ตอนที่ 2
1199 Words
ตอนเย็นของวันเดียวกันนั้น
ขณะกำลังจัดข้าวของอยู่ภายในห้องนอนซึ่งอยู่ติดกับห้องของนางวิไลผู้เป็นมารดา จู่ๆ หญิงสาวก็ได้ยินเสียงร้องครวญครางปานจะขาดใจ ดังแว่วออกมาจากห้องของนางวิไล จึงตัดสินใจแนบดวงตาเข้ากับรอยแยกของผนังห้องซึ่งทำด้วยไม้ ก่อนจะตกใจจนมือไม้สั่น ใบหน้าแดงก่ำ ทำอะไรไม่ถูกกับภาพที่เห็น
“อุตะ... ”
ฟางข้าวยกมือขึ้นปิดปากเพื่อห้ามเสียงอุทานที่เกือบจะเล็ดลอดออกมาด้วยความลืมตัว ขณะสายตายังคงจับจ้องอยู่กับภาพที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ตรงหน้า
นายบัญชากับมารดาของเธออยู่ในสภาพเปลือยกายล่อนจ้อนด้วยกันทั้งคู่ ขาทั้งสองข้างของนางวิไลขัดล็อคอยู่รอบเอวหนาของนายบัญชาเอาไว้แน่น ขณะหันหน้าคร่อมเข้าหาลำตัวของเขา ในสภาพที่แก่นกายของนายบัญชากำลังอัดกระแทกเข้าใส่หว่างขาของนางวิไลไม่ยั้ง เสียงดังบลั่บๆ ชัดเจนเต็มสองหูของเธอที่จ้องมองภาพตรงหน้าอย่างไม่ตั้งใจนัก
“อ๊า... มันส์เหลือเกินวิไลจ๋า เธอไม่เคยทำให้ฉันผิดหวังเลยสักครั้ง”
นายบัญชาละล่ำละลักออกมาขณะมือทั้งสองข้างของเขาช้อนสะโพกของหล่อนให้ร่อนขึ้นรับแรงอัดกระแทกจากบั้นท้ายหนา กระหน่ำดุ้นเนื้อขนาดไม่ธรรมดาเข้าใส่ร่องสวาทแฉะฉ่ำของนางวิไลเสียงดังบลั่กๆ จนเตียงนอนสั่นคลอน เคลื่อนไปกระแทกเข้ากับผนังด้านหนึ่งของห้องเสียงดังกึกๆ กักๆ อยู่นานเป็นครู่
“อูย... เสียวเหลือเกินค่ะคุณพี่ แรงๆ แบบนั้นแหละค่ะ วิไลจะถึงแล้วค่ะ... คุณพี่เรี่ยวแรงดีเหลือเกิน อร๊ายย เสียวจวนจะขาดใจอยู่แล้วค่ะ”
ได้ยินที่นางวิไลร้องขอ นายบัญชาไม่รอรี รีบทาบฝ่ามือเข้ากอบกุมทรวงอกอวบใหญ่ของหล่อนแล้วบีบขยำสลับก้มหน้าลงดูดเลียปลายถันอย่างเร่าร้อนลนลานจนนางวิไลแอ่นกายสะท้าน ปลายหัวนมแดงปลั่งขยับยกขึ้นเป็นตุ่มไตรับริมฝีปากที่ครอบดูดลงมาจนลึกสุดวงป้านสีเนื้อ
“เสียวเหลือเกินค่ะคุณพี่... อร๊ายยย”
นางวิไลส่ายหน้าอกอวบใหญ่ให้นายบัญชาดูดเลียด้วยความลุ่มหลง ท่าทางของหล่อนบอกให้รู้ว่าเป็นหญิงเร่าร้อนในเชิงโลกีย์
ในจังหวะที่นางวิไลขยับบั้นท้ายขึ้นๆ ลงๆ บนหน้าตักของนายบัญชา ฟางข้าวมองเห็นได้ชัดเจนว่าแท่งเนื้อร้อนผ่าวของเขากำลังสอดเสียบเข้าใส่โพรงเนื้อหนึบแน่นของนางวิไลเป็นจังหวะ ทำเอาหล่อนวูบวาบไปหมดแล้ว สองแขนสวมกอดลำตัวหนาของนายบัญชาเอาไว้แน่น แอ่นทรวงอกอวบใหญ่ให้เขาดูดไซ้ ขณะปลายเท้าทั้งสองข้างยังขัดกันแน่นอยู่รอบเอวของเขา
“ไม่ไหวแล้วค่ะ... วิไลทนไม่ไหว ขอขึ้นขย่มเองนะคะคุณพี่”
หล่อนผลักร่างของเขาให้นอนหงายราบลงไปกับเตียง จากนั้นก็ขึ้นคร่อมตรงกึ่งกลางกาย ขยับสะโพกขึ้นเล็กน้อย แล้วกดกลีบเนื้อแฉะฉ่ำเข้าใส่ความแข็งแกร่งของเขาที่ตั้งลำตระหง่าน พร้อมสอดเสียบเข้ามาในร่องเนื้ออย่างล้ำลึกจนความเสียวกระสันแผ่ซ่านไปในทุกอณูเซลล์ของหล่อน
“อ๊า... ดีเหลือเกินวิไลจ๋า พี่จะถึงแล้วเหมือนกัน เร่งเลยจ้ะ”
