“Anne.”
Annem elinde bir sürü saklama kabıyla karşımda dikiliyordu. İçeri girerken ayakkabılarını çıkarttı ve mutfağa yürüdü.
“Hımm, güzelmiş evin.” Dedi. Mutfağa girdiğimde Eva çoktan masayı toplamaya başlamıştı.
“Size yemek getirdim.”
“Biz hallederdik,” dedi Eva ama annem ona öyle küçümseyici bir bakış attı ki yüzünde kendimi gördüm sandım. “Tamam halledemezdik.”
“Merhaba Leyla teyze,” dedi Irmak hemen anneme. Annem sanki kızı oymuş da ben elmişim gibi Irmak’la samimi bir selamlaşma yaşadı.
“Siz ne yapıyorsunuz? Yerleşemedin mi daha?”
Bana soruyordu galiba. Annemle yüzleşmemizden sonra bir daha samimi bir sohbetimiz olmamıştı. Kızdığım şey Fırat’la aramızı bozması değildi aslında, daha çok hayatıma karışmış olmasına kızıyordum ben. Onlar karışmış olmasa ne ben ne de Fırat bu k
