ค่ำคืนที่ดึกสงัดไร้แม้กระทั่งเสียงลมพัด ชายร่างใหญ่นอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียง เริ่มมีเหงื่อผุดซึมขึ้นมาบนใบหน้า หัวคิ้วขมวดเข้าหากันเป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติของร่างกาย ที่เจ้าของร่างไม่รู้สึกตัวเลยด้วยซ้ำ ในภวังค์ขจิตเริ่มเห็นหมอกขาวปกคลุมไปทั่วห้อง แล้วก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นจนทำให้ตกใจ
“ไอ้นุ้ย...”
“...” เสียงเย็นๆ ของคนแก่ที่มองไม่เห็นตัวดังมาจากไหนไม่ทราบ เขาหันซ้ายหันขวาก็เจอแต่หมอกขาว ไม่รู้ด้วยว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหน เพราะมองไม่เห็นอะไรเลย
“ไอ้นุ้ยยย”
“ใคร นั่นใครอ่ะ” เสียงนั้นยังเรียกไม่หยุดเลยเอ่ยถามออกไป เสียงเย็นๆ ของชายแก่มันทำให้เขารู้สึกขนลุกซู่ไปหมด จะว่าไปก็คุ้นเสียงนี้เหมือนกันแต่นึกไม่ออก
“ทางนี้ไอ้นุ้ย”
แล้วมันทางไหนล่ะ! นายหัวหนุ่มหยัดตัวขึ้นมองไปรอบๆ ก็เห็นว่ามีตาแก่ที่คุ้นหน้าคุ้นตามายืนอยู่ข้างเตียง เขาจำหน้าได้แม่นเพราะตอนเด็กเล่นด้วยบ่อย
“ตา...” ชายแก่ที่ย
