วิศวะหลงรักลูกสาวมาเฟีย

EP 8 : แรงดึงดูด

ตอนที่ 8 : แรงดึงดูด

สามวันต่อมา...

ทุกคนยังเข้าร่วมกิจกรรมรับน้องกันแบบปกติ มีทั้งหนักบ้าง เบาบ้าง และผ่อนคลายบ้างปะปนกันไป บางคนก็มีน้ำตาเพราะถูกลงโทษ บางคนก็ไม่อยากเข้าร่วมกิจกรรมเพราะเหนื่อย คณะวิศวะที่ว่ารับน้องโหดคือเรื่องจริงตามคำบอกกล่าวเล่าขาน แต่ก็ยังคำนึงถึงความปลอดภัยไม่มีใครเป็นลมล้มพับเหมือนกับชิลินในครั้งนั้น

แต่การรับน้องทำให้รุ่นน้องกับรุ่นพี่สนิทกันมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด จากช่วงแรกที่เก้ ๆ กัง ๆ ผ่านมาสามวันเริ่มคุ้นชินและพูดคุยกันอย่างเป็นกันเอง

ระหว่างชิลินกับพี่ดีเซลก็ไม่ได้หาเรื่องกันเหมือนช่วงแรก เรียกว่าต่างคนต่างอยู่แต่ยังเจอหน้ากันทุกครั้งเวลามีรับน้องเพราะพี่ดีเซลเป็นหัวหน้ารับน้องยังไงต้องมาคุมกิจกรรมอยู่แล้ว ส่วนที่คอนโดก็มีเจอบ้างในช่วงตอนเช้าระหว่างลงลิฟต์มามหา'ลัย เจอกันบ้างเป็นปกติเมื่ออยู่คอนโดเดียวกันและทำความเคารพเหมือนรุ่นพี่รุ่นน้องทั่วไป

"กิจกรรมต่อไปเราจะให้รุ่นพี่ปีสี่จับฉลาก ถ้าเป็นชื่อรุ่นน้องคนไหนจะได้คู่กับคนนั้นเพื่อทำกิจกรรมต่อไป และรวมถึงกิจกรรมอื่นด้วย"

ทุกคนมองหน้ากันและพูดคุยต่าง ๆ นานา บ้างอยากคู่กับพี่คนไหน บ้างไม่อยากคู่กับรุ่นพี่เพราะเกร็ง และบางคนก็รู้สึกไม่ถูกใจกิจกรรมนี้

"ใครคิดเกมนี้" ดีเซลถามเพื่อนสนิท

"กูก็ไม่รู้ ที่แน่ ๆ ไม่ใช่กูแน่นอน" ฟีนิกซ์ส่ายหัวและทำหน้าตายไม่รู้เหมือนกัน

"กูให้โจทย์ไปเองว่าทำยังไงก็ได้ให้รุ่นพี่กับรุ่นน้องได้ใกล้ชิดกันกว่ารับน้องทั่วไป" พอร์ชบอกกับแก๊งเพื่อน

"คราวนี้ได้ใกล้ชิดแน่ กูจะได้คนไหนแต่ขอให้อึ๋ม ๆ น่าฟัดก็พอ" โอโซนยกยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์และคาดหวังว่าจะได้รุ่นน้องปีหนึ่งที่น่าฟัดจนอยากทำกิจกรรมด้วย

"ขอให้มึงได้ผู้ชาย"

"F**ck" โอโซนพูดพร้อมกับชูนิ้วกลางให้ดีเซล

"เพื่อไม่ให้เสียเวลาเรามาเริ่มคนแรกกันเลยดีกว่าค่ะ ขอเริ่มจาก..." รุ่นพี่สาวที่ประกาศดำเนินกิจกรรมมองหากลุ่มรุ่นพี่ปีสี่ที่จะให้เปิดการจับฉลาก "พี่โอโซนค่ะ"

โอโซนเอื้อมมือไปล้วงกล่องกระดาษขนาดใหญ่ที่ทำช่องไว้สำหรับให้ล้วงมือเข้าไปได้และหยิบกระดาษขึ้นมาก่อนจะส่งให้รุ่นน้องประกาศ

"พี่โอโซนจับได้...น้องต้นหลิวค่ะ"

ต้นหลิวมองหน้าเพื่อนเลิ่กลั่กและทำตัวไม่ถูก เป็นแก๊งที่พวกเธอภาวนากันว่าอย่าให้จับได้ แต่ดันไม่เป็นอย่างที่คิด

"คงไม่โดนทั้งแก๊งหรอกมั้ง" พราวกระซิบกระซาบกับชิลิน

"ถ้าโดนกันยกแก๊งก็เวอร์เกิน คงไม่ซวยซ้ำซวยซ้อนขนาดนั้นหรอก อย่างน้อยตัวฉกาจของแก๊งนั้นก็ไปแล้วหนึ่งคน ก็เหมือนกับหนึ่งในร้อยนั่นแหละนอกจากซวยจริงๆ" ชิลินบอกเพื่อนสาวคนสนิท พวกเธอไม่ได้อะไรกับแก๊งของพี่ดีเซล แต่ถ้าเลือกได้ไม่อยากยุ่งเกี่ยวจะดีซะกว่า เพราะแก๊งนั้นจอมนิ่ง จอมโหวกเหวกโวยวาย และชอบทำโทษ

