04
1082 Words
EPISODES 4 | ความผิดพลาด
ชุดเดรสตัวสวยถูกกระชากลงมาใต้ราวนมพร้อมกับกระชากบราเซียของเธอออกเผยให้หน้าอกใหญ่ดีดเด้งออกมา มือแกร่งที่บีบขย้ำหน้าอกใหญ่ ที่ไม่เคยมีใครได้สัมผัสมัน แม้แต่แฟนหนุ่มของเธอ นัทเชลล์ร่ำไห้ออกมาด้วยความหวาดกลัว และพยายามอ้อนวอนมาเฟียหนุ่มตรงหน้า
" อย่าทำอะไรนัทเลยนะ หนูกลัวแล้ว"
เด็กสาวตัวสั่นระริกพร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอน มาเฟียหนุ่มรวบรวมสติ ก่อนจะผละลำตัวออกจากร่างบาง นัทเชลล์รีบลุกขึ้นและจัดการเสื้อผ้า ตัวเองให้เรียบร้อย ก่อนจะก้าวออกไปจากห้อง ทว่ามาเฟียหนุ่มกลับกระชากร่างเธอเอาไว้ พร้อมกับยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้เธอ นัทเชลล์รีบรับเงินนั้นไว้ พร้อมกับวิ่งออกไปทันที
ผู้คนในร้านต่างตกใจ เมื่อเห็นเด็กสาววิ่งออกมา รวมถึงเจ้าของร้านเองก็เช่นกัน
"เฮีย... ทำไมน้องมันวิ่งมาแบบนั้น"
เสียงสาว ๆ ในร้านต่างเอ่ยถามขึ้น ก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะเดินตามออกมา
"ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณหน่อย"
" ครับ คุณครูซ"
นัทเชลล์กำเงินในมือไว้แน่น ก่อนจะวิ่งออกมาจากร้าน และเห็นวาโยแฟนหนุ่มของเธอมารอรับ
" อึกฮืออออ..."
" นัท! เป็นอะไรเกิดอะไรขึ้น"
เสียงชายหนุ่มเอ่ยถามแฟนสาวขึ้น ก่อนจะสวมกอดเธอไว้แน่น
" พานัทกลับบ้านก่อนนะ นัทไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว"
" ไม่ นัทตอบพี่ก่อน ใครทำอะไรเรา"
นัทเชลล์สวมกอดวาโยไวเแน่น ก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะก้าวออกมาจากร้านพร้อมกับจ้องมองเธอและแฟนหนุ่ม
" หึ... มีเจ้าของซะด้วย"
ครูซ จงใจเดินเข้าไปหาสองชายหญิง วาโยจับจ้องใบหน้ามาเฟียหนุ่มอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่นัทเชลล์จะค่อย ๆ ผละลำตัวออกเมื่อเห็นชายหนุ่มเงียบไป
" เธอลืมของไว้"
น้ำเสียงหนาเอ่ยขึ้น ทำเอาหญิงสาวสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ ก่อนจะหันหลังกลับไปสบตากับมาเฟียหนุ่มอีกครั้ง มือแกร่งยื่นบราเซียลายลูกไม้ให้เธอ ก่อนจะก้าวเดินกลับไป
"แม่งเอ๊ย!!"
ปึก! ผัวะ !!
วาโยกำหมัดในมือไว้แน่น ก่อนจะกระชากร่างมาเฟียหนุ่มพร้อมกับชกเข้าใบหน้าเต็มแรง
กรี๊ดดดดด!!
นัทเชลล์กรีดร้องเสียงดังลั่น ก่อนที่ลูกน้องของครูซจะกรุเข้ามา กระชากร่างวาโยเอาไว้
" มึงทำแบบนี้กับแฟนกูทำไม มึงทำนัททำไม"
" ปล่อยพี่วาโยนะ บอกให้ปล่อยไง"
นัทเชลล์พยายามดึงร่างชายฉกรรจ์ออกห่างจากแฟนหนุ่มของเธอ ทว่าเรี่ยวแรงที่เธอมี ไม่สามารถสู้ชายชาตรีอย่างพวกเขาได้
" กระทืบมัน!"
" ไม่นะ อย่าทำเขา!"
" ส่วนเธอ... มานี่!"
" ไม่นะ! ปล่อยนะ!!"
