ธามเหยียดยิ้ม “งั้นหรือครับ” เขาถอนหายใจแผ่ว ก่อนพูดต่อ
“แต่สำหรับผมแล้ว ยิ่งมีประสบการณ์มากแค่ไหนก็ยิ่งผิดพลาดได้ง่ายขึ้นเท่านั้นครับ เพราะคนที่คิดว่าตัวเองทำมาก่อน หรืออยู่มานานน่ะ ส่วนใหญ่แล้วมักจะเชื่อมั่นในตัวเองมากเกินไป และไอ้ความเชื่อมั่นนี่แหละที่ทำให้ความผิดพลาดมันเกิดขึ้น” พูดจบธามก็ดูเวลาจากนาฬิกาข้อมือแล้วบอกอีกฝ่ายว่า
“แดดเริ่มแรงแล้ว ผมขอตัวก่อนละกันนะครับคุณอา แล้วเจอกันในห้องประชุมครับ”
ชายหนุ่มเดินกลับไปขึ้นรถของตัวเองที่จอดไว้ในร่มไม้ โดยไม่สนใจกับสายตาของพิษณุที่มองมาอย่างกรุ่นโกรธ เขาเบื่อเต็มทีกับพวกผู้บริหารรุ่นเก่าที่คิดแต่เรื่องการยัดเงินใต้โต๊ะเป็นใบเบิกทางในการทำเรื่องต่าง ๆ พอเขาทักท้วงก็ยกคำกล่าวอ้างที่ว่าใคร ๆ ก็ทำกันมาปิดปากเขาในที่ประชุม
รออีกหน่อยเถอะ เขาจะเขี่ยพวกหัวหงอกเหล่านี้ออกไปให้พ้นทางให้ได้
หลังการประชุมเสร็จสิ้น ธามเดินออกจากห้องประชุมด้วยสีห
