“ตอนนี้ข้าก็อาการดีขึ้นมากแล้วเจ้าไม่เห็นหรือ?” ไม่พูดเปล่าหญิงสาวยังทำท่าทางกระโดดโลดเต้นราวกับปลาได้น้ำให้เขาดูเป็นขวัญตาอีกด้วย
ตาขวาของฉีเทียนอี้พลันกระตุกถี่ยิบ “นี่เจ้าหลอกข้าอย่างนั้นรึ?”
“เปล๊า! ข้าไม่ได้หลอกเจ้า เมื่อตะกี้ข้าเกือบตายจริงๆ นะ หากเจ้ามาช่วยข้าช้าอีกเพียงนิด ป่านนี้ข้าคงไปเฝ้าประตูผีเรียบร้อยแล้ว” ที่นางพูดล้วนเป็นความสัจจริงล้วนๆ
ดวงตาเรียวงามหรี่ตาลงครึ่งหนึ่งคล้ายจะยังไม่เชื่อในคำพูดของนาง
“ท่านหมอมาแล้วขอรับ”
“หากเจ้าไม่เชื่อ...เจ้าก็ลองให้ท่านหมอมาตรวจดูร่างกายข้าก็ได้นะ” หญิงสาวรีบนอนลงบนเตียงตามเดิมแต่โดยดี
“ได้! หากเจ้าโกหกข้าอีกครั้ง” ชายหนุ่มพลันหน้าลงกระซิบเบาๆ ข้างหูนาง “ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าแน่คืนนี้”
ใบหน้างามถึงกับแดงระเรือขึ้นมาในทันที “ผะผู้ใดกลัวเจ้ากัน เชอะ!”
เวลาผ่านไปราวหนึ่งเค่อ ท่านหมอประจำเรือนสกุลฉีก็รีบรายงานอาการของนางให้ฉีเทียนอี้ฟั
