แก้มใสรับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลง และแปลกไปของดินแดน ชายกะทันหันนุ่มเอาแต่ทำงานหนักดูเคร่งขรึมต่างไปจากเดิมจนเธอเริ่มเป็นกังวล ว่าเขามีเรื่องใดอยู่ในใจ รอยยิ้มที่เคยได้รับตอนนี้กลับกลายเป็นเหมือนว่าทุกครั้งเขากำลังฝืนยิ้มให้กับเธอ
“นายหญิงเป็นอะไรคะ”
“พี่ตองว่าพ่อเลี้ยงดูแปลกไปไหม ตั้งแต่งานเลี้ยงวันนั้น ก็เห็นเอาแต่ทำงาน พูดน้อยลงกว่าเมื่อก่อน แก้มรู้สึกไม่ดีเลย หรือว่า พ่อเลี้ยงเบื่อแก้มแล้วค่ะ” แก้มใสที่นั่งอยู่ศาลาในสวนเอ่ยถามใบตองขึ้น เธอพับหนังสือที่กำลังอ่านลงสายตาเต็มไปด้วยความเศร้า
“ก็แปลกจริงๆ ค่ะ สงสัยคงเครียดเรื่องงานมั้งค่ะ นายหญิงอย่าไปคิดอะไรมากเลยค่ะ” ใบตองพยายามทำให้แก้มใสไม่คิดมาก ถึงแม้จะมองเห็นความผิดปกติของพ่อเลี้ยงเธอก็ทำได้แค่เก็บมันเอาไว้
“ก็คงจะเป็นแบบที่พี่ตองพูดเนอะ เย็นนี้เรา….”
“นายหญิงค่ะ” ป้าใจวิ่งเข้ามาหาทั้งสองคน หญิงสูงวัยหายใจเหนื่อยพร้อมเอามือทาบลงบนหน้
