พลอยพัดชาวางสายทันทีโดยไม่รอให้ธามได้พูดอะไรออกมาอีก หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อให้ตัวเองได้ตั้งหลัก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่กำลังวุ่นวายอยู่หน้าร้าน หรือแม้กระทั่งเรื่องของคนที่เข้ามาเขย่ากำแพงหัวใจ
หญิงสาวลุกขึ้นยืนแล้วปรับสีหน้าให้ยิ้มแย้ม จากนั้นก็เดินไปหน้าร้านด้วยท่าทางมาดมั่นราวกับนางพญา
“สวัสดีค่ะคุณตำรวจ” พลอยพัดชายกมือไหว้ตำรวจทั้งสองนายที่ยืนอยู่
“คุณตำรวจคะ ฉันต้องการแจ้งความค่ะ ร้านนี้มันขายของปลอมให้ฉัน ดูสิคะเนี่ย อย่างนี้มันหลอกลวงกันชัด ๆ เลย”
ผู้หญิงคู่กรณีชิงพูดกับตำรวจก่อนโดยไม่เปิดโอกาสให้เจ้าของร้านอย่างพลอยพัดชาได้พูด หญิงสาวจึงยืนกอดอกพลางยิ้มบาง ๆ ฟังอีกฝ่ายใส่สีตีไข่ร้านของตนเต็มที่
ครั้นพอผู้หญิงคนนั้นพูดจบแล้ว ตำรวจจึงหันมามองพลอยพัดชาที่ยืนยิ้มอย่างไม่สะทกสะท้าน
“พูดจบแล้วใช่ไหมคะ ถ้าอย่างนั้น ตาฉันบ้างนะ”
พลอยพัดชาพูดไปยิ้มไป จากนั้นก็อธิบายเรื่องราวท
