ณ สนาม U L Fa
ฉันก้าวลงมาจากรถของแอล ฉันมองไปรอบๆ มีผู้คนมากมายที่นั่งกันเต็มอัฒจรรย์ ทำไมวันนี้คนถึงได้เยอะแบบนี้ มันเยอะกว่าวันที่ฉันมาเป็นพริตตี้ซะอีก ทุกคนต่างส่งเสียงโห่ดังมาที่ฉันกับแอล และเขาก็เดินเข้าไปหากลุ่มเพื่อนของเขา
“ เชี้ยแอล แม่งช้าซิบหาย” แต่เขาไม่ตอบอะไรเพื่อน กับหยิบบุหรี่ไฟฟ้าขึ้นมาพ้นควันสีขาว เหมือนไม่รู้สึกอะไร
“ไอ้แอลมันพาไปไหนมาครับ สายน้ำ” เคนตะถามฉันมาแบบนี้ฉันก็อายสิ ฉันได้แต่อ่ำๆอึ่ง ๆ
“เชี้ย เคนตะ แม่งไปถามน้องเขาแบบนั้นได้ไง” เพื่อนของเขาอีกคนว่ามา
ฉันยืนอยู่ซักพักรถของพายุก็มาจอดเทียบกับรถของแอล และก็มีกลุ่มเพื่อนๆของเขาตามมา พอฉันเห็นพายุลงมาจากรถ ฉันก็จะเดินเข้าไปหาเขา แต่แอลกับกระชากแขนฉันไว้ ไม่ยอมให้ฉันเข้าใกล้พายุ ฉันได้แต่มองหน้าเขาด้วยท่าทีไม่พอใจ
“ ปล่อย..
