(Dessah)
Pasimple akong umusad, para mailayo ko yong puwit ko sa ano nya. Diyos ko po! Masyadong nakakahiya na talaga 'to. Sa tingin ko, wala na akong mukhang ihaharap sa kanya. Bakit ba kasi, sobrang lapit nya kaya natamaan tuloy ng puwit ko ang hindi pwedeng tamaan? At ako naman tuwad na tuwad agad, kahit alam kong nasa likod ko sya.
Napaayos ako ng tayo, hindi ko kayang lumingon sa kanya.
"Hindi mo na kailangan mahiya, Dessah. May isang taon gulang na anak na tayo. Ginawa na natin ang bagay na yon."
Nag- init na naman ang aking pisngi sa kanyang sinabi. Naramdaman ko din ang panginginig ko, pero mainit naman yong katawan ko.
"Kailangan na sigurong palinisan itong aircon nyo dito. Mukhang hindi na nakakamatay ng init."
"Oo nga." sang- ayon ko. Para din kasing naiinitan ako kahit k
