บทที่ 2 จุดเริ่มต้น
980 Words
บ้านของริวกิ
“นายครับคุณลูกชุบมาถึงแล้วให้เธอเข้ามาพบได้เลยไหม” ฟูกะลูกน้องคนสนิทเข้ามารายงานริวกิทันทีหลังจากที่ไปรับเธอมาจากห้องพักตามคำสั่ง
“เออ…เดี๋ยวก่อนเป็นไงกูดูหล่อรึยังชุดนี้โอเคไหม?”
“นายใส่อะไรก็ดูดีไปหมดครับแปลกทุกทีนายไม่เคยถามวันนี้เป็นอะไรไป” ฟูกะบ่นพึมพำจนริวกิได้ยินเขาจึงรีบเก็บอาการเพราะตื่นเต้นที่จะได้เจอลูกชุบนั่นเอง
“อ่ะ…ฮื้อ! เปล่าๆที่ถามเพราะเพิ่งไปซื้อชุดมาใหม่แบรนด์นี้กำลังฮิตแค่อยากเปลี่ยนลุคบ้างก็เท่านั้น”
“อ่อครับๆ….”
“ให้เธอเข้ามาได้และไปจัดห้องนอนให้ลูกชุบด้วยเอาชั้นเดียวกับฉันด้วยล่ะ เตรียมสิ่งอำนวยความสะดวกให้พร้อมอย่าให้ฉันต้องเสียหน้า”
“ครับนายผมจะไปเดี๋ยวนี้” จากนั้นฟูกะจึงเดินออกไปพร้อมกับรอยยิ้มเขาสังเกตสีหน้าที่ประหม่าของเจ้านายหนุ่มและอดที่จะขำไม่ได้
“หึ! มาถึงสักทีแม่กวางน้อยเธอนี่ช่างว่าง่ายอะไรอย่างนี้ ฉันจะทำให้เธอรักให้เธอหลงจนโงหัวไม่ขึ้นลืมไม่ลงและสุดท้ายก็ต้องลงเอยด้วยความเจ็บปวดแบบที่ฉันเคยผ่านมา เธอต้องชดใช้ในสิ่งที่พี่ชายเธอทำกับฉัน นวรา….”
แกร่ก! เมื่อประตูได้ถูกเปิดออกทั้งคู่ได้สบตากัน ลูกชุบที่เห็นใบหน้าหล่อเหลาของชายที่เธอแอบหลงรักอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้เห็นเขาในรอบหลายเดือน ริวกิดูดีหล่อเหลาไม่เคยเปลี่ยนเธอยืนนิ่งไม่ไหวติงส่วนยากูซ่าหนุ่มนั้นถึงกับยิ้มออกมาเมื่อเห็นใบหน้าสวยดวงตากลมโตชวนฝันนี้อีกครั้ง
“เหนื่อยไหมเดินทางไกล….หืม?” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยทักทายจนทำให้ลูกชุบตื่นจากภวังค์
“นิดหน่อยค่ะ หนาวมากกว่าอากาศที่ไทยต่างจากที่นี่คนละขั้วเลย” สองมือเล็กยกขึ้นมากอดแขนตัวเองและลูบเบาๆเพราะตอนนี้หิมะกำลังตกอากาศกำลังหนาวเย็น
“อย่างนั้นเหรอมานั่งนี่สิ” ริวกิเชิญให้ลูกชุบมานั่งที่โซฟารับแขกเธอเองก็ก้มศรีษะเล็กน้อยเป็นการแสดงความขอบคุณ
“เอ๊ะ!” ร่างเล็กตกใจที่จู่ๆเขาก็หยิบเสื้อคลุมมาห่มให้แล้วขยับตัวเข้ามานั่งชิดติดกับเธอ ลูกชุบรู้สึกเขินที่ริวกิทำอะไรแบบนี้ตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน
“ก็เธอบอกว่าหนาวชุดเธอมันบางใส่นี่ไว้จะได้อุ่นๆ เดี๋ยวก็ปรับตัวได้เองเอามือมานี่สิ”
“คุณริวกิจะทำอะไรคะ” คิ้วสวยเลิกขึ้นขมวดเล็กน้อยเธอไม่เข้าใจริวกิเขาต้องการจะทำอะไรกันแน่
