ตอนที่ 35-เช้าตรู่ที่สนามบิน

989 Words

ตอนที่ 35-เช้าตรู่ที่สนามบิน แสงไฟขาวนวลเหนือหัวสะท้อนเงาผู้คน ที่เดินขวักไขว่ พายยืนอยู่ตรงหน้าเคาน์เตอร์เช็กอิน มือถือพาสปอร์ตและตั๋วเครื่องบินไว้แน่น สายตาจับจ้องที่จอแสดงเที่ยวบิน ที่กำลังจะออกตรงเวลา ข้างหลังคือไทน์ — ที่ยืนมองพี่สาวเงียบ ๆ ดวงตาเขาเต็มไปด้วยความสั่นไหว ที่พยายามซ่อน เสียงประกาศเที่ยวบินดังขึ้น กลบความเงียบระหว่างพี่น้อง พายหันมามองน้องชาย แล้วยิ้มบาง ๆ >“ไทน์…พี่ไปไม่นานหรอกนะ .. แค่สามวันเอง เดี๋ยวก็กลับแล้ว..ยิ้มๆหน่อย” ไทน์ยังคงนิ่ง ไม่พูดอะไร เขามองกระเป๋าเดินทาง ของพายเหมือนอยากดึงไว้ ดวงตาที่เคยเข้มแข็งกลับดูเปราะบาง ในแสงยามเช้า >“พี่ต้องไปกับเขาจริง ๆ เหรอ…?” เสียงของไทน์เบา แต่ชัดเจนพอให้พายได้ยิน พายพยักหน้าอย่างอ่อนโยน >“มันคือหน้าที่ไทน์...พี่เลี่ยงไม่ได้จริง ๆ..” ยังไม่ทันที่ไทน์จะพูดอะไรต่อ เสียงเรียกชื่อ >“อาจารย์พาย” ดังขึ้นจากด้านหลัง คนินในชุดสูทเรียบหรู เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มที่ดูเป็นมิตรและอบอุ่น ในมือเขามีกาแฟสองแก้ว — ยื่นหนึ่งแก้วให้พายโดยไม่ลังเล >“กาแฟของอาจารย์ครับ ... เผื่อยังไม่ได้ทานอะไรแต่เช้า” น้ำเสียงของคนินนุ่มและสุภาพ พายยิ้มตอบ รับแก้วมาอย่างเกรงใจ ขณะที่ไทน์ยืนมองภาพตรงหน้า — คนินในแว่นใสที่สะท้อนแสงเช้า ยืนอยู่ใกล้พี่สาวเขาเกินไปหน่อย รอยยิ้มของชายคนนั้นดูสุภาพ.... แต่สำหรับไทน์ มันคือ ภัยคุกคามเงียบ ๆ คนินหันมาทักเขา >“สวัสดีครับไทน์... ไม่ได้เจอกันหลายวันเลยนะครับ” เขาพูดอย่างเป็นมิตร รอยยิ้มไม่จางจากใบหน้า ไทน์มองตอบนิ่ง ๆ แล้วพยักหน้าเล็กน้อย >“ครับ…” น้ำเสียงเรียบเย็น จนบรรยากาศเหมือนหยุดชั่วขณะ คนินหัวเราะเบา ๆ ไม่ถือสา เขาหันไปพูดกับพาย >“เออ.. ถ้าคุณพายพร้อมแล้ว .. เราคงต้องเข้าเกตในอีกสิบนาทีนะครับ.. เดี๋ยวเครื่องออกสาย” พายหันมามองไทน์อีกครั้ง มือเธอแตะไหล่น้องชายเบา ๆ >“ดูแลตัวเองนะไทน์…อย่าดื้อมาก.. พี่กลับมาจะซื้อของฝากให้นะ” ไทน์กลืนก้อนอะไรบางอย่างในลำคอ ก่อนตอบเสียงสั่นเล็กน้อย >“พี่พาย…อย่าไว้ใจใครมากนักนะครับ.. โดยเฉพาะคนที่ยิ้มเก่ง” พายหัวเราะเบา ๆ กับคำพูดนั้น >“พี่รู้…ไม่ต้องห่วงนะไทน์” เธอยกมือขึ้นโบกลา เดินตามคนินไปที่ช่องตรวจหนังสือเดินทาง ไทน์ยืนมองตามจนแผ่นหลังของพี่สาว ค่อย ๆ หายไปในฝูงคน ในใจเขามีทั้งความห่วง ความโกรธ และความกลัวที่ไม่อาจพูดออกมาได้ เขารู้ดีว่า…การเดินทางครั้งนี้ อาจเป็นจุดเริ่มต้นของบางสิ่ง