คนจูงมือนั่งลงที่เตียงแล้วแต่คนถูกจูงยังยืนลังเลอยู่ เขาควรทำยังไงดี ตามใจตัวเองและยึดจินดาหลาไว้เป็นของเขาเลยดีมั้ย
โครม ! และแล้วความเห็นแก่ตัวก็อยู่เหนือกว่าทุกสิ่ง ต่อให้เพื่อนจะเลิกคบก็ค่อยว่ากันอีกที
จินดาหลามองตามกระเป๋าและข้าวของอีกนิดหน่อยที่เธอเอามากองไว้เตรียมสำหรับย้ายที่อยู่เมื่อไม่นานมานี้ถูกกวาดลงพื้นจนกระจายระเนระนาดเสียงดัง เจ้าของร่างสูงใช้เข่ายันที่นอนไว้ข้างหนึ่งทำให้ทั้งตัวและใบหน้าของนับหมื่นอยู่สูงกว่าเธอในตำแหน่งที่หมาะกำลังดี… ที่เธอจะถูกจูบ
"จ๋ารู้อะไรมั้ย ?”
“อะไรคะ ?”
“ทั้งที่รู้ว่าไม่ควร ทั้งที่รู้ว่าจ๋าชอบไอ้ดล แต่ผมก็หงุดหงิด โมโห อารมณ์เสียทุกครั้งที่มันเข้ามาใกล้จ๋า หรือแม้แต่ใครก็ตามที่มองจ๋า ผมก็ไม่พอใจ โดยเฉพาะไอ้เด็กเวรขับบิ๊กไบค์นั่น..."
จินดาหลาหยุดทุกสรรพเสียงที่แสดงออกถึงความกระวนกระวายใจนั้นด้วยการยื่นปากตัวเองไปประกบริมฝีปากเชิดสวยราวอิสตรีน
