บทที่ 1
1511 Words
สองมือที่โอบประคองร่างเล็กผ่านผ้าคลุมผืนบางลูบไล้ไปมาบนแขนเรียวเสลาหมายจะให้ความอบอุ่นในวันที่อากาศเย็นเยือกเพราะเริ่มเข้าช่วงปลายปี อยู่ตรงระเบียงบ้านที่ที่เขาชอบมานั่งทอดอารมณ์และกอดเมียที่สุด
“ผิวครีมนุ่มจัง ฉันชอบ”
“ผิวผู้หญิงก็ต้องนุ่มต้องเนียนกันทั้งนั้นแหละค่ะ อย่าให้ครีมรู้แล้วกันว่าคุณแสนนึกอยากไปลูบแขนสาวอื่นขึ้นมาบ้าง”
นับแสนยิ้มกริ่ม เขามันพวกประสาทไม่ค่อยดีเวลาเมียทำท่าหึงหวงหรืองอนให้ง้อเขาจะชอบเป็นพิเศษ เลยชอบหาเรื่องแหย่คาริสาอยู่ทุกวัน
“แสดงว่าถ้าไม่รู้ก็ลูบได้ใช่หรือเปล่า” เวลาเมียเขาค้อนมันน่ารักน้อยซะที่ไหนล่ะ
“แกล้งครีมอีกแล้วนะ อยากโดนทุบจริงๆ ใช่มั้ยคะ” ใช่จะไม่รู้ว่านับแสนรักเธอแค่ไหนและไม่เคยนอกลู่นอกทางมาตลอดสามปีที่แต่งงานกันมาทั้งที่มีโอกาส และสะพานจากสาวมากมายทอดมาให้เขาหลายเส้น ก็ถูกทำลายทิ้งทั้งที่ยังไม่ได้ลงเสาเลยด้วยซ้ำ
“ทุบมาทุบกลับ” นับแสนย้อนอย่างสบายอารมณ์ บอกแล้วว่าแหย่เมียคืองานประจำของเขา ส่วนงานในไร่น่ะงานอดิเรก
คาริสาเม้มปากแน่นแล้วใช้สายตาเหลือบมองบนไปที่คนโอบประคองด้านหลัง เธอรู้ดีเชียวละว่านับแสนจะทุบเธอแบบไหนและใช้อะไรทุบ ก็พ่อเจ้าประคุณของเธอเคยลดดีกรีความโหดหื่นซะที่ไหน
“สงสัยจะกลัวถูกทุบถึงได้เงียบเชียว” เมียไม่เถียงไม่งอนมันจะไปสนุกอะไร นับแสนเลยต้องกวนน้ำให้ขุ่นต่อไป
“เป็นครีมนี่น่าสงสารนะคะ” คาริสาว่าเสียงเศร้าสร้อย
“หือ น่าสงสารตรงไหน ตอนนี้มีอะไรบ้างที่ครีมอยากได้แล้วไม่ได้ ฉันนี่แทบถวายหัวให้เมีย อยากได้เดือนได้ดาวขอแค่เอ่ยปากคุณแสนคนนี้ก็พร้อมจะประเคนให้”
ฟังคำหวานแบบทื่อๆ ของสามีแล้วคาริสาก็ต้องกลั้นยิ้มไว้แล้วเล่าความเท็จต่อ
“ครีมน่ะโดนหลอกให้รัก ทีแรกก็นึกว่าคนที่จะแต่งงานด้วยเป็นสุภาพบุรุษ สุภาพ อ่อนหวานช่างเอาอกเอาใจ ที่ไหนได้สามีครีมนี่เป็นคนเถื่อนชัดๆ หลอกให้ครีมรัก หลอกให้ครีมแต่งงานด้วย เอาจริงๆ ครีมก็คิดถึงคุณแสนสมัยก่อนนะคะ”
“ผู้ชายแบบนั้นมีที่ไหน นอกจากตุ๊ด !” นับแสนคงไม่รู้ตัวว่าตอนนี้ตนเองทำหน้าแบบไหนอยู่ “เป็นคนเถื่อนแล้วไม่ดียังไง”
“อื้อ...”