“เถอะน่า….เชื่อฉัน” มือหนาจึงจับเอามือบางของลูกชุบแล้วดึงเข้ามาสอดใส่ในกระเป๋าเสื้อโค้ทของตัวเอง ทำให้ลูกชุบเขินจนหน้าแดงไม่คิดว่าริวกินั้นจะมีมุมอ่อนโยนแบบนี้ให้เธอด้วย
“อุ่นใช่ไหมล่ะ รู้เปล่าอุณหภูมิของคนเราช่วยให้คลายหนาวได้นะ” ปากหยักกระซิบไปที่ข้างๆหูทำเอาหัวใจสาวนั้นกระตุกน้ำเสียงท่าทางที่มีเสน่ห์เซ็กซี่แบบนี้มันทำร้ายจิตใจเธอมาก
“คุณริวกิจะให้ฉันทำอะไรบ้างคะ ให้ช่วยดูงานบัญชีหรืองานด้านเอกสารต่างๆฉันพร้อมค่ะ”
“เหอะ! เรื่องนั้นฉันจ้างพนักงานแล้วเธอมีหน้าที่แค่ทำตามคำสั่งและทำให้ฉันพอใจไม่ใช่งานยากอะไร”
“เอ่อ….คือแล้ว….” ใบหน้าสวยก้มลงเธอหลบสายตาคมทันทีเพราะรู้ดีว่าเขาต้องการให้เธอทำอะไร เพราะเป็นข้อตกลงที่เขานั้นได้เสนอไว้แต่แรก
“ทำไมจะถามเรื่องอะไรอึกอักอยู่ได้”
“เรื่องที่ฉันจะต้องทำเรื่องอย่างว่ากับคุณ”
“หึ! มันก็เป็นหนึ่งในข้อตกลงเธอก็เซ็นยินยอมในสัญญาไปแล้วนี่”
“คือฉันมีเรื่องอยากจะขอร้องค่ะ ก่อนที่คุณริวกิจะทำมันอีก”
“อะไรล่ะ เธอกับฉันก็เคยนอนด้วยกันมาแล้วเธอก็มีความสุขฉันรู้” ใบหน้าหล่อเหลาสะอาดผิวขาวเนียนราวกับกระจกยิ้มกริ่ม
“คุณริวกิต้องป้องกันทุกครั้งนะคะฉันไม่อยากให้มันผิดพลาดและอีกอย่างฉันไม่รู้ว่าคุณผ่านอะไรมาบ้าง”
“นี่เธอ…..หาว่าฉันสกปรกงั้นเหรอ ฉันไม่ได้ติดโรคผู้หญิงที่นอนด้วยต้องสะอาดและปลอดภัยเท่านั้นที่สำคัญฉันป้องกันทุกครั้ง”
“ขอโทษค่ะ ทีตอนนั้นที่ฉันเมาคุณใส่ถุงก็จริงแต่ครั้งหลังๆทำไมถึงไม่ป้องกันล่ะคะ” ด้วยความใสซื่อเธอจึงรวบรวมความกล้าเอ่ยถามริวกิไป
“ฉันรู้ว่าเธอไม่มีใครและฉันเป็นคนแรกที่เอาเธอทำไมต้องป้องกันด้วย เธอก็รู้นี่ว่าเอาสดเนื้อแนบเนื้อมันได้อารมณ์ขนาดไหน เธอนั่นแหละที่ต้องไปฉีดยาคุมพรุ่งนี้ไปกับฟูกะนะโง่ชะมัดเรื่องแบบนี้” นิ้วเรียวของยากูซ่าหนุ่มดีดไปที่หน้าฝากมนของลูกชุบเบาๆด้วยความเอ็นดู
“คือว่า…..”
“เธอขัดใจฉันสองครั้งแล้วนะลูกชุบวันนี้ หรือว่าเธอไม่อยากได้หุ้นที่เหลือคืนแล้ว”
“อยากได้คืนค่ะ ได้พรุ่งนี้ฉันจะไปเองคุณริวกิสบายใจได้เลยค่ะ”
“แบบนี้สิถึงจะอยู่ด้วยกันได้ไปพักผ่อนเถอะเย็นนี้ลงมากินข้าวด้วยกันนะ ฉันให้แม่บ้านเตรียมอาหารไว้แล้วสบายใจได้แม่บ้านที่นี่เป็นคนไทยทำอาหารไทยเก่ง”
“ขอบคุณค่ะ”
- Writer
