ตอนที่ 3...
1139 Words
“ขยายสะโพกอีกสองนิ้ว!” อภิสราเห็นใบสั่งแก้งานของกัญจิราก็กุมขมับ เส้นเลือดในสมองมันบีบรัดรวมกันด้วยความเครียด
“ไม่ใช่แค่สะโพกนะคะ เอว แล้วก็หน้าอกด้วยค่ะพี่อ้อม” เจนจิรา ผู้ช่วยมือหนึ่งชี้ให้ดูข้อมูลต่าง ๆ อย่างละเอียด
“อ้วนขึ้นหรือท้องก็รู้นะคะพี่อ้อม สั่งแก้สองครั้ง ใหญ่ขึ้นทั้งนม ทั้งพุง ถ้านับตั้งแต่ครั้งแรกที่มาวัดตัว เอวใหญ่ขึ้นตั้งหกนิ้วเลยนะคะ” ภัทราผู้ทำหน้าที่เป็นนักศึกษาฝึกงานประจำร้านออกความเห็น
“หกนิ้ว... ภายในสามเดือน” อภิสราคิดตาม มือก็กางสายวัดเพื่อให้เห็นภาพว่าหกนิ้วมันใหญ่แค่ไหน
“พี่ว่าไม่ได้ท้องหรอก ช่วงนี้อากาศร้อน คุณแป้งอาจจะกินของหวาน กินไอติมเยอะก็ได้” เธอปกป้องลูกค้า ที่พูดคุยกันเมื่อครู่ก็เป็นการไม่ให้เกียรติมากพอแล้ว เพราะฉะนั้นต้องตัดไฟแต่ต้นลม อย่านินทาลับหลังจนติดเป็นนิสัย
“พี่อ้อมเคยเห็นเจ้าสาวคนไหนปล่อยตัวก่อนวันแต่งงานไหมล่ะคะ ตั้งแต่เจนทำงานกับพี่อ้อมมาสามปี มีแต่ลูกค้าให้เราทำชุดให้เล็กลง”
“ช่างเถอะ เรามีหน้าที่แก้ก็แก้” อภิสรากลับมายิ้มแย้มแจ่มใส เธอจะต้องไม่ทำให้ลูกค้าผิดหวังและมีความสุขที่สุดในวันแต่งงาน ยังมีเวลาแก้ก็แก้ ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ แค่ชุดยังไม่ถูกใจคนสั่งเท่านั้นเอง
“เจนโทรเรียกช่างเย็บผ้ามาที่ร้านเลยนะ เราจะได้คุมงานได้ตลอด บอกว่าพี่จะจ่ายเงินพิเศษให้”
“เจนโทรตามมาแล้วค่ะ พี่เขาก็บ่น ๆ ว่าทำไมต้องแก้อีก”
“เอาน่า... อย่าลืมนะว่าเขายังไม่ได้จ่ายเงินก้อนสุดท้ายให้เรา อยากทำงานฟรี ๆ หรือทำงานอีกสามวันก็ได้เงินกันล่ะ” อภิสราทำตาลุกวาว เมื่อนึกถึงเงินก้อนสุดท้ายอีกสามแสนบาทที่จะได้รับจากการดูแลงานวิวาห์ของอลันกับกัญจิรา งานที่จัดอย่างยิ่งใหญ่ สมฐานะและหน้าตาทางสังคมของทั้งคู่
“ภัทรกับพี่เจนได้กลิ่นเงินลอยมาแต่ไกลเลยค่ะ อิจฉาคุณแป้งเหมือนกันนะคะ มีงานแต่งงานสุดหรู แถมเจ้าบ่าวยังหล่อเหมือนเทพบุตร”
“พอ ๆ หยุดเพ้อเจ้อ ไปทำงานได้แล้ว”
"เฮ้อ ไม่ปล่อยให้มโนเลย จริงจังกับงานตลอด" ภัทราทำหน้ามุ่ย มันก็ดีอยู่หรอกนะพี่เจ้านายขยัน แต่ชวนเมาท์มอยทีไร อีกฝ่ายไม่เมาท์ด้วยเลย เรื่องอื่นอภิสรายังพอตอบกลับสนุกสนานบ้าง แต่เรื่องลูกค้าเนี่ยยากเหลือเกิน และความใส่ใจกับความจริงจังกับงานก็ไม่เสียเปล่า ในที่สุดลูกค้าก็ได้ชุดสวยสมใจ
“ทุกอย่างเรียบร้อยดีนะคะ” เมื่อครบกำหนดสามวัน อภิสราก็เคลียร์คิวมาดูแลกัญจิราด้วยตัวเอง หากมีตรงไหนไม่พอใจจะได้แก้และปรับเปลี่ยนให้เรียบร้อย
“ดีค่ะ... ดีมาก ใส่ได้พอดีเลย” กัญจิรามองตัวเองในกระจกด้วยความปลาบปลื้ม เธอกำลังจะเป็นเจ้าสาว จะได้เป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของอลัน ผู้ชายที่เพียบพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตา การศึกษา หน้าที่การงาน และทรัพย์สิน เธอบอกตัวเองว่าผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นคนในกระจกที่ส่งยิ้มกลับมาให้นี่เอง
