“นุ่ม พี่ซื้อคอนด้อมมาหลายกล่องนะ” หลังจากที่เงียบกันมาครู่ใหญ่ๆ เขาก็เปรยขึ้น ฟารีดาขืนตัวออก มองเขาอย่างตกใจ ธนดลยิ้มให้เธอ มือลูบเอวเธอเล่นอย่างเย้าหยอก
“ถ้าพี่ใช้อีกนุ่มไหวไหมนะ” อีกฝ่ายส่ายหน้าพรืดทันทีแบบลืมคิด ธนดลหัวเราะเบาๆ เพราะก็คิดไว้ว่าคงไม่รังแกเธอแล้ว...ก็แค่ถามเผื่อไว้
“พี่ฟรองซ์จะทำอีกเหรอ” ทางนี้พอตั้งสติได้ก็ถามเสียงอ่อย เธอไม่แน่ใจเลยว่าจะไหวไหม...มันรู้สึกดีกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น แต่ก็กังวลกับความเจ็บ
“ไม่ทำหรอก สงสาร...ตัวเล็ก” เขาตอบกึ่งแซวอย่างอารมณ์ดี
“ขอโทษที่ตัวเล็กค่ะ” อีกฝ่ายก็ประชดแบบมีแง่งอน รู้สึกนอยเล็กๆ เหมือนกัน ธนดลกอดเธอเบาๆ หนึ่งที
“ขอโทษทำไม น่ารักออก ตัวเล็กๆ” แต่พอเขาชมอารมณ์นอยก็หายไป กลายเป็นความขัดเขิน เพิ่งรู้สึกว่าเวลาที่เขาเอ่ยคำว่าตัวเล็กมันเต็มไปด้วยความรู้สึกเอ็นดู
“นุ่มเข้าห้องน้ำไหม” ถามขณะที่มือก็ปัดปรอยผมเธอเล่นอย่างอ้อยอิ่ง ฟา
