นิตย์รดีรีบชิ่งหนีแต่เช้ามืดแทบยังไม่ได้หลับเลยด้วยซ้ำ คนข้างตัวขยันเอาไม่ให้ได้พัก ไม่รู้ไปตายอดตายอยากมาจากไหน มันเป็นครั้งแรกของเธอแท้ๆ ปวดหน่วงระบมไปทั้งตัว พยายามฝืนร่างกายลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้าแล้วรีบออกไปทันที
ฝนหยุดตอนไหนไม่รู้ แต่เมื่อขี่รถออกมาก็เห็นว่าเส้นทางคมนาคมใช้งานได้ปกติ มีร่องรอยของความเสียหายอยู่บ้างแต่เพราะเธอใช้มอเตอร์ไซค์ เลยซิกแซ็กซ้ายขวาขับออกมาได้อย่างปลอดภัย ถึงบ้านก็สลบไสลเพราะร่างกายใช้งานหนักมาก จำได้ว่ามาถึงตีห้านิดๆ ซึ่งพ่อกับแม่ของเธอออกไปขายผักที่ตลาด เลยไม่ต้องตอบคำถามอะไรให้วุ่นวาย กว่าจะตื่นอีกทีก็บ่ายกว่าแล้ว
“อ่าวนิ้ง กลับมาเมื่อไหร่ล่ะลูก แล้ววันนี้ไม่ไปทำงานเหรอ...โอ๊ย! ทำไมตัวร้อนอย่างนี้ล่ะลูกนุ้ย”
มารดากลับมาจากตลาดในช่วงสายๆ เห็นมอเตอร์ไซค์คันเก่าของลูกสาวจอดอยู่ก็รู้ว่ากลับมาแล้ว แต่มัวแต่ง่วนอยู่กับงานเลยยังไม่ได้ไถ่ถาม คิดว่าเมื่อคืนคงค้างที
