Dreco's POV
It's been two months matapos makalabas ni Leana sa hospital. Madalas kong mapansin na tulala ito at nagwo-worry talaga ako. Tinatanong ko kung ano ang problema pero laging ayos lang ang sagot nito at ngingiti na tila wala ngang problema. Iniisip ko na may problema dahil kapag hindi nito napapansin ang habang nakatulala ito ay naroon din ang takot na remirehistro sa mga kilos nito. Iniisip ko na nalungkot ito dahil sa pagkawala ng anak namin pero dapat ay lungkot lang ang mapapansin ko. Pero isinawalang bahala at pinagkibit balikat ko na lang. Siguro naman ay magsasabi ito kung ano man ang alalahanin nito at tiwala ako na wala itong sinesekreto.
Pero sinasabi sa akin nila Chander na baka depress lang ito dahil sa nangyari kaya tingin ko ay ito ang tamang oras