ที่จะเปลี่ยนแปลง ความสัมพันธ์ของพวกเขาไปตลอดกาล ____ ตอนที่ 36- บนเครื่องบิน เที่ยวบินสู่โตเกียว — กลางคืน แสงไฟสลัวภายในเครื่องบิน อาบใบหน้าผู้โดยสารด้วยสีทองอบอุ่น เสียงเครื่องยนต์ดังแผ่ว ๆ คล้ายกล่อมให้หัวใจที่ว้าวุ่นได้สงบลงชั่วขณะ พายนั่งตรงริมหน้าต่าง มองแสงไฟของเมือง ที่ค่อย ๆ เลือนหายไปใต้ปีกเครื่องบิน เธอสวมคาร์ดิแกตบางสีครีม มือเรียววางบนตักอย่างสงบ แต่แววตานั้น ซ่อนแววเหนื่อยล้าอย่างคนที่ผ่านงานหนักมา ข้างกันนั้น — คนินนั่งเงียบ ๆ หนังสือพิมพ์ในมือเปิดค้าง แต่สายตากลับไม่ได้อ่านแม้สักตัวอักษร เขาแอบเหลือบมองหน้าของหญิงสาวข้างกาย อยู่เป็นพัก ๆ กลิ่นหอมอ่อนจากน้ำหอมของพาย — กลิ่นดอกไม้สะอาดที่แทรกด้วยกลิ่นสบู่จาง ๆ — ลอยมากระทบปลายจมูก กลิ่นนั้นทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นโดยไม่รู้ตัว -“เธอกลิ่นแบบนี้เสมอ...อ่อนโยน เรียบง่าย แต่กลับทำให้เขารู้สึกอยากเข้าใกล้…” พายเริ่มเอนหลังเล็กน้อย หลับตาลงชั่วครู่ ร่างบางขยับหาที่พิง เปลือกตาสั่นน้อย ๆ ก่อนศีรษะจะค่อย ๆ เอียงมาทางเขา คนินลังเลไปวินาทีหนึ่ง — ใจเขาเต้นแรงจนแทบได้ยินเสียง แล้วเขาก็ค่อย ๆ โน้มตัวเข้าหาเธอ มือข้างหนึ่งขยับช้า ๆ ไปจัดหมอนรองคอให้เธอ แต่พอเห็นพายเอนเข้ามาอีกนิด เขาก็ยกแขนขึ้นอย่างระมัดระวัง ปลายนิ้วแตะต้นแขนของพายเบา ๆ สัมผัสอุ่นจากผิวเธอผ่านเข้ามา ในเส้นเลือดเขาเหมือนกระแสไฟ >“เออ.. เดี๋ยวเมื่อย…นะครับ” เขาพึมพำเสียงเบาแทบเป็นกระซิบ จากนั้น — คนินค่อย ๆ ประคองร่างของพาย ให้เอนมาซบไหล่เขา หญิงสาวไม่ได้ขยับหนี มีเพียงลมหายใจสม่ำเสมอของเธอ ที่แผ่วเบาแนบอยู่ตรงอกเขา เวลาเหมือนหยุดลงในวินาทีนั้น กลิ่นผมของเธอแผ่วผ่านข้างแก้ม — กลิ่นสะอาดที่ทำให้เขาแทบไม่กล้าขยับ หัวใจคนินเต้นแรงอย่างควบคุมไม่อยู่ เขาเหลือบลงมองใบหน้าที่หลับพริ้ม อยู่บนไหล่ตนเอง แสงไฟสีทองจากช่องหน้าต่าง สะท้อนใบหน้าของพายอย่างอ่อนโยน ริมฝีปากเธอเผยอเล็กน้อยเหมือนเด็กที่หลับสนิท -“พาย..คุณคงไม่รู้เลย…ว่าแค่หลับอยู่ตรงนี้ ก็ทำให้ผมแทบไม่เป็นตัวของตัวเอง” คนินกลืนน้ำลายช้า ๆ พยายามหายใจลึกเพื่อตั้งสติ แต่ยิ่งนั่งนิ่ง ยิ่งรู้ว่าใจของเขา กำลังเต้นแรงกว่าเดิม เครื่องบินยังคงแล่นฝ่ากลางท้องฟ้ามืดมิด และในความเงียบสงบระหว่างแสงไฟสลัวนั้น — มีบางสิ่งเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างแผ่วเบา ในหัวใจของทั้งสองคน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more