เขาพูดพลางผงกศีรษะครอบริมฝีปากเข้ากับปลายถันชี้งอนของหล่อนอีกครั้ง ปาดปลายลิ้นไล้ลิ้นเลียแล้วดูดกินราวกับทารกผู้หิวกระหาย
“อ้า อ๊ะ... จะถึงแล้วค่ะคุณพี่ อร๊ายยยยย”
หล่อนร้องบอกพลางซุกใบหน้าเข้ากับแผงอกชุ่มเหงื่อของนายบัญชา ปลายเล็บจิกเกร็งอยู่กับแผ่นหลังเลื่อมลื่นไปด้วยเหงื่อ ในนาทีที่อารมณ์พุ่งทะยานขึ้นไปถึงจุดออกัสซั่ม
จากนั้นร่างกายของหล่อนก็กระตุกเกร็งไม่ต่างจากเขา ทั้งสองรับรู้ถึงความร้อนผ่าวที่ฉีดพ่นออกมาผสานผสม น้ำเชื้อสีขาวข้นที่ทะลักออกมาจากลำกายของนายบัญชาถูกดูดซับเอาไว้ในโพรงเนื้อตอดรัดของนางวิไลทุกหยดหยาด
‘บ้าจริง... นี่เราดูอะไรอยู่เนี่ย’
ฟางข้าวนึกตำหนิตัวเองแล้วรีบชักสายตาออกมาจากผนังห้องด้วยความลืมตัว จู่ๆ ก็เกิดอาการร้อนวูบวาบที่ใบหน้า รู้สึกอับอายจนต้องวิ่งออกมาจากห้อง เพื่อหนีจากภาพที่ทำให้เกิดอาการร้อนวูบวาบแล่นร้าวไปทั่วช่องท้องของเธอ
หญิงสาววิ่งหน้าตื่นลงมาถึงชั้นล่างของเรือนใหญ่ ก้าวยาวๆ จนไม่ทันได้ระมัดระวังว่าจะมีคนเดินสวนทางมา กระทั่งรู้สึกว่าตัวเองรีบจนเกินเหตุก็ตอนที่ร่างบอบบางของเธอปะทะเข้ากับร่างกำยำใหญ่เหมือนยักษ์ปักหลั่นของคนที่เดินผ่านมาถึงมุมเสาตรงหลังบ้านพอดี
“ว้าย... ”
สาวน้อยอุทาน ร่างต่างไซส์ปะทะเข้าด้วยกันอย่างจัง ทรวงอกอวบใหญ่ของฟางข้าวเบียดกระแทกเข้ากับลำตัวหนาของคนที่บังเอิญผ่านมาชนกันโดยไม่ตั้งใจ
เมื่อฟางข้าวแหงนหน้าขึ้นมองจึงรู้ว่าเจ้าของร่างสูงใหญ่ที่เธอชนเข้าอย่างจังก็คือพ่อเลี้ยงเขตต์ตะวันนั่นเอง
“ผีหลอกมาหรือยังไง... วิ่งหน้าตื่นมาเชียว”
เขาเอ่ยขึ้นหลังจากคว้าร่างเอิบอิ่มของสาวน้อยมากอดเอาไว้ได้ทัน ก่อนที่ฟางข้าวจะถลาลงไปในลำคูน้อยๆ ที่ทอดผ่านมาทางหลังบ้าน
“ปะ... เปล่าค่ะ”
ฟางข้าวส่ายหน้า ทรวงอกที่ยังเบียดกันแน่นทำให้เขตต์ตะวันรู้ว่าเธอคงเจอเหตุการณ์ระทึกใจอะไรมาสักอย่าง ไม่งั้นหัวใจคงไม่เต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาจากทรวงอก
“ยังจะมาปากแข็ง... อืม หน้าแดงแบบนี้ หัวใจเต้นแรงแบบนี้แสดงว่าคงไปเห็นอะไรเด็ดๆ มาละสิ”
พ่อเลี้ยงเหลือบมองไปยังชั้นสองของบ้าน เห็นบิดาของตนนุ่งผ้าขนหนูตัวเดียว เดินออกมายืนพุงพลุ้ยสูบไปป์ยาอยู่ที่ระเบียง ทำให้พอจะคาดเดาได้ว่าฟางข้าวเพิ่งเห็นอะไรมา
“ฟาง... เอ่อ”
หญิงสาวยังคงอึกอัก
“สงสัยแม่เธอคงจัดหนักให้พ่อฉัน... ใช่มั้ย อย่าบอกนะว่าเธอแอบดูคนเอากัน”
คำพูดในเชิงปักปรำของเขตต์ตะวันทำให้ฟางข้าวเถียงออกมาด้วยความลืมตัว
“ฟางเปล่าแอบดูนะคะ... มันบังเอิญเห็นค่ะ ฟางไม่ได้ตั้งใจ”
เธอหลุดสารภาพออกมาจนได้
“นั่นไง... นึกอยู่แล้วเชียวว่าต้องไปเห็นอะไรมา... อืม ว่าแต่เห็นแล้วอยากทำบ้างไหมล่ะ... ”
เขาทำตาเล็กตาน้อย ฟางข้าวสังเกตเห็นแววหื่นวาววาบขึ้นในดวงตาของเขา นึกในใจว่าถ้าตัดความหื่นและความหยาบคายออกไปเสียบ้าง พ่อเลี้ยงเขตต์ตะวันคนนี้จะยิ่งหล่อเหลากว่าที่เป็นอยู่
“ไม่คิดว่าคุณจะหยาบคายแบบนี้”
เธอตำหนิเขาด้วยความเหลืออด
- Writer
