พลอยพัดชาเลื่อนมือผ่านแผ่นหลังของชายหนุ่มอย่างเชื่องช้าจนกระทั่งถึงเอวสอบ จากนั้นก็กอดเอวของเขาไว้แน่น ลำตัวทั้งช่วงล่างและช่วงบนของคนทั้งคู่จึงแนบสนิทกันยิ่งขึ้นกว่าเดิม มีเพียงใบหน้าเท่านั้นที่ยังมีระยะห่างเพียงน้อยนิด หากแต่ปลายจมูกของทั้งคู่นั้นสัมผัสกันแล้ว
ธามได้แต่ครางในลำคออย่างอดกลั้น เห็นทีวันนี้คงได้จับสาวขี้งอนคนนี้กินเสียแล้ว
“ไม่ได้กินอะไรเลย มีแค่ไวน์แก้วเดียวเอง” เธอกระซิบตอบเสียงอ้อแอ้ จากนั้นก็ทำหน้าเหมือนเด็กถูกขัดใจ
“พลอยร้อน ไหนพี่บอกว่าจะช่วยพลอยไง”
“ช่วยสิครับ พี่ช่วยแน่ แต่ตอนนี้พี่ไปเอาน้ำเย็น ๆ ให้พลอยดื่มสักแก้วก่อนดีกว่า” เขาดูแล้วพลอยพัดชาไม่ได้เป็นอะไรมาก ยังพอพูดรู้เรื่องอยู่บ้าง คงไม่ต้องพาไปโรงพยาบาล แต่ให้ดื่มน้ำตามลงไปเยอะหน่อยเพื่อช่วยเจือจาง เพราะเท่าที่เขารู้มาคนที่โดนยาจำพวกนั้นจะต้องรอให้มันหมดฤทธิ์ไปเอง ซึ่งโดยส่วนใหญ่จะใช้เวลาประมาณสามชั่วโมงขึ
