“แหม เรื่องเพิ่งเกิดก่อนเที่ยง ยังไม่ถึงตอนเย็นเลย เป็นข่าวซะแล้ว ไวกันดีเนอะข่าวซุบซิบเนี่ย อุ๊ยเดี๋ยวนะ นี่ฉันไปเป็นไฮโซตั้งแต่เมื่อไรวะนังนิ้ง ต๊าย...ถ้าเรียกฉันว่าสาวสวยสุดแซ่บจะไม่ว่าสักคำ”
“ก็มาดแกมันให้นี่นา แถมแกยังเป็นเจ้าของร้านจิวเวลรี่ แล้วแกก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีคนรู้จัก เอ่ยชื่อแกไปพวกนักข่าวเขาก็รู้กันแล้วว่าแกเป็นใคร เอาแค่งานวันเกิดน้าจินนี่ ดาราเกือบทุกคนยังถ่ายรูปคู่กับแกเลย แล้วแกคิดหรือว่าจะไม่มีคนรู้จักแก”
“แต่ฉันไม่ใช่ไฮโซหรือเซเลบนะยะ ฉันก็แค่เถ้าแก่เนี้ยคนหนึ่งที่รูปร่างหน้าตาดีกว่าคนอื่นแค่นั้นเอง...หัวเราะอะไรยะพวกหล่อน” ประโยคหลังพลอยพัดชาหันไปแหวกับพนักงานในร้านอย่างไม่จริงจังนัก ก่อนจะหัวเราะคิกคักเมื่อได้ยินนลินทราแว้ดมาตามสายอีกครั้ง
“เออ อีสวย! หมั่นไส้จริงเชียว ฉันละสงสารลูกจ้างร้านแกจริง ๆ เลยที่มีเจ้านายหลงตัวเองแบบนี้เนี่ย”
“หลงตรงไหน ฉันก็แค่พูดความจริ
