“งานที่ไร่กูฝากมึงด้วยแล้วกัน มีปัญหาอะไรก็บอกไม่ต้องเกรงใจ” ดินแดนตบมือลงบนบ่าของเข้าใส่พร้อมยิ้มเล็กน้อยให้กับเด็กชายรุ่นลูก
“ครับเดินทางปลอดภัยนะครับ” ทอยยกมือไว้ดินแดนก่อนที่เขาจะเดินขึ้นมานั่งประจำคนขับ มองไปที่เบาะนั่งข้างที่มีแก้มใสนั่งรออยู่
“ดีขึ้นไหม” เขายื่นมือมาอังหน้าผากของแก้มใส เพราะเธอไม่สบายมาหลายวันแล้ว
“ดีขึ้นแล้วค่ะ แต่ยังมีน้ำมูกเล็กน้อยค่ะ ลูกจะติดไข้กับแก้มไหมคะ” เสียงหวานที่แหบแห้งทำให้ดินแดนอดเป็นห่วงไม่ได้
“เดี๋ยวแวะคลินิกหมอก่อน ค่อยไปรับลูก” เขากุมมือแก้มใสมาวางบนหน้าตัก ก่อนขับรถออกมา ดินแดนไม่เคยมีความสุขแบบนี้มานานมากแล้ว เข้ายิ้มออกมาเล็กน้อย
“ยิ้มอะไรคะ”
“มีความสุข”
“...” แก้มใสไม่ตอบอะไรเธอยิ้มส่งกลับคืนไปให้เขาอีกครั้ง ดินแดนขับรถไปรับแทนคุณที่โรงเรียนระหว่างทางเขาไม่ลืมที่จะแวะคลินิกหมอเพื่อให้แก้มใสตรวจดูอาการป่วยไข้อีกครั้ง
“แทนนี่ลูกไปโดนอะไร