คาริสาแทบตั้งรับกับจูบดุดันไม่ทัน นับแสนน่ะชอบแกล้งให้เธอหึง ส่วนเขาน่ะหรือขี้หึงสุดยอดมนุษย์เลยละ สะกิดต่อมหึงนิดนึงก็ไม่ได้ ต้องจูบระบายอารมณ์กับเธอจนกว่าเขาจะพอใจนั่นแหละ
“คุณแสนนี่ทำอะไรประเจิดประเจ้อจริง”
นับแสนผละจูบออกมาหน้าแดงก่ำแล้วใช้หัวแม่มือปาดไล้ความมันวาวที่ปากตนเองเพราะความหวานมันล้นออกมาจนล้นปรี่
“จะชอบหรือไม่ชอบครีมก็เป็นเมียฉัน เคยได้ยินมั้ยว่าขึ้นหลังเสือแล้วห้ามลงน่ะ” มันน่าเคืองน้อยซะที่ไหนอยู่กินกันมาตั้งหลายปี เมียเขายังหลงรักไอ้นับแสนตัวปลอมคนที่เขาแสร้งว่าเป็นคนนั้นอยู่เลย วันดีคืนดีก็ชอบยกขึ้นมาพูดถึง
... บอกเลยว่าเขาไม่ใช่คนใจกว้างสักนิด ถึงเป็นตัวเองแต่เขาก็หึง !
คาริสาก้มหน้าน้อยๆ สงสัยจะหายใจไม่ทันที่ถูกเขาทำโทษด้วยจูบหนักๆ ไป
“แต่ครีมคงไม่อยากลงจากหลังเสือหรอกมั้ง เห็นแต่ชอบขย่มเสือ” เขาแนบแก้มตัวเองกับแก้มของเมียแล้วกระซิบเสียงไม่ค่อยเบานักแต่แตกพร่าเชียวแหละ ป่านนี้เมียเขาคงรู้แล้วว่าผัวตัวเองตื่นไปถึงไหนต่อไหน
“อี๋ ทะลึ่งตลอดเลยคุณแสนนี่” ได้จูบได้จับเธอเขาก็อารมณ์ดีแล้ว คาริสารู้ดีและรับมือบ่อยจนชิน
“เข้าห้องกันมั้ยจ๊ะเมียจ๋า”
นั่นประไร ! เล่นหวยทำไมไม่ถูกอย่างนี้บ้าง เธอปล่อยให้นับแสนถึงเนื้อถึงตัวได้นานที่ไหน ยิ่งนับวันความอดทนของเขาจะยิ่งต่ำลงจนน่าตกใจ
“ไม่เอาค่ะ ครีมเพิ่งได้ออกมานั่งข้างนอกเองนะ”
คราวนี้เธอโอดครวญของจริง ตลอดสัปดาห์มานี้นับแสนบ่นว่าอากาศหนาวไม่อยากเข้าไร่ แล้วถ้าไม่ต้องเข้าไร่แต่เช้าสิ่งใดกันเล่าที่เขาจะทำ นอกซะจากขังเธอไว้ในห้องแทบไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวัน เล่นเอาเธอปวดเมื่อยเนื้อตัวไปหมด วันนี้ถ้าเธอไม่อ้อนวอนอย่างหนักเพื่อขอออกมาข้างนอกเขาก็คงไม่ปล่อยเธอมาแบบนี้หรอก... แล้วเรื่องอะไรจะยอมกลับเข้าแดนประหารง่ายๆ กัน
“คิดอะไรอยู่ฮึแม่คนลามก หน้าแดงเป็นตูดลิงเชียว” เขาดีดหน้าผากเมียเบาๆ หนึ่งที “ฉันแค่เห็นว่าวันนี้ลมพัดแรงกว่าทุกวัน กลัวเมียจะไม่สบายเอา”
“สาบานมั้ยคะ” คาริสาย้อนอย่างรู้ทัน
“ไม่ดีกว่า กลัวเมียเป็นม่าย ลูกชายกำพร้าพ่อ”
“เฮ้อออออออ !”
