“Nare.” Dedi tekrar yanımda beni saran ses. Başımı çevirince Fırat’ın endişeli ama yakışıklı yüzüyle karşılaştım. “Gel hadi,” dedi ve çantalarımı elimden aldı.
Belimden tutarak beni yürütmeye başladı. Başım omzuna yaslanmıştı ve gözyaşlarım aktıkça gömleği ıslanıyordu. Kucağına almamasının tek sebebi şirkette olmamız olabilirdi. Arabasına bindiğimizde kapı ardımızdan usulca kapandı. Yanıma yerleşirken araba çalıştı ve saniyeler sonra hareket etti. Ve ben Fırat’ın omuzunda yol boyunca Ömer için ağladım.
Ne olacaktı şimdi? Gitmişti. Beni terk etmişti. Bu defa ben yarı yolda bırakmadım ama yine bitti. Ne yapacağım? O ne yapacak? Ayrı olmaz ki… Ömer ’siz bir hayat nasıl olur? 2 aydır hayatımda ama onunla 2 ömür yaşamış gibiyim. Bir insan nasıl böyle hissettirir. Yanlış yaptım. Kafam karışm
