ตั้งแต่พลอยพัดชาตั้งใจว่าจะไม่ไปวุ่นวายกับธามอีก เธอก็ไม่ไปตามที่ได้พูดไว้จริง ๆ แต่เพราะสภาพจิตใจที่ยังไม่เข้าที่เข้าทาง ช่วงนี้หญิงสาวจึงปาร์ตีสังสรรค์กับเพื่อนแทบทุกคืน
“แล้วทำไมเสียงเป็นแบบนั้นวะ อย่าบอกนะว่าร้องไห้อยู่น่ะนังพลอย” นลินทราแว้ด ๆ มาตามสาย
“ฉันพอกหน้าอยู่ แกอย่ามาชวนฉันคุยเยอะ ถ้าหน้าฉันเหี่ยวขึ้นมาฉันจะไปเอาเงินค่าโบท็อกซ์กับแกนะยะนังนิ้ง ตกลงมีเรื่องอะไร” พลอยพัดชาแหวเสียงแหลมกลับไปบ้าง
“แกรีบไปล้างหน้าแล้วแต่งตัวให้สวยที่สุดมาที่นี่เดี๋ยวนี้เลยนะยะ ด่วน!”
“นี่นังนิ้ง ฉันแต่งชุดไหนก็สวยอยู่แล้วปะวะ ก็ฉันสวยนี่ แล้วที่แกจะให้ฉันรีบไปนี่ แสดงว่ามีผู้งานดีจะแนะนำให้รู้จักอีกละสิ แหม ริอ่านเป็นแม่สื่อแม่ชัก หล่อนน่ะเอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะย่ะ”
“แกไม่ต้องมาห่วงฉันเลย ตกลงจะมาไม่มา”
“ไป! ถึงแม้ฉันจะสวยเลือกได้ แต่ถ้ามีมาให้เลือกเยอะ ๆ ฉันก็ไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว” พลอยพัด
