อีคอน - 14 ระเบิดอารมณ์
1197 Words
ก็อกๆๆ
“.......”
ก็อกๆๆ
ผ่างงงงง!
“กลับมาแล้วครับ คุณ...หนู...”
ริมฝีปากหยักได้รูปยกยิ้มมีเลศนัย ผงกหัวขึ้นเหลือบตามองหน้าเจ้าของห้อง หลังจากเขาเคาะประตูอยู่นานสองนานกว่าหล่อนจะมาเปิด
“ดีแลน..”
เมเบลถึงกับชะงัก มือไม้สั่น ทำหน้าไม่ถูก
เวลาป่านนี้ ใกล้จะเที่ยงคืน ทำไมเขายังมายืนอยู่ตรงนี้ แล้วไอ้ที่ว่ากลับมาแล้วคืออะไรหล่อนงง วันนี้นึกว่าจะเป็นวันพิเศษสำหรับหล่อนซะอีก ที่เขาหายไปทั้งวัน นั่นเพราะเมื่อตอนสายอเล็กซ์ได้โทรมารายงานให้ทราบแล้วกับเรื่องนี้ เขาขอให้หล่อนอยู่แต่บ้านอย่าได้ออกไปไหน เพราะจะขอยืมตัวบอดี้การ์ดของเธอไปทำงานแทนคนอื่น
“นายมาทำไม??”
งงหนักเข้าไปอีก ก็ตอนหน้าหล่อเหลาในสูทเต็มยศนั้นยิ้มมุมปาก ความเป็นระเบียบของชุดสูทและทรงผมที่ถูกจัดการอย่างดีก่อนหน้านี้ดูยุ่งเหยิง เสียจนเดาได้ว่าเขาไปเจออะไรมาบ้าง ซึ่งสิ่งนั้นกำลังรอระบายกับเธอ
“ฉันนึกว่าพ่อ เลยมาเปิด”
“พ่ออะไรล่ะ!” อีคอนแสร้งดุ แยกเขี้ยวใส่ ขมวดคิ้วดุ “หรือว่า...พ่อของลูก”
“ ไอ้บ้า! ”
“ ชู่วววว ”
เขาแทบจะหลุดขำเพราะเสียงหลงนี้ พร้อมหน้าตาตื่นลืมตัวของเจ้าหล่อน
เมเบลเม้มปากเบี่ยงหน้าหลบ หลังได้กลิ่นแอลกอฮอล์ โชยมาจากตัวเขา นิ้วเรียวยกมือขึ้นบีบจมูกอัตโนมัติ สีหน้าเหยเก
“ นี่นายดื่มมาหรือ...”
“เพราะพ่อคุณไง พ่อคุณยื่นแก้วมาให้ผมดื่ม”
“ไม่จริง พ่อฉันไม่มีทางร่วมวงกับลูกน้องกระจอกๆ แบบนายเป็นแน่”
“ว่าไงนะ?”
กว่าจะรู้ตัวว่าตนปากไวก็ตอนร่างทั้งร่างถูกกระชาก
“โอ๊ย!”
ชายหนุ่มอุตส่าห์อารมณ์ดี ทนเดินเซมาตั้งไกล ด้วยระยะทางที่ลำบากพอสมควรสำหรับคนเมาอย่างเขา เพียงแค่อยากเห็นหน้าหล่อนก่อนนอนสักนิด และคิดบัญชีที่บังอาจส่งข้อความมาให้เขาหัวเสียทั้งวัน กลับต้องมาสะดุดชะงักเพราะคำพูดดูถูกดูแคลนนี้
คงไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะทำให้อีคอนถึงขั้นขบกรามแน่น กระชากแขนเล็กเรียวเข้ามาหาตัว กระทบแผงอกกำยำ โกรธหนักจนข่มไม่อยู่ ถ้าจะต้องฉีกร่างหล่อนเป็นชิ้นๆวันนี้ก็คงคุ้ม
“เอาตัวยังไม่รอด ยังอุตส่าห์ปากดี หึ คงอยากดังมากสินะ”
“ขู่กันอีกแล้วนะ!”
หล่อนตวาดกลับ ในตาแดงก่ำคล้ายคนร้องไห้ เธอคงรู้ชะตากรรมหลังจากนี้ ไม่มีทางที่เขาจะเดินออกไปอย่างง่ายดาย ยิ่งเมามายเช่นนี้ด้วย..ฝัน
“ไม่ต้องกังวลไปหรอก เพราะตอนนี้ ไม่มีใครเลยสักคน นอกจากเรา ...“
ร่างสูงยกยิ้มอีกครั้ง ใช้มือหนาดันหล่อนเข้าไปข้างในห้อง หญิงสาวถอยหลังตามจังหวะการก้าวเท้ามาของเขา
“ดีแลน..” เธอส่ายหน้าไปมา “อย่านะ”
“คุณคิดว่า ผมจะเชื่อฟังคุณไหม”
ไม่พูดเปล่า แต่ก้มมองไปยังเป้ากางเกงตัวเอง เพื่อให้เธอมองตาม แน่นอนเมื่อเห็น เธอก็เม้มปากพร้อมหน้าที่แดงก่ำ
“ลามก”
“ไม่เอาน่า อย่าเล่นตัวไปเลย สัญญาจะไม่ทำรุนแรง ก็แค่อยากปลดปล่อยเท่านั้น”
พูดไปด้วย เท้าก็ก้าวเข้ามาด้วย ร่างบางจึงต้องถอยหลังใกล้เป็นหนูติดจั่น แต่นั่นคงไม่ทำให้ในสั่นเท่ากับประโยคล่อแหลม สองแง่สองง่ามชักชวนให้นึกคิด จินตนาการไปยังภาพลามกที่ทำให้กระดากอาย
ไอ้บ้านี่
กระทั่งร่างบางต้านแรงนั้นไม่ไหว หลุดเข้าไปทั้งตัว แผ่นหลังชนกับกำแพง ไม่มีช่องทางให้หลบหนี เมื่อร่างสูงถลาเข้ามาคร่อมทันถ่วงที
“แก...”
