Chapter 47
Jennifer
Halos hindi ako makagalaw habang papalapit sina Lolo Gorio at ang lalaking kanina pa kumakabog sa dibdib ko. Ang bawat hakbang nila ay parang tinutulak akong bumalik sa nakaraan—sa mga alaala na matagal ko nang sinubukang ibaon.
Pagpasok nila sa floating cottage, hindi sila tumigil sa kabilang mesa. Diretso sila sa direksyon namin—doon mismo sa mesa kung saan kami nakaupo ni Reynold.
Napatingin si Reynold sa kanila, at agad tumayo bilang paggalang. Ako naman ay nanatiling nakaupo, pilit kinakalma ang sarili. Pero halata ko—hindi ako handa.
“Jennifer?” gulat na sambit ni Lolo Gorio. “Anak, anong ginagawa mo rito? Bakit hindi ka dumaan sa bahay!”
Ngumiti ako, pilit na kalmado. “Dumaan lang po kami dito, Lolo. Gusto ko lang po sanang magpalamig ng isip.”
“Aba, sakto
