“แล้วทำไมเขาต้องทำอย่างนี้ด้วย พลอยไปทำอะไรให้ จำได้ว่าไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อนเลยนะ ยายคนนั้นน่ะ” พลอยพัดชาพยายามนึก แต่ก็จำได้แค่ว่าเจออีกฝ่ายครั้งแรกตอนเจ้าตัวมาซื้อแหวนบุษราคัมล้อมเพชรวันนั้นเท่านั้นเอง “อาจจะถูกจ้างวานมารึเปล่า เรามีศัตรูรึเปล่าล่ะ” ธามถามยิ้ม ๆ พลอยพัดชาได้ยินอย่างนั้นจึงอดค้อนเขาไม่ได้ “แม่ค้าอย่างพลอยจะมีศัตรูที่ไหนกัน ออกจะนิสัยดีเหมือนหน้าตา แถมยังอัธยาศัยดีขนาดนี้ ถ้าจะมีศัตรูก็คงมีแค่คนเดียวนั่นแหละ” ธามเลิกคิ้วขึ้น รอยยิ้มคลี่กว้างขึ้นอีกเล็กน้อย “ใครหรือ” “ก็คนที่พี่เรียกว่าแขกคนสำคัญไงละ เชอะ!” เธอเบ้ปากใส่เขาแล้วยกแก้วน้ำขึ้นมาดูด ทำเอาชายหนุ่มหัวเราะออกมาเบา ๆ ด้วยความขบขันที่เธอยังอุตส่าห์จำเรื่องวันนั้นได้ “ก็เขาเป็นแขกสำคัญจริง ๆ นี่นา และไม่ใช่แขกของพี่คนเดียวด้วย แขกของผู้บริหารทุกคนนั่นแหละเพราะบริษัทคุณดาเขาต้องมาร่วมทำสวนน้ำที่พัทยาด้วย พี่ขอโ