และที่สำคัญที่สุดคือเขาจะให้กนกลดารู้ไม่ได้เด็ดขาดว่าพลอยพัดชาแพ้ถั่วทุกชนิด เพราะสองคนนี้ไม่ใช่แค่ไม่ถูกชะตากันธรรมดา แต่เรียกว่าเกลียดกันมากเกินกว่าที่เขาจินตนาการไว้เสียอีก
ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะหยิบตะเกียบ เขาก็ถูกคนข้างตัวใช้มือดันให้เข้าไปด้านในของเก้าอี้อีกครั้ง
“กระเถิบไปเลย พลอยนั่งไม่สะดวก นิสัยเสีย มานั่งติดคนอื่นเขาอยู่ได้”
ธามยิ้มอ่อนพลางขยับเข้าไปเพียงเล็กน้อยพอให้เธอจับตะเกียบได้สะดวกขึ้น แต่ก็ยังไม่วายเย้าแหย่ให้เธอเหวี่ยงใส่ด้วยการพูดว่า
“พี่นั่งของพี่ตรงนี้อยู่ดี ๆ เรานั่นแหละมาเบียดพี่ หรือจะย้ายไปนั่งกับคุณดาเขาก็ได้นะ”
“แหวะ! ไม่เอาหรอก เดี๋ยวสนิมเกาะ” พูดจบก็ทำสีหน้ายี้ใส่กนกลดา จนอีกฝ่ายเริ่มทนไม่ไหวแล้ว
“นังพลอย!”
แม้จะถูกกนกลดาตวาดใส่แต่เสียงก็ไม่ดังนักเพราะอีกฝ่ายยังเกรงใจธามและโต๊ะข้างเคียงอยู่ เห็นดังนั้นพลอยพัดชาจึงอดหัวเราะคิกคักขึ้นมาไม่ได้ จากนั้นก็ยื
