ลิฟต์กดลงมาจากชั้นบนสุดของตึกสูง ภายในมีเพียงร่างของหญิงสาวตัวเล็ก น้ำใสไหลอาบสองแก้มดวงตากลมโตแดงปนช้ำจากการร้องไห้หนักตั้งแต่เดินออกจากห้อง ฝ่ามือเล็กปาดน้ำตาจากใบหน้าก่อนประตูจะเปิดในอีกไม่กี่นาที
ติ๊ง!
ประตูลิฟต์เปิดกว้าง หญิงสาวก้มหน้าก้าวออกมาเธอไม่แม้แต่จะเงยหน้ามองผู้คนรอบข้าง เพราะทุกอย่างรอบๆตัวมันมืดดับ มีเพียงความเศร้าบดบังดวงตาที่เคยสดใสให้มัวหม่น
พรึบ!!
อ๊ะ!?
“ขอโทษครับ ผมไม่ทันดู เป็นอะไรหรือเปล่า?”
แรงประทะระหว่างร่างสูงใหญ่ทำให้คนตัวเล็กกระเด็นไปอีกด้าน แต่ทว่ามือหนากลับคว้าดึงเอาร่างของเธอเข้ามากอดไว้ได้ทัน
“ไม่ ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะ” คนตัวเล็กพูดพรางผละร่างดันตัวออกจากอ้อมแขนของชายหนุ่ม เธอก้มหน้าไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับใครคนนั้น
“อบอุ่น! อบอุ่นจริงๆด้วย มาทำอะไรที่นี่ครับ” น้ำเสียงแปลกใจ ทำให้หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองชายปริศนา
“พี่ต้นน้ำ พี่..” เสียงหวานขาดหาย ก่