โอโซนมองต้นหลิว ค่อนข้างใช้ได้แต่ยังดึงเชิงมาดนิ่ง

"สมใจมึงแล้วนะไอ้โอโซน ได้แก๊งนางฟ้าไปละหนึ่ง" พอร์ชแซวเพื่อน

"พี่ดีเซลจับต่อเลยค่ะ" ทันทีที่ประกาศชื่อดีเซลทุกคนเงียบและจดจ่อรอลุ้นเพราะอยากคู่กับพี่ดีเซลกันทั้งนั้น ยกเว้นแต่แก๊งชิลินที่นั่งจับมือกันแน่นหวังว่าจะไม่ซวยเป็นครั้งที่สอง

ดีเซลจับขึ้นมาแบบไม่ได้เลือกคว้าอันได้ก็เอาอันนั้นและยื่นให้ประกาศชื่อ

"พี่ดีเซลจับได้น้อง...ชิลินค่ะ"

"ฉิบหายละ" ชิลินสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกเรียกชื่อและหน้าเสียที่ต้องทำกิจกรรมกับคนที่ไม่ค่อยชอบหน้า

"คู่เด็ดแห่งปี ดึงดูดกันฉิบหาย" พอร์ชหัวเราะเยาะดีเซล ยิ่งเกลียดยิ่งเจอไม่เกินจริง ยิ่งไม่ชอบยิ่งได้

"เหลืออีกสองคนคงไม่ฟาดเรียบยกแก๊งหรอกเนอะ" ฟีนิกซ์กระตุกยิ้มมุมปากคงไม่แม่นขนาดนั้นที่จะจับได้แก๊งเดียวกันยกแก๊ง

ดีเซลยืนนิ่งไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาแต่สายตามองไปที่หญิงสาวตัวเล็กที่นั่งอยู่ไม่ไกล สีหน้าเธอบอกอย่างชัดเจนว่าผิดหวัง

หนึ่งชั่วโมงต่อมา...

ทุกคนทำหน้าแบบไม่อยากจะเชื่อว่าแก๊งนางฟ้าจะได้คู่กับแก๊งรุ่นพี่เทพบุตรยกกลุ่ม โดยที่ส่วนที่เหลือคือพราวคู่กับพอร์ช และระรินคู่กับฟีนิกซ์ กิจกรรมดำเนินต่อไปอย่างปกติทำให้ตอนนี้รุ่นน้องต้องมายืนคู่กับรุ่นพี่ที่จับตัวเองได้ และต้องทำกิจกรรมร่วมกันจนกว่าจะจบการรับน้อง รวมถึงการไปรับน้องนอกสถานที่เป็นเวลาสามวันสองคืน

"กิจกรรมต่อไปจะให้คู่พี่น้องได้สร้างความสัมพันธ์กันแบบแน่นแฟ้น นั่นคือให้ลูกโป่งอยู่ระหว่างหน้าผากและเดินไปถึงเส้นชัย โดยจะแบ่งเป็นสี่คู่ต่อหนึ่งรอบ ใครถึงเส้นชัยก่อนคู่นั้นชนะ และมาชิงกับคู่ที่เหลือที่ชนะมาเช่นกันจนเหลือเพียงแค่คู่เดียว"

"ชนะได้อะไร"

"ได้ทำกิจกรรมร่วมกันค่ะ"

"ขอแพ้ตั้งแต่เริ่ม" ดีเซลส่ายหัวอย่างเอือมระอา เป็นปีแรกที่มีการรับน้องไร้สาระแบบนี้

"อ่อน" ชิลินพูดขึ้นและจ้องมองไปทางคนที่ถาม

ดีเซลจ้องมองรุ่นน้องด้วยสายตาเรียบนิ่งต่อให้คนตรงหน้าจะทำหน้าทะเล้นยักคิ้วหลิ่วตาหน้าระรื่น แต่ก่อนหน้านี้ยังทำหน้าจะเป็นจะตาย

"ฉันไม่อ่อน แค่ฉันไม่ชอบเกมปัญญาอ่อนนี่"

"เล่น ๆ ไปให้มันจบก็แค่นั้นไม่เห็นต้องโวยวายเลยนิคะ ไม่ใช่แค่พี่หรอกที่ไม่อยากเล่น ชิลินก็ไม่อยากเล่นแถมต้องคู่กับพี่ด้วยยิ่งไม่อยากเล่นเข้าไปใหญ่"

"ทำไมคู่กับฉันแล้วมันทำไม"

