ธามหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดคราบขุ่นข้นบนหน้าท้องของพลอยพัดชาให้อย่างเบามือก่อนจะหยิบผ้าห่มมาคลุมร่างเปล่าเปลือยของหญิงสาวจนมิดถึงคอ เพราะหากปล่อยให้เธอนอนอวดความเย้ายวนยั่วใจอยู่อย่างนี้ คนที่ต้องลำบากและทรมานจากความอดกลั้นก็คงต้องเป็นเขานั่นเอง
ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ราวกับคนหมดแรง เขาหันไปมองใบหน้าหลับใหลของหญิงสาวแล้วก็อดเอื้อมมือไปหยิกแก้มเธอไม่ได้
“ยายตัวแสบ เก่งนักเรื่องป่วนชาวบ้านเนี่ย นอนเฉย ๆ ยังไม่วายทำคนอื่นเขาเดือดร้อน”
ตอนนี้เขาเดือดร้อนเพราะพลอยพัดชาจริง ๆ เพราะตั้งแต่เธอนอนหลับไป ไอ้ตัวดีของเขาใช่ว่าจะยอมหลับตามไปด้วย มันตื่นแล้วตื่นอีก และเขาก็ต้องคอยจัดการให้มันสงบอยู่หลายครั้ง เพียงเพราะเขาไม่อาจสลัดภาพความเซ็กซี่ของเธอออกไปจากหัวเขาได้เลย
พลันนั้น ธามก็นึกเรื่องบางอย่างขึ้นได้ เขาหันไปมองนาฬิกาบนผนัง ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนนิด ๆ จึงรีบลุกจากที่นอนแล้วใช้โทรศัพท์บนโต๊ะ
