KABANATA 14:
"Levitico.." gulat na aniko at napatingin sakaniya.
Nakapamulsa siya habang nakasandal sa nakasarang pinto. Gulo ang kaniyang buhok at maitim ang ilalim ng kaniyang mata animong ang dami niyang problema nitong nagdaang tatlong araw na wala siya dito.
Mabilis akong tumayo, hindi ko alam bakit nanginginig ang kamay pero ang alam ko lang ay masaya ako nakita ko siya. Masaya akong makita kahit natatakot ako sakaniya.
Hindi ko napigilan ang aking sarili, parang may sariling buhay ang mga paa kong humakbang papalapit sakaniya.
I hugged him tight.
Naramdaman ko siyang natigilan dahil sa ginawa ko, I don't care kahit magalit siya o itulak niya ako at tutukan ulit ng baril as long as nandito siya.
Umangat ang kaniyang kamay habang nakayakap ako sakaniya akala ko'y itutulak niya
