เมื่อวางสายจากมาเรีย แฟรงค์ก็หันมาและเห็นเธอ ที่ตอนนี้ยืนมอง รูปที่ติดอยู่ที่ผนัง อยู่ โดยที่เธอไม่ต้องการให้เขารู้ว่าเธอ ฟังเขาคุยโทรศัพท์ เมื่อสักครู่
“ทานข้าวกันเถอะ นี่ก็ดึกแล้ว “แฟรงค์เอ่ยกับเธอ พร้อมกับโอบไหล่บาง เดินไปที่โต๊ะอาหาร มัลลิกาได้แต่ดิ้นขลุกขลัก แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะเขาก็ไม่ยอมอยู่ดี
เมื่อมาถึงโต๊ะอาหาร มัลลิกาก็ต้องแปลกใจอีกครั้ง เมื่ออาหารที่อยู่บนโต๊ะตอนนี้ มีอาหารไทยด้วย
“วันนี้ฉันให้แม่ครัวทำอาหารไทย ให้เธอด้วย นะ คิดว่าเธอน่าจะอยากทาน นั่งสิ”แฟรงค์บอกพร้อมกับจับร่างบางนั่งลงที่เก้าอี้ และเขาก็เดินมานั่งข้าง ๆ เธอนั่นแหละ
“ทำไม คุณถึง”มัลลิกา กำลังจะถาม แต่แฟรงค์ก็ยกมือเป็นเชิงห้ามไว้ซะก่อน
“ทานก่อนเดี๋ยวอาหารเย็นหมด จะไม่อร่อย”แฟรงค์เอ่ยบอกเธอ และมัลลิกาก็ลงมือทานข้าว แต่เมื่อทานได้ สักครู่เธอก็เงยหน้า มองเขาเพราะเธอไม่เห็นเขาทานอะไรนอกจากแก้วไวน์ในมือเท่านั้