นัทเชลล์ถูกอุ้มขึ้นไปบนรถสปอร์ตคันหรู เธอกรีดร้องเสียงดังลั่น เมื่อเห็นคนรักกำลังถูกลูกน้องของครูซรุมกระทืบท่ามกลางกองเลือด
" พอ...แล้ว อย่าทำพี่วาโยเลยนะคะ ฉันขอร้อง บอกเขาพอได้แล้ว"
นัทเชลล์เอ่ยขึ้น พร้อมกับเขย่าแขนมาเฟียหนุ่มอย่างอ้อนวอน โดยไม่รู้เลยว่านั่นยิ่งเพิ่มความเดือดดาลภายในใจเขา
" น่ารำคาญ ออกรถ"
รถสปอร์ตคันหรูขับเคลื่อนออกไปด้วยความเร็ว ตลอดการเดินทางนัทเชลล์เอาแต่ร่ำไห้ออกมาอย่างหนัก โดยมีมาเฟียหนุ่มข้างกายนั่งอยู่ เธอเป็นห่วงแฟนหนุ่มของเธอ ไม่รู้ว่าจะเป็นตายร้ายดียังไง ความอดทนและความหวาดกลัวหายไปในพริบตา เมื่อนึกถึงการกระทำป่าเถื่อนที่ครูซทำกับวาโย
" คุณมายุ่งกับหนูอีกทำไมคะ"
" ลืมไปแล้วเหรอว่าเธอ... เป็นคนเดินเข้ามาหาฉันเอง"
"หนูบอกไปแล้วไง ว่ามันเป็นแค่เกม แค่เกมที่เล่นกับเพื่อน หนูไม่ได้อยากรู้จักคุณ ไม่เคยอยากรู้จัก หรืออยากเข้าใกล้เลยแม้แต่นิดเดียว"
ไร้ซึ่งคำพูดใดใดจากมาเฟียหนุ่ม มีเพียงสายตาดุดัน จากลูกน้องคนสนิท ที่จ้องมองเธอเป็นระยะ
" เลิกยุ่งกับฉันสักที ได้ไหมคะ ถือว่าฉันขอร้อง คุณมันเป็นพวกมาเฟียอันตราย ฉันไม่อยากรู้จักคุณ"
เป็นอีกครั้งที่นัทเชลล์ไม่ได้รับคำตอบจากมาเฟียหนุ่ม เธอจึงทำได้เพียงร่ำไห้จนเผลอหลับไปบนแผงอกแกร่ง
ครูซจับจ้องใบหน้าขาวเนียนของเด็กสาวราวกับถูกต้องมนต์ นัทเชลล์มีเสน่ห์ที่น่าดึงดูดอย่างบอกไม่ถูก ใบหน้าที่เรียวได้รูป จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตาคู่กลมที่เผลอจ้องมอง แล้วจะตกอยู่ในภวังค์อย่างไม่รู้ตัว ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทำไมเขานั้นถึงรู้สึกว่า เธอต่างจากผู้หญิงคนอื่น แม้จะเพิ่งรับรู้ว่าเธอมีแฟนหนุ่มอยู่แล้ว แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นปัญหาในการที่จะครอบครองเธอ อะไรที่มันเป็นส่วนเกิน.... ก็แค่ตัดมันทิ้ง!
" นายครับ ถึงบ้านเธอแล้วครับ"
"นัทเชลล์"
น้ำเสียงหนาเอ่ยเรียกเธอขึ้น ก่อนที่หญิงสาวจะรู้สึกตัวตื่นท่ามกลางสายตาของมาเฟียหนุ่มและเหล่าบรรดาลูกน้อง
นัทเชลล์ค่อย ๆ มองไปด้านนอกกระจกรถ ก่อนจะพบว่ามันคือบ้านของเธอ
" พวกคุณรู้จักบ้านฉันได้ยังไง"
นัทเชลล์เอ่ยถามขึ้น ทว่านี่ไม่ใช่เวลาที่เธอจะมานั่งเค้นหาความจริง หญิงสาวรีบก้าวเท้าลงจากรถ ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในบ้านของตัวเอง พร้อมกับต่อสายหาแฟนหนุ่มทันที
ใช้เวลาหลายนาที กว่าแฟนหนุ่มของเธอจะรับสาย ทว่าปลายฟ้าที่รับกลับไม่ใช่วาโย
" ฮัลโหลค่ะ พี่วาโยเป็นไงบ้างคะ แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหน"
" ตอนนี้คนเจ็บอยู่ที่โรงพยาบาลxxxค่ะ"
" ขอบคุณค่ะ"
เมื่อรับรู้ว่าแฟนหนุ่มของเธออยู่ที่ไหน หญิงสาวก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า และออกจากบ้านทันที โดยไม่รู้ว่ามีสายตาของมาเฟียหนุ่มจับจ้องอยู่ตลอดเวลา
" เอาดีไงครับนาย..."
" ปล่อยไปก่อน... เดี๋ยวสักวันเธอจะเป็นฝ่ายเดินมาหาฉันเอง นัทเชลล์"
ใบหน้าดุดันยกยิ้มอย่างร้ายกาจพร้อมกับจ้องมองเรือนร่างสาวน้อยอย่างมีเล่ห์นัยน์
********
ครูซ !!! นายจะทำอะไร นายมีแผนร้ายอะไร????? !!!
ไรท์รู้ค่ะ แต่ไม่บอก รอตอนต่อไปเด้อ5555555555555
ฝากนิยายหน่อยนะ
- Writer