"เฮ้ ๆ ไอ้คู่นี้ทำไมทะเลาะกันบ่อยนักวะ ไม่เห็นเหรอว่าถ่วงเวลาคนอื่น ส่วนมึงก็เป็นรุ่นพี่มัวแต่เถียงกับเด็กอยู่ได้" โอโซนรีบห้ามก่อนที่จะเกิดปัญหาอีก ปกติดีเซลเก็บอารมณ์ได้เก่งแต่ไม่รู้ทำไมพอเจอชิลินกวนนิดกวนหน่อยถึงได้โมโหเป็นฟืนเป็นไฟ

ชิลินและดีเซลยอมกลับมาร่วมกิจกรรม และรับลูกโป่งสีชมพูมาถือไว้ก่อนที่ชิลินจะเขยิบตัวเข้าหาดีเซล ด้วยความสูงของเขาทำให้เธอต้องเงยหน้ามอง

"ถ้าไม่ก้มลงมาชาตินี้ก็เอาหน้าผากชนลูกโป่งไม่ได้หรอกค่ะ"

"ใครให้เกิดมาเตี้ย" คิ้วหนายกขึ้นหนึ่งข้างเป็นเชิงยียวนกวนประสาทที่ตัวเองเหนือกว่า

"ใครให้พี่เกิดมาสูงละคะ"

"นี่เธอ!"

"ก็พี่เหน็บชิลินก่อน แค่ทำให้มันจบ ๆ ไม่ยากเกินความสามารถพี่หรอกค่ะ"

ดีเซลจ้องมองคนตัวเล็กที่เถียงฉอด ๆ แต่ไม่อยากทำให้เสียงบรรยากาศการรับน้องเลยจำเป็นต้องโน้มตัวเข้าหาเธอ ทันทีที่โน้มเข้าไปใกล้ชิลินรีบใช้ลูกโป่งวางไว้ที่หน้าผากของตัวเอง เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เขาโน้มมาแนบชิดพอดี ทั้งสองสายตาประสานกัน ความใกล้ทำให้ทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไรกันอีกมีเพียงสายตาที่สื่อถึงกัน

ปี๊ด...

ทันทีที่สัญญาณเป่านกหวีดดังท่อนแขนแกร่งเอื้อมมาโอบเอวคอดกิ่วไว้อัตโนมัติเพื่อไม่ให้ตัวของเธอผละออก

ตึก ตึก ตึก

หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำกับความใกล้ชิดขนาดนี้ ทั้งสายตาที่ประสานกันกับมือหนาที่จับเอวของเธอไว้แน่น

แต่ด้วยการก้าวของดีเซลที่ยาวกว่าทำให้ชิลินต้องเดินเร็วกว่าปกติ เพราะช่วงขาที่แตกต่างกันทำให้ขาเธอแทบจะพันกันเป็นเกลียว

"พี่ช้า ๆ หน่อยสิ ชิลินเดินไม่ทัน"

"ขาสั้นเองช่วยไม่ได้"

ชิลินเดินไม่ทันจำเป็นต้องใช้มือเรียวเล็กจับท่อนแขนแกร่งไว้แน่นจะได้เดินไปพร้อมกัน แต่ด้วยอยู่ ๆ เท้าเรียวเล็กก็เกิดสะดุดขาตัวเองทำให้ร่างเล็กเซล้มไปด้านหน้าหาแผงอกแกร่ง

โป๊ะ

"อ๊ายยย" ชิลินร้องออกมาเสียงหลง

เสียงลูกโป่งแตกทำให้หลายสายตาจับจ้องมาที่คู่ของดีเซลกับชิลินแต่ที่ทำให้ทุกคนเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อร่างเล็กของชิลินซบลงที่แผงอกแกร่งทำให้ใบหน้าหวานแนบชิดกับแผงอกพอดีและท่อนแขนแกร่งโอบลำตัวเธอไว้อัตโนมัติแบบไม่ได้ตั้งใจเหมือนกับว่าทั้งสองคนยืนกอดกันท่ามกลางสายตาคนอื่น

ชิลินหน้าเหวอไปชั่วขณะจนทำตัวไม่ถูก หูของเธอแนบชิดกับแผงอกแกร่งจนได้ยินเสียงหัวใจแกร่งเต้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ต่างจากเธอที่หัวใจดวงน้อยกำลังเต้นระรัวคล้ายกับรัวกลองเชียร์

"ได้ซีนซะงั้น" ฟีนิกซ์ยกยิ้มมุมปากทั้งที่ตัวเองกับระรินมาถึงเส้นชัยเป็นคู่แรกแต่ไม่มีใครให้ความสนใจเท่ากับคู่นั้นที่ยังยืนกอดกันอยู่กลางทาง

"อุบัติเหตุค่ะ เพื่อนระรินไม่ได้อยากได้ซีน" ระรินชำเลืองมองพี่ฟีนิกซ์เพียงนิดและมองเพื่อนสาวคนสนิท