ด้วยความตกใจกับความคิดของตน พลอยพัดชาจึงเอียงตัวมาอีกด้านเพื่ออยู่ห่างจากเขาให้มากที่สุด หัวใจเต้นกระหน่ำจนกลัวว่าเขาจะได้ยินเพราะอยู่ใกล้กันเกินไป
“พะ พลอยทำเองดีกว่า” ตาบ้านี่! แค่คาดเข็มขัดให้แค่นี้ก็โอ้เอ้อยู่ได้ คนเขาหัวใจจะวายตายอยู่แล้วไม่รู้เสียบ้างเลย
“เสร็จแล้ว” เสียงทุ้มของเขาแผ่วเบาราวกระซิบ เขายิ้มให้เธอบาง ๆ ก่อนจะยอมถอยออกไปจากรถ แต่ยังเปิดประตูค้างอ้ากว้างไว้อย่างนั้น หญิงสาวจะดึงมาปิดเองก็ไม่ได้ เพราะร่างสูงโปร่งของเขายืนขวางเอาไว้อยู่
“พรุ่งนี้มาหาพี่ที่ออฟฟิศด้วยละ” เขาพูดจบก็ปิดประตูให้แต่โดยดี ก่อนจะเดินไปยืนอยู่ตรงทางเข้าโถงหน้าลิฟต์ของโรงแรม
พลอยพัดชายื่นนิ้วอันสั่นเทาไปกดปุ่มสตาร์ตรถอย่างไม่รีรอพร้อมกับกดล็อกรถทันทีเช่นกัน เพราะกลัวว่าธามจะพรวดพราดเข้ามาทำให้ใจสั่นอีกรอบ หญิงสาวพยายามสะกดความตื่นตระหนกเอาไว้ในใจ และปั้นหน้านิ่งเฉยให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ แม้ว