“สวยจริง ๆ ค่ะ สวยทั้งคนและชุดเลย” อภิสราชมอย่างจริงใจ สายตาของกัญจิราเปล่งประกายความสุขออกมา จนทำให้คนทำงานอย่างมีความสุขตามไปด้วย
“ขอบคุณมากนะคะที่ทำชุดสวย ๆ แบบนี้ให้ฉัน ขอโทษด้วยนะคะ ถ้าฉันใช้คำพูดที่ไม่ดีกับพวกคุณก่อนหน้านี้” กัญจิราหันมาบอกทั้งสามคน เพราะเธอรู้ว่าเรื่องทั้งหมดไม่ใช่ความผิดของใคร เป็นตัวเองทั้งนั้นที่ไม่พอใจสักที
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ รอยยิ้มของคุณแป้งทำให้พวกเราหายเหนื่อยแล้วค่ะ” อภิสราส่งยิ้มกลับไป เธอไม่ติดใจเลยจริง ๆ หากได้เป็นเจ้าสาวและยอมเสียเงินมากมายเพื่อชุดสวย ก็ต้องมีสิทธิ์เรียกร้องในสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเอง
“งั้นถอดเลยค่ะ ฉันต้องไปทำธุระต่อ ค่าใช้จ่ายส่วนที่เหลือทั้งหมดเดี๋ยวอลันจะลงมาจัดการตอนเที่ยงนะคะ”
“ค่ะ ขอบคุณมากนะคะคุณแป้ง” อภิสรายกมือไหว้ ก่อนจะหันไปบอกเจนจิราให้หยิบโทรศัพท์ของลูกค้าวีไอพีที่ดังอยู่ด้านนอกห้องลองชุด
“ถ้าไม่ได้วางอยู่บนโต๊ะ ก็ลองเปิดกระเป๋าดูนะคะ” กัญจิราบอกตามหลัง พร้อม ๆ กับที่เจนจิราวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวว่าเสียงโทรศัพท์จะดับลงเสียก่อน แต่บนโต๊ะก็ว่างเปล่า เธอจึงเปิดกระเป๋าสะพายของลูกค้าวีไอพี เจอโทรศัพท์แล้ว แต่เจนจิราไม่สามารถละสายตาจากตัวหนังสือบนซองยาได้
“ยาบำรุงครรภ์”
“เจอไหมคะ” เสียงกัญจิราดังออกมา
“จะ... จะ... เจอค่ะ” เจนจิรารีบกลับไปในห้องลองชุด เธอกลับมาช่วยถอดชุดเจ้าสาว ถอดชุดไป ใจเหม่อลอยคิดถึงลูกของอลันกับกัญจิราว่าคงจะน่ารักมาก พ่อก็หล่อ แม่ก็สวย เด็กคนนี้โชคดีจริง ๆ
“ขอบคุณอีกครั้งนะคะ”
“ค่ะ” กัญจิราส่งยิ้มให้ทุกคนในร้าน เธอมีความสุขมาก มากจนยิ้มไม่หุบเลยละ
“อ้อ! อ้อมเกือบลืมค่ะ เรื่องของชำร่วยกับของตกแต่งหน้างาน...”
“เดี๋ยวตอนอลันมา คุณอ้อมปรึกษาเขาได้เลยนะคะ เรื่องสถานที่ ฉันไม่แน่ใจว่าจะพร้อมขนของไปจัดวันไหน ต้องถามอลันค่ะ”
“อ๋อ... ได้ค่ะ” อภิสราพยักหน้ารับทราบ งงนิดหน่อยที่ลูกค้ารีบร้อน แต่ก็ไม่รั้งไว้ เพราะไม่ใช่ธุระของตัวเอง เจ้าสาวได้ชุดถูกใจก็ถือว่าบรรลุเป้าหมายในการทำงานแล้วละ
“ไปก่อนนะคะ”
พนักงานยืนส่งกัญจิรา ด้านอภิสราก็ตรวจเช็กชุดต่าง ๆ ของบ่าวสาว จนแน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาด จึงมาตรวจของชำร่วยและของต่าง ๆ ที่จะนำไปจัดในงานแต่งอย่างตั้งใจ
วันนี้เป็นที่ดีจริง ๆ งานถูกใจลูกค้า อีกไม่นานก็จะมีเงินเข้าร้าน ว่าแล้วก็นั่งดูของชำร่วยแสนสวย เทียนหอมกลิ่นละมุนอยู่ในแก้วใบเล็กถูกออกแบบจากความตั้งใจของอภิสรา ชุดจานชามเซรามิกที่สั่งทำพิเศษเพื่องานนี้โดยเฉพาะก็หรูหราตระการตา กลิ่นความรักวนเวียนอยู่รอบตัวเธอทำให้เธอยิ้มไม่หุบ เพราะแบบนี้ไงล่ะ เธอถึงเลือกที่จะเปิดเวดดิงสตูดิโอ การได้เป็นเจ้าของร้านที่มีแต่คนรักเดินเข้ามา มันทำให้โลกสดใส
- Writer
