SIMULA
368 Words
SIMULA
"Anak, are you done packing? Tapos na si Sunny, e. Bilisan mo na lang jan para makaalis na tayo." Wika ni Mama habang maingat na kinakatakot ang pintuan ko.
Sampung taon pa lang ako noong huling punta ko sa Las Huelva. Hindi ko na nga matandaan kung anong itsura ng bahay namin doon at itsura ni Lola Amanda. Ang natatandaan ko lang ay ayaw ko sa lugar na iyon. Dito ako lumaki sa Manila. Iba ang buhay sa probinsya at sana na lang ay maging maayos ang pananatili ko roon kahit papaano.
Bago ako lumabas sa aking kwarto, sinigurado kong dala ko lahat ng mga kailangan ko. Gumawa rin akong listahan para wala talaga akong makalimutan. Sa huling pagkakataon ay tinitigan kong muli ang sarili ko sa salamin.
"Kaya mo 'to, Summer! Magiging ayos ka rin!" Paalala ko sa aking sarili habang tinatapik ang pisngi.
Mga gamit ko na lang ang hindi pa nailalagay sa sasakyan kaya minabuti kong humingi nang tulong sa kapatid kong si Sunny para maipasok ang mga bagahe.
"Ate ba't andami mo naman yatang dala? May mga gamit naman tayo roon saka mga damit, eh." Takang tanong ni Sunny.
"Basta tulungan mo na lang ako sa mga dala ko..." Sagot ko.
"Magiging maganda ang buhay mo roon, Anak. Tahimik at wala nang manggugulo sa'yo." Utas ni Mama sabay yakap sa amin ni Sunny, maluha luha ang kanyang mga mata.
Naniniwala talaga siya na magiging maayos ang buhay namin sa probinsya kasama si Lola.
Napangisi na lamang ako. Sobra-sobra ang pag aalaga ni Mama at Sunny sa akin. Ito lang ang magandang naidulot ng masamang nangyari sa buhay ko at ayun ang ipinagpapasalamat ko sa Diyos na buo pa rin kaming pamilya.
Siyam na oras ang biyahe simula Manila patungong Las Huelva. Kitang kita ko ang pagod ni Mama sa pagmamaneho ngunit ayaw niya pa ring makipagpalit sa akin para sana kahit saglit ay makapagpahinga man lang siya. Alam ko naman na iniisip pa rin niya yung trauma na dinanas ko dahil sa insidenteng nangyare noong nakalipas na tatlong buwan.
Sariwa pa rin ang sugat mula sa nakaraan. Damang dama ko pa rin ang sakit... gusto ko na sumuko sa laban pero ayaw kong masaktan ang pamilya ko kaya tinatatagan ko ang loob ko dahil...
Inosente ako.
- Writer
