาร แล้วเอากล่องของขวัญขึ้นไปเก็บไว้บนห้องนอน

“พี่โนอาร์ เพื่อนของนารามากันแล้วนะคะ” นาราเดินเข้าไปในห้องทำงาน เธอบอกกับพี่ชายที่กำลังนั่งมองจอไอแพดด้วยสายตาเคร่งเครียด

“มาหาพี่หน่อยสิ” นาราเดินไปหาพี่ชายตามคำสั่ง

“นี่ของขวัญของพี่” โนอาร์ส่งของขวัญให้น้องสาว แต่เขาไม่ได้ห่อ ทำให้นาราเห็นเลยว่าของขวัญคืออะไร

“สร้อยเพชรอีกแล้ว” นารามองสร้อยเพชรที่โนอาร์ให้แล้วเอ่ยออกมา เธอได้ของขวัญเป็นเครื่องประดับแทบทุกปี

“ฮ่า ๆ พี่คิดไม่ออกนี่ว่าจะซื้ออะไรให้”

“ที่จริงไม่ต้องซื้อก็ได้ค่ะ แต่ยังไงก็ขอบคุณมาก ๆ นะคะ” นาราสวมกอดโนอาร์ไว้แน่น เขาไม่ต้องซื้อของขวัญให้เธอเลยก็ได้ เพราะที่ผ่านมาเขาก็ดูแลเธอเป็นอย่างดี หาทุกอย่างมาให้จนเธอไม่เคยอยากได้อะไรเป็นพิเศษ

“พี่รักน้องสาวของพี่มากนะ” โนอาร์กอดรัดร่างเล็กไว้แน่นด้วยความอบอุ่น เหลือกันอยู่แค่สองคนพี่น้องแล้ว เขาก็พยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุด

“นาราก็รักพี่โนอาร์ค่ะ เราลงไปข้างล่างกันดีกว่า เดี๋ยวเพื่อนรอนาน” โนอาร์พยักหน้าแล้วคลายกอดออก เขาโอบไหล่น้องสาวเดินลงมาที่ห้องอาหาร

“พวกแก... นี่พี่โนอาร์ พี่ชายฉัน” นาราเรียกเพื่อนทั้งสองให้หันไป แล้วเธอก็แนะนำเพื่อนทั้งสองคนให้พี่ชายรู้จัก

“สวัสดีครับ” โนอาร์เอ่ยขึ้นมา สายตาของเขาหยุดอยู่ที่พาฝัน เธอสวยสะดุดตาแม้จะไม่ได้แต่งหน้าจัด แต่เขาก็พยายามเก็บอาการไว้แล้วหันไปมองใบปอด้วย

“สวัสดีค่ะ” พาฝันมีความประหม่าอยู่บ้าง เพราะเธอเองก็ตกอยู่ในภวังค์เมื่อสบตากับโนอาร์เข้า

“สวัสดีค่ะ” ใบปอเอ่ยออกมา สีหน้าและแววตาเป็นประกาย เธอชอบพี่ชายของเพื่อนเข้าอย่างจังเพราะเขาหล่อมาก ดูจากภายนอกยังรับรู้ได้ว่าหุ่นต้องไม่ธรรมดา แถมยังรวยมากอีกต่างหาก

“ตามสบายเลยนะทุกคน” โนอาร์คลี่ยิ้ม รอยยิ้มของเขามีเสน่ห์ พาฝันรีบผินหน้าไปทางอื่นเพราะถ้ามัวแต่มอง เธอจะต้องแอบชอบพี่ชายของเพื่อนเข้าแน่ ๆ