อารมณ์ขุ่นเคือง

1507 Words

นารานั่งลงข้าง ๆ พี่ชายตรงอีกฝั่งของโต๊ะอาหาร แม่บ้านก็ทยอยเอาอาหารมาเสิร์ฟ “ปกติพาฝันชอบกินอาหารสไตล์ไหน” คนถูกถามตกใจที่จู่ ๆ เจ้าของบ้านอย่างโนอาร์เอ่ยถามขึ้น “ฝันชอบกินอะไรง่าย ๆ ค่ะ ข้าวกะเพราอะไรแบบนี้” คนที่ตอบคือใบปอ นาราหันไปมองหน้าใบปอด้วยความสงสัยว่าทำไมถึงตอบออกมาแทน “อ๋อ แล้วใบปอล่ะ” โนอาร์ถามใบปอบ้าง “ปอชอบสเต๊กค่ะ โดยเฉพาะสเต๊กเนื้อ” ใบปอตอบกลับไปเพราะอาหารที่แม่บ้านเอามาเสิร์ฟให้ทุกคนคือสเต๊ก และมีอาหารกินเล่นวางตรงกลางหลายอย่าง “ครับ” โนอาร์คลี่ยิ้ม ตลอดเวลาที่กินอาหาร เขาคอยลอบมองพาฝันอยู่ตลอด พาฝันเองก็คอยแอบมองเขาเพราะเธอรู้สึกว่ากำลังมีคนมองอยู่ งานเลี้ยงฉลองวันเกิดของนาราไม่มีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ทว่ากลับมีคนหน้าแดงเพราะแอบมองกันอยู่ตลอด เจ้าของวันเกิดไม่ทันได้สังเกตเห็นเพราะเอาแต่คุยเล่นไปเรื่อย ต่างจากใบปอที่สังเกตเห็นมาตลอดว่าพาฝันและโนอาร์คอยแอบมองกัน “ฝ…” “ปกติพี่โนอาร์งานเยอะมากเลยเหรอคะ” ใบปอเอ่ยขึ้นมาเพราะรู้ว่าโนอาร์จะชวนพาฝันคุย เธอไม่อยากให้เขาสนใจคนอื่น อยากให้สายตาของเขาอยู่ที่เธอมากกว่า “ครับ” โนอาร์ตอบกลับ เขาตกใจที่จู่ ๆ ใบปอก็พูดขัดขึ้นมา ชายหนุ่มเลื่อนสายตาไปที่พาฝันแทนที่จะมองคนช่างถามอย่างใบปอ “พาฝันถูกใจรสชาติอาหารแนวนี้ไหม” โนอาร์เอ่ยถาม ใบปอปรายตามองเพื่อนที่นั่งข้าง ๆ เธอพยายามเก็บอาการไว้แต่ไม่ค่อยมิด “ทำไมถามแต่ฝันคนเดียวล่ะค่ะ” ใบปอพูดด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ “ก็เพราะปอบอกว่าชอบกินแบบนี้อยู่แล้ว แต่ฝันไม่กิน พี่ก็เลยถามแค่ฝันไงครับ” ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพ แล้วเลิกคิ้วให้พาฝันเป็นเชิงถาม “อร่อยค่ะ ชอบมากเลยค่ะ” พาฝันตอบโนอาร์ เธอไม่กินอาหารแบบนี้เพราะฐานะทางบ้านไม่ดี อาหารแพง ๆ เธอไม่มีโอกาสที่จะได้กินเลย “ถ้าวันไหนทำสเต๊กกินอีก ฉันจะชวนแกมากินนะฝัน ปอด้วย” นาราชวนเพื่อนทั้งสองให้มากินอาหารที่บ้านอีก “ได้เลย แล้วต้องชวนด้วยนะ” ใบปออยากมาอีกอยู่แล้ว เธอตอบทันที “ฉันเกรงใจ ไว้ถ้ามีโอกาสพิเศษอะไร ฉันค่อยมาดีกว่า” พาฝันตอบกลับ เธอรู้ว่าฐานะของเพื่อนดี แต่เธอก็เกรงใจที่จะต้องทำอาหารเลี้ยงเธอด้วย หากไม่ได้มีโอกาสพิเศษอะไรก็คงไม่มากิน คำตอบของพาฝันที่ออกมาจากใจทำให้โนอาร์ลอบยิ้มอย่างพอใจ ช่วงระยะเวลาสั้น ๆ เขาก็ประทับใจในตัวเธอหลายอย่างแล้ว ทั้งใบหน้าที่สวยหวานน่ามอง ท่าทางก็อ่อนโยน ขณะเดียวกันก็สร้างความขุ่นเคืองใจให้กับใบปอ คำตอบนางเอกเสียจริง ๆ ทำให้เธอดูแย่ทันที ถึงจะรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ตั้งใจ เพราะเธอเป็นคนแบบนี้มานานแล้ว แต่การที่เธอเป็นคนแบบนี้เลยทำให้ลึก ๆ แล้ว ใบปอรู้สึกหมั่นไส้มาโดยตลอด “ขอไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะนารา” ใบปอเอ่ยขึ้นมา เธออยากไปสงบสติอารมณ์ของตนเองก่อน ไม่อยากแสดงท่าทางไม่น่ารักออกมา เดี๋ยวจะยิ่งทำให้โนอาร์หลงใหลในตัวพาฝันมากขึ้นอีก “ได้สิ เดินตรงไปแล้วเลี้ยวซ้ายนะ” นาราบอกทางใบปอแล้วหันกลับมาคุยกับพาฝันต่อ “ถ้ารอแต่โอกาสพิเศษก็คงจะปีละครั้งเลยมั้งฝัน” นาราหัวเราะ โอกาสพิเศษก็มีแค่วันเกิด ซึ่งเธอก็เกิดแค่ปีละครั้งเอง และอีกอย่าง ตอนนี้พวกเธออยู่ปี 4 กันแล้ว พอเรียนจบก็ไม่รู้ว่าจะมีเวลาได้เจอกันบ่อย ๆ หรือเปล่า “งั้นถ้าฉันว่าง ฉันก็จะมานะ” “วันไหนที่แกไม่ได้ขายของก็โทร.มาหาฉันแล้วกัน ฉันจะให้แม่บ้านทำอาหารอร่อย ๆ ให้แกกิน” “ฝันเปิดร้านเหรอ” โนอาร์เอ่ยถาม “ฝันเปิดร้านขายขนมตามตลาดนัดค่ะ” หญิงสาวตอบกลับแล้วคลี่ยิ้ม “ขยันจัง ฝากน้องของพี่ไปทำด้วยหน่อยสิ” “พี่โนอาร์พูดเหมือนนาราขี้เกียจเลย” นาราทำหน้างอ พี่ชายและเพื่อนสนิทของเธอหัวเราะด้วยความเอ็นดู ใบปอเดินออกมาเห็นเข้าพอดี ยิ่งทำให้เคืองพาฝันมากขึ้นไปอีก แต่ก็ต้องปั้นหน้ายิ้มแล้วนั่งลงที่เดิม “หัวเราะอะไรกันเหรอ” “พี่โนอาร์น่ะสิ พูดเหมือนฉันขี้เกียจ พอฉันงอนก็หัวเราะต่อ ฝันก็ยังหัวเราะไปด้วย” นารายู่หน้าใส่พาฝัน ยิ่งทำให้พาฝันหัวเราะต่อ “หัวเราะเพราะเอ็นดูต่างหากล่ะ” พาฝันเอ่ยขึ้นมา ใบปอปั้นหน้ายิ้มต่างกับความรู้สึกจริงของตนเอง “เป่าเค้กกันดีกว่า พี่ซื้อเค้กมาให้” โนอาร์สั่งให้แม่บ้านไปเอาเค้กที่เตรียมไว้ออกมา แววตาของนาราเป็นประกายทันทีที่เห็นเค้ก เค้กสวยและน่ากินมาก โนอาร์ลูบศีรษะของน้องสาวอย่างอ่อนโยน ทั้งใบปอและพาฝันมองโนอาร์แล้วคลี่ยิ้ม เขาเป็นผู้ชายอบอุ่นที่รักน้องสาวมากจริง ๆ “พี่รู้ว่านาราชอบเค้กแบบนี้ ตั้งใจสั่งมาให้เลย” โนอาร์เอ่ยขึ้นมา นาราชอบเค้กที่เป็นชั้นและตกแต่งเยอะ ๆ “ขอบคุณนะคะ” นาราสวมกอดพี่ชายแล้วหอมแก้ม โนอาร์ก็ก้มลงมาหอมหัวน้องสาว “เอาอีกกล่องออกมาด้วยค่ะ นาราแช่เอาไว้” นาราบอกกับแม่บ้าน แม่บ้านจึงไปเอาออกมาตามคำสั่ง “เค้กจากใครเนี่ย หนุ่มให้มาหรือเปล่า” โนอาร์เอ่ยแซว “หนุ่มที่ไหนล่ะ ฝันเป็นคนทำมา” โนอาร์หันไปมองหน้าคนทำเค้กแล้วคลี่ยิ้มบาง ๆ “พอดีฝันเพิ่งหัดทำค่ะ แต่งหน้าเค้กไม่ค่อยเป็น” พาฝันเอ่ยด้วยความเขิน เค้กของเธอกับที่โนอาร์ซื้อมานั้นต่างกันลิบลับ “นี่ก็น่ากินมากแล้วครับ” โนอาร์ชื่นชมเพราะหน้าตาเค้กที่พาฝันทำถึงจะเรียบง่าย แต่ก็ดูน่ากินมาก “เป่าเค้กกัน” เสียงของใบปอดึงสายตาของโนอาร์ไป เขามัวแต่มองหน้าพาฝันแล้วเอาแต่ยิ้มจนใบปอต้องเอ่ยขึ้นมา โนอาร์จุดเทียนให้แล้วก็ร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ทเดย์ บรรยากาศเต็มไปด้วยความอบอุ่น ปีนี้นารายิ้มกว้างอย่างมีความสุข “นาราให้พี่โนอาร์ก่อนเลยค่ะ” นาราตัดเค้กใส่จานให้โนอาร์ แต่ทว่าชายหนุ่มกลับส่งจานนั้นให้พาฝันต่อหน้าใบปอ แววตาของใบปอจึงแข็งกร้าวขึ้น แต่เธอต้องพยายามเก็บอาการเอาไว้ “พี่ให้ฝันก่อนเลย นาราเอาเค้กของฝันให้พี่ชิมหน่อยสิ” เมื่อได้ยินโนอาร์เอ่ยออกมาแบบนี้ ก็ยิ่งเพิ่มอารมณ์ขุ่นเคืองใจของใบปอที่มีต่อพาฝันมากยิ่งขึ้น “ได้เลยค่า” นาราตอบพี่ชายโดยที่ไม่ได้คิดอะไร และไม่ได้สนใจว่าใครรู้สึกอย่างไร ใบปอมองคัปเค้กของพาฝันแล้วอยากแกล้งปัดให้คัปเค้กทั้งหมดตกจากโต๊ะ แต่เห็นว่ามีคนอยู่เยอะทั้งแม่บ้านและบอดีการ์ด เธอกลัวว่าจะไม่เนียนแล้วมีคนสังเกตเห็น หากอยู่กันแค่ไม่กี่คน เธอจะแกล้งเหมือนที่เคยทำกับพาฝันอย่างแน่นอน เมื่อก่อนทั้งแกล้งสะดุดแล้วสาดกาแฟใส่พาฝัน ทั้งเอาหมึกไปทาที่เก้าอี้ และอะไรอีกหลายอย่าง แต่ก็ไม่เคยมีใครจับได้ว่าเป็นฝีมือของเธอ เธอหมั่นไส้พาฝันมาโดยตลอด เพราะพาฝันทั้งสวย อ่อนหวาน เรียนก็เก่ง ทำให้มีแต่คนชื่นชอบ “อร่อยมาก” โนอาร์ชิมคัปเค้กฝีมือพาฝันแล้วเอ่ยขึ้นมา ทำเอาคนทำถึงกับลอบยิ้มด้วยความเขินอาย แล้วตักเค้กที่โนอาร์ส่งมากินแก้เขิน “ส่วนนี่ของปอ” นาราส่งจานเค้กให้กับใบปอ นาราส่งเค้กที่เหลือให้แม่บ้านเอาไปตัดแบ่งกันให้ทั่วถึงทั้งแม่บ้านและบอดีการ์ด พวกเขานั่งกินกันเสร็จเรียบร้อยก็ได้เวลากลับของสองสาว “พี่โนอาร์ให้คนไปส่งเพื่อนนาราหน่อยได้ไหมคะ” นาราเอ่ยอย่างออดอ้อน “ได้สิ” โนอาร์รับคำ แต่คนที่จะไปส่งคือเขาเอง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more