วันนี้เป็นวันที่สองแล้วหลังจากเว่ยจิ่นกวางเดินทางออกจากเรือน สถานการณ์รอบด้านในตอนนี้ก็ยังคงดูเงียบงันจนดูออกจะน่าเบื่อหน่ายอีกครั้ง
ในเมื่อเขารู้แล้วว่านางไม่ใช่ฮูหยินเว่ย เหตุใดยังต้องกักขังให้นางอยู่แต่ในเรือน แถมยังสังพ่อบ้านหลี่คอยสอดแนมนางอยู่ห่างๆ อีกด้วย และมีอีกเรื่องหนึ่งที่ทำให้นางแทบอยากจะบ้าตาย คือหลังจากที่เขาจับได้ว่านางแอบปีนกำแพงเข้าเรือนในครานั้น ในวันนี้ทั่วทั้งคฤหาสน์สกุลเว่ยกลับมีกำแพงเพิ่มสูงขึ้นราวห้าจั้ง คงไม่ต้องให้ตาดเดาว่าเป็นฝีมือผู้ใด ช่างน่าคับแค้นใจนัก! นี่เขากะจะกักขังให้นางแก่ตายอยู่แต่ในเรือนหลังนี้หรืออย่างไร
ซือซิงได้แต่นั่งกลัดกลุ้มระทมทุกข์ในใจ ดวงตาคู่งามเริ่มจะหม่นแสงลงริบหรี่
“แม้ว่าตัวแม่ทัพต้องออกจากเมืองไปกรำศึก แต่ก็ยังคงไม่คลายความกังวลว่าจะเสียเมืองท่าด่านไป แม่ทัพหนุ่มเลยจำใจทิ้งองค์รักษ์ข้างกายไว้คอยเฝ้าสอดแนมตลอดทั่วกำแพงเมืองแทน” เหลีย
