รุ่นอาพาเสียว
695 Words
?พลอยร้อยเหลี่ยมเล่ห์?
?ผ้ายับที่พับไว้ : เขียน
———-บทที่ 1
Line!!~ เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นทำให้ฉันต้องหยุดชะงักแล้วล้วงเอามือถือออกมากดดู
-หลิว-
‘ใส่ชุดนักศึกษาไปนะ เดี๋ยวส่งพิกัดให้ เจอกันที่นั่น เดี๋ยวกูพาไปส่ง’
เป็นข้อความจากอีหลิว วันนี้มันไม่ได้มาเรียน จริงๆก็ไม่ใช่แค่วันนี้หรอก ช่วงนี้มันขาดเรียนบ่อยเพราะเพิ่งได้งานใหม่ งานสบายได้เงินง่าย ฉันเองก็เพิ่งจะได้รู้จักงานนี้จากมัน แล้วก็กำลังจะเริ่มงานด้วย
อีหลิวส่งโลเคชั่นสถานที่นัดพบให้ฉัน พอได้ที่ตั้งแล้วฉันก็ต้องโทรไปบอกป้าว่ามีเรียนภาคค่ำ ฉันไม่ได้โกหกนะ มันมีจริงๆ แต่ฉันไม่เข้าเรียน ฉันนั่งแท็กซี่ตรงไปยังจุดหมาย ไม่นานก็มาถึงที่นี่เป็นคอนโดหรูมีชื่อเสียงถ้าเงินไม่ถึงจริง ไม่มีทางได้อยู่ที่นี่แน่
“ฮัลโหล กูรออยู่หน้าตึกแล้ว มึงอยู่ไหน” ฉันโทรบอกกับอีหลิว มันบอกว่าให้เดินเข้าไปตรงสาวนรับรองแขกได้เลยมันรอฉันอยู่ที่นั่น ตื่นเต้นยังไงก็ไม่รู้
“หลิว...” เมื่อเดินมาถึงฉันก็สะกิดเรียกให้คนที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์ให้รู้ตัว
“อ้าว มาเร็วนี่”
“รถไม่ติดเท่าไหร่น่ะ”
“เฮ้ย!! ทำไมแต่งตัวแบบนี้ล่ะ” มันกวาดตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ก็มันบอกเองนี่ว่าให้ใส่ชุดนักศึกษาแล้วฉันผิดตรงไหน
“ก็มึงบอกเองนี่ ให้ใส่ชุดนักศึกษามา”
“กูรู้ แต่กูหมายถึง ทำไมมันมิดชิดเรียบร้อยขนาดนี้ล่ะ ดูไม่ยั่วเลย”
“ปกติกูก็แต่งแบบนี้ปะวะ”
“เออๆ กูเข้าใจ ช่างเหอะ เดี๋ยวกูพาไปส่งที่ห้องคุณอาชา”
“รุ่นอาเลยเหรอวะ”
“ชื่อเขา!! เขาชื่ออาชา คนนี้เงินหนา ถ้ามึงเอาใจเก่งๆ อ้อนได้แต่อย่างี่เง่า เขาพูดอะไรต้องฟัง ห้ามคือห้าม ถ้ามึงได้คนนี้นะ สบายเลยกูคอนเฟิร์ม” ระหว่างขึ้นลิฟต์อีหลิวก็อธิบายรายละเอียดอื่นๆ ให้ฉันฟัง เราขึ้นลิฟต์มาจนถึงชั้นบนสุด ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออก ฉันเหมือนออกมาอยู่อีกโลก การตกแต่งแสนหรูหราบ่งบอกว่าราคามันแพงขนาดไหน ฉันก้าวเดินไปด้วยความตื่นเต้น ทั้งเรื่องงาน แล้วก็ตื่นเต้นกับความหรูหราของชั้นนี้ด้วย
“กูส่งมึงได้แค่นี้นะ เขาอยากคุยกับมึงส่วนตัว”
“เดี๋ยวสิ!! เข้าไปเป็นเพื่อนหน่อย” ฉันรีบรั้งแขนอีหลิวไว้พอมันทำท่าจะเดินกลับ
“ไม่ได้ เขาสั่งให้มาส่งมึงแค่หน้าห้อง แล้วตอนกลับเขาจะจัดการให้คนไปส่งมึงเอง”
“กูไม่เคย...ทำ...” ฉันไม่กล้าพูดถึงจะมายืนตรงนี้แล้วอีกแค่ไม่กี่ก้าวก็ต้องเริ่มทำแบบนั้นแล้ว แต่มันก็กระดากปากเกินกว่าจะพูดออกไป
“กูรู้ ตอนที่เขาติดต่อมาเขาก็ขอคนไม่เคยนี่แหละ มึงสนใจงานพอดีก็เลยจัดมึงมาให้เขา วันนี้ยังไม่ได้ทำอะไรอย่างนั้นหรอก แค่มาคุยตกลงกันเฉยๆ”
“กูตื่นเต้น”
“เขาถามอะไรมาก็ตอบไปตามตรง แต่อะไรที่มันพอจะ...ตอแหลให้ตัวเองดูมีราคาได้ ก็ตอแหลบ้างก็ได้ ไม่ต้องพูดตามตรงไปหมดทุกอย่างหรอก แต่อย่างมึงซิงๆ แบบนี้ก็น่าจะได้ราคาดีอยู่หรอก กูไปแล้วนะ โชคดี...”
“ดะ เดี๋ยวสิ...อีหลิว!! อีหลิว...” มันเดินจากไปอย่างไม่สนใจเสียงเรียกของฉันสักนิด ทิ้งฉันให้ยืนงงอยู่หน้าประตูบานใหญ่คนเดียว ‘เอาวะอีพลอย มาถึงนี่แล้ว จะกลัวอะไรอีก’ ฉันยืนมองประตูบานใหญ่ตรงหน้าก่อนจะสูดลมหายใจเรียกความมั่นใจอีกครั้ง เอาวะ!! จะมากลัวตอนนี้ไม่ได้ มึงอยากเป็นเด็กล้างผักไปตลอดชีวิตหรือไงอีพลอย...
- Writer
