หญิงสาวร่างเล็กคนหนึ่งเดินก้มหน้าก้มตาไปทางแผนกสูตินรีเวชของโรงพยาบาลเอกชนย่านชานเมือง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอมาที่นี่ แต่ครั้งนี้เป็นครั้งที่สามแล้วเพราะต้องมาทุกเดือนตามที่แพทย์นัด วันนี้เธอตื่นเต้นเป็นพิเศษ เพราะอายุครรภ์สิบเจ็ดสัปดาห์แล้วจึงสามารถดูเพศของลูกในท้องได้ แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าจะเป็นเด็กผู้หญิงหรือเด็กผู้ชาย เธอก็รักทั้งนั้นเพราะเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอกับเขา
หลังจากไหว้ทักทายแพทย์ที่ตนฝากครรภ์และนั่งคุยเกี่ยวกับพัฒนาการของทารกไปพอสมควร เธอก็ต้องขึ้นไปนอนบนเตียงแล้วเปิดเสื้อบริเวณท้องที่นูนขึ้นมาเล็กน้อย จากนั้นพยาบาลก็นำเจลใสทาไปทั่วท้อง และแพทย์ก็นำเครื่องมือมากดเบา ๆ บริเวณนั้นพลางมองไปที่จอมอนิเตอร์ข้างตัวไปด้วย
“อยู่นี่ไง เอาแขนไขว้กันด้วย” น้ำเสียงของแพทย์หญิงพูดอย่างอ่อนโยน ขณะที่คนนอนบนเตียงนั้น หยาดน้ำเริ่มเอ่อคลอเต็มสองตาจนภาพตรงหน้าพร่าเบลอ
“ผู้หญิงหรือผู้ชาย