แต่ก่อนที่นายหญิงของเหนือฟ้าจะได้ตอบโต้สิ่งใดสามีกลับก็มีเสียงถอนหายใจยาวแถมกระแทกหนักๆ ส่งท้ายซะด้วย ขัดจังหวะขึ้นก่อน
“เป็นอะไรจ๊ะต้อยติ่ง ตาเหนือทำให้เหนื่อยหรือเปล่า” คาริสาถามไถ่ด้วยความห่วงใย นอกจากเธอก็มีต้อยติ่งนี่แหละดูแลเด็กชายนับเหนือที่ยิ่งโตยิ่งได้เชื้อดื้อตาใสของพ่อมาเต็มๆ
“เปล่าค่ะนายหญิง นายเหนือไม่ได้ทำอะไรให้ติ่งหนักใจ แต่ที่ติ่งทนไม่ไหวจนต้องขอระบายด้วยการถอนหายใจดังๆ ก็เพราะนายแสนนั่นแหละค่ะ”
“อ้าวไอ้ติ่ง ฉันไปทำอะไรให้แกหนักใจนักหนาวะ”
“นายสัญญาก่อนสิ ว่าถ้าติ่งพูดนายจะไม่สั่งเจ้าเบอร์หนึ่งเบอร์สองให้ไล่ฟัดติ่งอ่า”
นายแสนชอบแกล้งเธอด้วยการสอนเจ้าหมาอ้วนคู่ใจสองตัวให้วิ่งไล่เธอเหมือนวิ่งเล่นกันธรรมดา แล้วพอเธอเผลอนายก็ผลักเธอบ้าง ขัดขาให้ล้มบ้าง แล้วเจ้าสองอ้วนนั้นก็โถมทับตัวเธอเพราะคิดว่าเธออยากถูกเล่นถูกฟัดด้วย น้ำลายเหนียวๆ งี้เต็มหน้าเธอตลอด
นับแสนหรี่ตาจับพิรุธ ไอ้เด็กแสบนี่ต้องมีอะไรแน่ มันไว้ใจได้ที่ไหน !
“เอาเถอะจ้ะ ครีมสัญญาว่าจะห้ามนายของติ่งเอง” คาริสาเป็นคนคอยห้ามทัพไอ้การกวนกันไปกวนกันมาและเอาคืนแบบเด็กๆ ของนายกับสาวใช้คนนี้ประจำ จนชินซะแล้ว
“จะพูดอะไรก็รีบพูดไอ้ติ่ง ขืนไม่มีเหตุผลดีๆ ที่กล้ามาขัดจังหวะจู๋จี๋ของฉันกับเมียละก็ น่าดู” นับแสนชี้หน้าคาดโทษ
“ก็ติ่งแค่เบื่อ เซ็ง แถมหมั่นไส้ให้ด้วยอีกอย่างเลยเอ้า”
“อะไรมันจะขนาดนั้นจ๊ะติ่ง” หน้าตายุ่งยากของสาวใช้คนสนิททำให้คาริสายิ้มขำ
ไม่รู้สองคนนี้โตขึ้นมาด้วยกันได้ยังไง สงสัยตอนต้อยติ่งยังเด็กถูกนับแสนที่โตเป็นวัยรุ่นแล้วเลี้ยงดูมาด้วยการกลั่นแกล้งแบบพี่ชายเลี้ยงน้องสาว พอต้อยติ่งโตถึงได้แก่แดดและรอบจัดทันเขาแบบนี้
“จริงนะคะนายหญิง ติ่งน่ะอาภัพมีเจ้านายกับเขาอยู่คนก็ไม่รู้จักโต ชอบหาเรื่องแกล้งคนอยู่เรื่อย กับติ่งน่ะไม่เป็นไรหรอกเพราะเจอมาตั้งแต่เด็กๆ ชินซะละ แต่นี่ยังชอบมาแกล้งมาแหย่นายเหนือของติ่งอีก เฮ้อ...”
ฟังไอ้ติ่งมันถอนหายใจตบท้ายแล้วให้อยากแจกมะเหงกสักที ไอ้นี่มันหลงเจ้าตัวเล็กของเขาอย่างกับคลอดออกมาเอง นับเหนือร้องแอ้ทีหรือหกล้มทีเขาเคยเห็นไอ้ติ่งมันน้ำตาร่วงออกบ่อย
“เออๆ ฉันสัญญาว่าต่อไปจะไม่แกล้งลูกอีก” เขาสัญญาส่งๆ แล้วกลั้นขำไว้ ส่วนเมียเขาน่ะหรือ หัวเราะคิกไปแล้ว
“สบายใจแล้วใช่มั้ยจ๊ะติ่ง” คาริสาถาม แต่เด็กสาวยังส่ายหน้าหวือ สีหน้าก็ดูอมทุกข์พิกล
“นายหญิงก็เหมือนกันแหละค่ะ ถูกนายแหย่ก็ทำเหมือนไม่รู้ ยังปล่อยให้นายหาเรื่องแกล้งอยู่ได้ ติ่งเห็นแล้วขัดใจแทน” เธอละไม่เข้าใจพวกคู่รักเอาซะเลย โดยเฉพาะคู่ของนายกับนายหญิงคาริสา อีกคนชอบเห็นเมียงอน ส่วนอีกคนก็งอนให้ได้สมใจผัวแล้วก็ง้อกันไปมา วนลูปเหมือนเด็กสามขวบ
- Writer
