Chapter 30
POV: Jennifer
Maliwanag na ang paligid nang pwersahan akong isinakay ni Papa sa loob ng kanyang sasakyan. Ramdam ko pa rin ang hapdi sa pisngi ko mula sa malakas niyang sampal. Namumugto pa rin ang mga mata ko sa kaiiyak, at nanginginig ang buo kong katawan—hindi lamang sa sakit, kundi sa takot.
Hindi ako makakibo. Sa bawat pag-ikot ng gulong ng sasakyan, lalo akong nilalamon ng pangamba. Sa pagkakaupo ko sa likuran, pilit kong inaaninag ang dinadaanan naming kalsada. Hindi ko alam kung saan niya ako dadalhin. Ang alam ko lang, palayo ito sa Holand City. Wala na ang mga karaniwang tanawin, wala na ang ingay ng lungsod. Puro taniman, kagubatan, at tila walang katapusang kalsadang baku-bako ang paligid.
"Hindi mo talaga ako tinigilan, ha," galit na bulong ni Papa habang nasa t
