เขาดันตัวเธอจนแผ่นหลังแนบชิดกับผนังเปียกชื้น ความเย็นเชียบทำหญิงสาวสั่นสะท้านไปทั้งกาย ไม่ใช่ว่าไม่เคย แต่กับเขาโมเมนต์นี้ไม่เคยเกิดขึ้น
“คุณเข้ามาในห้องผมทำไมคุณหนู”
เสียงแหบพร่าดังอยู่ข้างหู พร้อมใบหน้าบึ้งตึงไม่พึงพอใจ แต่แววตาไม่ได้สื่อถึงความเคียดแค้นขนาดนั้น น่าแปลกที่มันสั่นไหวประหนึ่งเปลวไฟโต้ลม
ความใกล้ชิดมีมากกว่าคืบ เรียกว่าชิดจนปลายจมูกเสียดสี แก้มแดงราวลูกตำลึงยามนี้ร้อนผ่าว หยาดน้ำเป็นสายไหลผ่านฝักบัวก็ไม่อาจช่วยทุเลาลง
“ฉัน ฉัน..”
อยู่ๆเธอก็ติดอ่าง คำพูดมากมายที่เคยออกมาจากปากลื่นไหลแบบไม่ต้องคิดแถมไม่เข้าหูคนฟังในบางที ได้มลายหายไปหมดสิ้น
“อยากจะรู้เรื่องของผมขนาดนั้นเชียว?”
ช่างน่าขันที่มีแต่เธอที่รู้สึกสูญเสียความเป็นตัวเอง เขาเพิกเฉยกับสิ่งนี้ซะจนหล่อนหมั่นไส้ อิจฉาที่เขาควบคุมมันได้อย่างร้ายกาจ
“นายเป็นใครกันแน่”
ดวงตาคู่สวย ภายในเป็นสีน้ำตาลอ่อนช้อนขึ้นมอง
