พรึบ!!
ตึก! กึก! กึก!
อื้ม อือ~ อื๊อ~
>.โอ๊ย!
เพี๊ยะ!!
เสียงร้องดังรีบผละหน้าออก ตามด้วยเสียงฝ่ามือเล็กที่ฟาดเข้าหาแก้มหนาสุดแรง เท่าที่เธอจะทำได้ เสียงหายใจดังถี่แสดงถึงอารมณ์หงุดหงิดของชายหนุ่ม
“คิดอยากจะเริ่มก็เริ่ม คิดอยากหยุดก็จะทำตามใจงั้นเหรอ? พี่ไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆแน่”
“อบอุ่นจะกลับบ้าน อบอุ่นอยากกลับบ้าน”
สิ้นเสียงเล็ก ทำให้ชายหนุ่มจำใจขับรถไปส่งเธอตามคำขอ ถึงจะไม่เต็มใจแต่ด้วยอารมณ์และความโกรธ พวกเขาไม่สามารถแก้ไขหรือทำอะไรได้ในตอนนี้
รถวิ่งเข้ามาจอดหน้าประตูไม่ได้เลี้ยวเข้าไปในเขตบ้าน ทันทีที่รถหยุดนิ่งร่างเล็กก็รีบออกมาจากรถ แต่ก่อนจะปิดประตู เหมือนนึกบางอย่างขึ้นได้ทำให้ใบหน้าหวานหันก้มเข้าไปในรถมองคนที่อยู่หลังพวงมาลัยอีกครั้ง
“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง พี่กรเองก็รีบกลับไปหาพี่โมได้แล้วนะ ออกมาข้างนอกนานๆ เดี๋ยวแฟนพี่จะเข้าใจผิด” พูดจบประตูรถก็ถูกปิดกระแทกเสียงดัง ไม่ท