เมเบลกัดปากแน่นจนเจ็บ อึดอัดกับสิ่งที่ถูกกระทำแบบนี้ซ้ำๆ กลับมาอยู่ในวังวันเดิม และคิดว่าความรู้สึกตอนนี้ เริ่มจะไม่ไหวแล้ว
“พ่อฉันไปไหน”
ข่มเสียงต่ำถามอีกครั้ง ขณะเท้าเล็กก้าวถอยหลัง สายตาจับจ้องหน้าหล่อเหลานั้นไม่กล้ากะพริบตา
“คุณกำลังจะเปลี่ยนเรื่องหรือ?” ชายหนุ่มเลิกคิ้วสูง “อย่าเลยน่า เพราะมันไม่ได้ผล”
ซึ่งนั่นทำให้หล่อนต้องเม้ม เบือนหน้าไปทางอื่น
“ถ้าบอกว่าใช่ และกำลังจะเกลียดนาย นายก็จะไม่สนใจด้วยใช่ไหม”
“ใช่ เรื่องอะไรจะสนใจ คุณเป็นเพียงหมากตัวหนึ่งให้ผมเดินไป จากนั้นก็ล้มกระดาน”
ขณะพูดปลายจมูกอยู่แก้มของหล่อนเพียงคืบ รับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ เจือปนกับกลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ ซึ่งน่าแปลกที่สิ่งนี้ทำให้เธอแทบบ้า
“ระหว่างทางที่เดินก็ถือว่ากำไร..”
เมเบลหรี่ตาต่ำ ดวงตาเสี้ยวพระจันทร์ไร้แสงประกายและหมองหม่น เธอหมดหนทางรอดแล้ว หลังจากนี้คงมีแต่ความรู้สึกสะอิดสะเอียนตัวที่ต้องตกเป็นนางบำเรอของคนคนนี้อย่างนับไม่ถ้วน
“สาระเลว”
“เชื่อผมเถอะ ถ้าผมได้ปลดปล่อย ผมอาจจะใจดีไม่ทำให้คุณต้องเจ็บตัวทั้งกายและใจ”
“แล้วตอนนี้ไม่หรือ?”
“หมายถึงหลังจากนี้สิ”
หล่อนถอนหายใจพรืด ก่อนจะเป็นฝ่ายโอบรอบคอ ดึงให้เขาโน้มลงมาเอง
“ได้..” เขย่งเท้าขึ้นไปจูบปลายคางสากของเขาก่อน “แต่เชื่อว่าสักวันคุณจะเสียใจที่ทำแบบนี้กับฉัน”
อีคอนยิ่มร้าย เขาจ้องเข้าไปในตาลึก แววตาว่างเปล่าไร้ความสะทกสะท้าน ยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ
เสื้อผ้าของเขาและเธอถูกปลดเปลื้องไปทีละชิ้น เสียงหอบกระเส่าบ่งบอกถึงความร้อนระอุผลของความรัญจวนใจที่ไม่ถูกสนองเร็วๆสักที แต่ยังคงอ้อยอิ่งอยู่กับการจูบและเล้าโลมไม่หยุดหย่อน ช่างไร้สาระสำหรับเขา ฝ่ายชายที่มีแก่นกายชูชันนับตั้งแต่เข้ามาในตอนแรก และเห็นหน้าหล่อนชวนให้อารมณ์กำหนัดก่อตัวอย่างปรามไม่ทัน แต่กลับลีลา ชักช้า ไม่ทำตามความตั้งใจ
เขาอยากเข้าไปอยู่ในตัวหล่อนแย่ อยากบดและโยกให้มันเสร็จๆ ทว่าไฉนยามนี้เอาแต่ดอมดม สัมผัสตรงนั้น ตรงนี้ที ราวกับเด็กสาวผู้บอบบาง ที่จำเป็นต้องทะนุถนอมกัน
“อา..”
เสียงครางนั้นทำให้เขาชะงัก ผงกศีรษะจากเต้ายุ่นขึ้นมามองหน้าเธอ พวงแก้มหญิงสาวแดงระเรื่อ แปดเปื้อนลามไปถึงใบหู ปอยผมหล่นลงมาระกรอบหน้าอย่างน่ารัก เขาจะเป็นบ้าให้ได้ก็ตอนเห็นริมฝีปากของเธอซู้ดห่อราวกับคนเพิ่งจะกินแดงเผ็ด บวกกับเสียงครางชวนสยิวแก้วหู ปลุกความกระสันในตัวให้ออกมาอีกเท่าตัว
เขามองเธอนิ่ง ก่อนจะย้ายริมฝีปากตัวเองจากจุกนมก่อนหน้า เป็นริมฝีปากของเธอ
“อืม..”
บดขยี้ดูดดื่มประหนึ่งนั่นคือของหวานอันโอชะ เพราะถ้าเปรียบเทียบ สิ่งที่เขากำลังสัมผัสก็คือเยลลี่เนื้อนิ่มแสนอร่อยดีๆนี่เอง
- Writer
